Албатта ҳукм Аллоҳникидур Сиёсий сақофий таҳлилий
сайт

 

 

  • Абу Бакрнинг ўғли Муҳаммаднинг муртадлар масаласи бўйича Алига мактуби ва Алининг унга жавоб хати. Ибн Абу Шайба Қомус ибн Мухориқдан, у эса отасидан шундай ривоят чиқарган: «Али Абу Бакрнинг ўғли Муҳаммадни Мисрга амир қилиб жўнатди. Муҳаммад Алидан Мисрдаги кофирлар ҳақида сўраб, хат ёзди. Кофирлар ичида қуёшга ва ойга ибодат қилувчилар, яна бошқа нарсаларга ибодат қилувчилар ва мусулмонликни даъво қилганлар бор эди. Али унга хат ёзиб, кофирлардан Исломни ёлғон даъво қилганларини ўлдириш, қолганларини хоҳлаган нарсаларига ибодат қилишларига қўйиб беришни амр қилди».

    • 4. Бевосита фуқарога жўнатилган мактублардан намуналар:

  • Расулуллоҳ с.а.в.нинг Нажрон аҳлига мактублари. Уни Абу Довуд Саддийдан, у ибн Аббосдан ривоят қилган. Мунзирий Саддийнинг ибн Аббосдан эшитгани тўғрисида мулоҳаза бор, деган. Уни Абу Убайда «Амвол» китобида Абул Малиҳ Ҳузалийдан ривоят қилиб, ривоят охирида:

    • «شَهِدَ بِذَلِكَ عُثْمانُ بْنُ عَفّانَ وَمُعَيْقِبُ, وَكَتَبَ» 

    «Бунга Усмон ибн Аффон билан Муайқиб гувоҳ бўлди ва мактуб ёзди», деган. Бу ривоятни «Хирож» китобида Абу Юсуф келтириб, хатни ёзган одам Муғийра ибн Шуъба бўлганлигини зикр қилган. Кейин Абу Юсуф Абу Бакрнинг уларга ёзган мактубини, ёзган одам Муғийралигини, кейин Умарнинг мактубини, ёзган одам Муайқиб бўлганини, кейин Усмоннинг уларга ёзган мактубини, ёзган одам унинг мавлоси (озод қилган қули) Ҳумрон бўлганини, кейин Алининг мактубини, ёзган одам Абдуллоҳ ибн Абу Рофеъ бўлганини зикр қилган.

  • Расулуллоҳ с.а.в.нинг Тамим Дорийга мактублари. «Хирож» китобида Абу Юсуф шундай зикр қилган:

    • «قامَ تَمِيمُ الدّارِيُّ وَهُوَ تَمِيمُ بْنُ أَوْسٍ - رَجُلٌ مِنْ لَخْمٍ - فَقَالَ يا رَسُولَ اللَّهِ, إِنَّ لِى جِيرَةً مِنَ الرُّومِ بِفِلِسْطِينَ, لَهُمْ قَرْيَةٌ يُقَالُ لَهَا حِبْرِى, وَأُخْرَى يُقَالُ لَهَا عَيْنُونَ, وَإِنْ فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْكَ الشّامَ فَهِبْهُمَا لِى، فَقَالَ: هُمَا لَكَ. قَالَ: فَاكْتُبْ لِي بِذَلِكَ، فَكَتَبَ لَهُ: بِسْمِ اللَّهِ الرحمن الرحيم، هَذَا كِتَابٌ مِنْ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ لِتَمِيمِ بْنِ أَوْسٍ الدَّارِيِّ، أَنَّ لَهُ قَرْيَةَ حِبْرِى وَبَيْتَ عَيْنُونَ قُرَّتُهَا كُلُّهَا، وَسَهْلُهَا وَجَبَلُهَا وَمَاؤُهَا وَحَرْثُهَا وَأَنْبَاطُهَا وَبَقَرُهَا وَلِعَقَبِهِ مِنْ بَعْدِهِ، لا يُحَاقُّهُ فِيهَا أَحَدٌ، وَلا يُلْحَدُ عَلَيْهِمْ أَحَدٌ بِظُلْمٍ، فَمَنْ ظَلَمَ وَأَخَذَ مِنْهُمْ شَيْئاً فَإِنَّ عَلَيْهِ لَعْنَةَ اللَّهِ وَالْمَلائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ. وَكَتَبَ عَلِيٌّ» 

     

    67-бет

    Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168

     

     

     

    .