|
қайтинг”. Улар бош тортишди. Эртаси куни яна келишди. Қунбура Алийнинг олдига келиб, улар яна келишиб, ҳалиги гапларини айтишаётганини маълум қилди. Алий уларни олдига чақиртирди. Улар яна ўз гапларини такрорлашди. Учунчи куни Алий дедилар: “Агар яна шу гапларингизни такрорласангиз сизларни жуда хунук сувратда ўлдираман”. Шунда ҳам улар ўз сўзларидан қайтишмади. Охири Алий улар учун масжид билан қаср оралиғига чуқур қазитдилар. Унга ўтин ташланиб катта гулхан ёқилди. Кейин Алий дедилар: “Агар қайтмасангиз шу гулханга ташлаб ёқиб юбораман”. Шунда ҳам улар қайтишмади. Алий уларни гулханга ташлаб юбордилар”.
Ибн Аббосга муртадларнинг ёқиб юборилгани хабари етганда, бу тадбирдан норози эканини, уларни ўлдириш лозимлигини айтди. Икримадан ривоят қилинади: “Амирулмўъминин Алий ҳузурига динсизлар олиб келинди. Алий уларни ёқиб юбордилар. Бундан хабар топган ибн Аббос дедилар: “Мен бўлганимда Росулуллоҳ с.а.в.нинг: “Аллоҳнинг азоби билан азобламанглар”, деган сўзлари учун уларни ёндирмаган, билки Росулуллоҳ с.а.в.нинг: “Ким ўз динини ўзгартирса, уни ўлдиринглар”, деган сўзлари учун уларни ўлдирган бўлар эдим”. Халифа Маҳдий замонида даҳрий ва динсизлар кўпайиб кетди. Халифа уларни тавба қилишга чақирар, тавба қилмаганларни ўлдирар эди. У жуда кўп муртадларни ўлдиртирган эди.
Хуллас саҳобалар, тобеъинлар ва халифалар муртадни ўлдиришар эди. Бу ишда бепарволикка йўл қўймай, жуда қаттиқ туришар эди. Бироқ халифалар заифлашгач, кейин Исломни тушуниш сусайгач муртадни ўлдириш борасида бепарволик пайдо бўлди. Натижада динсизлик ва муртадлик кенг тарқалди. Иш шу даражага етиб бордики, айрим муртадлар жамоа бўлиб бирлашиб, ўзлари учун Исломга зид бўлган янги дин топиб олишди. Бунинг оқибатида муслимонлар орасига заифлик кириб борди. Ҳолбуки бу нарса бир томондан тақдирни ҳал қилувчи масала бўлса, иккинчи томондан ҳеч ҳам кечирилмайдиган масала эди.
Шунинг учун Мустафо Камолга ўхшаганлар Исломга қарши уруш эълон қилиши, яъни Исломдан қайтиб муртад бўлиши, унинг устида эса Шариъатнинг ҳукмини ижро қиладиган бирорта ҳам одам топилмаслиги ажабланарли ҳол эмас эди. Зеро, муртадлик масаласи тақдирни ҳал қиладиган масала даражасидан тушган эди. Оқибатда бўлар иш бўлди. Шунинг учун бу масалани ўзининг ҳақиқий ўрнига қайтариш ва унга – гарчи муртадлар сони миллион-миллион бўлса ҳам, ҳар бир муртадни ўлдирш билан – тақдирни ҳал қилувчи масала деб қараш лозим.
Бироқ, бирор шахснинг муртадлигида шубҳа бўлса, унинг устида муртад деб ҳукм чиқаришга шошмаслик керак. У кофир ва муртад деб ҳукм қилиниши учун у қатъан ва аниқ муртад бўлиши керак. Агар унинг айтаётган гаплари уни 99 фоизга муртад қилиб қўяётган, бир фоиз эса муртад қилмаётган бўлса, мана шу бир фоизи қувватланади ва у муслимон деб эътиборга олинади, уни муртад деб ҳукм чиқарилмайди. Чунки аслида муслимон муслимондир. Агар қатъий бўлмаса уни кофир ёки муртад деб ҳукм чиқарилмайди. Агар муртадлиги қатъан аниқ бўлса, уни кечирилмайди, муртадлик ҳукмини ундан даф қилиш учун баҳона ҳам изланмайди.
129-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138