|
бизга қарши урушиш урушмаслигидан қатъий назар бизнинг унга қарши уруш бошлашимиздир. Агар бу фарзни бирор мусулмон бажармаса барча мусулмонлар тенг гуноҳкор бўладилар. Масалан, Миср аҳли душманга қарши уруш бошлаб, фарзи кифояни адо этса, Индонезия аҳлидан бу фарз соқит бўлади. Чунки душман - кофирларга қарши мусулмонлар тарафидан урушиш амалда вужудга келди ва жиҳод фарзи амалга ошди. Аммо агар уруш аланга олиб, кофирларга қарши Миср ва Ироқ, аҳлининг урушиши фарзи кифояни ҳосил қилмай қолса, бу фарз Покистон ва Индонезия аҳлидан ҳам соқит бўлмайди. Мусулмон душманларга қанчалик яқин турса, унга жиҳод шунчалик фарз бўлади. Агар ҳамма мусулмонлар қатнашмай туриб фарзи кифоя ҳосил бўлмаса, у ҳолда жиҳод душман мағлуб бўлгунига қадар ҳамма мусулмонларга фарз бўлади. Агар халифа жиҳодга чорламаса, жиҳоднинг фарзи кифоялиги бефойдадир. Аммо халифа кимни жиҳодга чорласа, жиҳод унга фарздир. Аллоҳ Таоло айтади:
يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمْ انفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الاَرْضِ
– „Эй мўминлар, сизларга нима бўлдики, Аллоҳ йўлида (жиҳодга) чиқинглар дейилса, ўз ерингизга (яъни юртингизга) ёпишиб олдингиз?!“ [9:38]
Пайғамбар с.а.в. айтадилар: «Агар жиҳодга чақирилсангизлар чиқинглар».
Ислом давлати фарзи кифояни адо этиш ҳазрати Умар замонида бўлганидек, ўз маҳкамаларига эга бўлган лашкар шаклида бўладими, ҳазрати Абу Бакр замонида бўлганидек, ўзларини жиҳодга фидо қилган кимсалар бўладими ёки бошқами, душман ҳужум қилиб қолса, уни қайтара оладиган кучга эга бўлган бир гуруҳнинг шай бўлиб туришидир. Агар бу гуруҳ душманни қайтаришга кифоя қилмаса, халифа яна бошқаларни жиҳодга тайёрлайди ва ҳоказо. Урушни мусулмонлар бошлаши керак дегани тўғридан-тўғри кофирга қарши урушаверади дегани эмас. Аввал душманни Исломга даъват этмоқ лозим. Мусулмонларнинг Исломга даъват этилмаган кофирга қарши урушмоқлари жоиз эмас. Душман аввал Исломга кейин жизя тўлашга даъват этилади, агар бош тортса, унга қарши урушилади. Сулаймон ибн Язид шундай ривоят қилади: «Пайғамбар с.а.в. қўшинга ёки бирор ҳарбий қисмга амир тайинлаганларида, хусусан, унинг ўзига Аллоҳдан қўрқиш ва ўзи билан кетаётган мусулмонларга яхшилик қилишни насиҳат қилиб, кейин дердилар: «Аллоҳнинг номи билан Аллоҳ йўлида ғазот қилинглар. Аллоҳга куфр келтирганларга қарши урушинглар. Ғазот қилинглар, ҳаддан ошманглар, хиёнат қилманглар, мусла қилманглар (ўликларнинг аъзоларини кесманглар) ва бирорта ҳам чақалоқни ўлдирманглар! Мушрик душманингга йўлиққан пайтингда уни уч нарсага даъват эт, қай бирига рози бўлса, ундан қабул қилиб ўзингни тий. Уларни Исломга даъват эт, агар рози бўлсалар, улардан қабул қилиб ўзингни тий. Кейин уларни ўз юртидан муҳожирлар юртига ўтишга даъват эт ва айтгинки, агар улар бу ишни қилсалар, ҳуқуқ ва бурчлари муҳожирлар билан баробар бўлади. Агар бунга кўнмасалар, айтгинки, ҳуқуқ ва бурчлари мусулмонлар
54-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122