|
وَإِذَا حُيِّيْتُم بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّواْ بِأَحْسَنَ مِنْهَا أَوْ رُدُّوهَا إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ حَسِيباً
– „қачон сизларга бирон ибора билан салом берилса, сизлар ундан чиройлироқ қилиб алик олинглар ёки (ҳеч бўлмаса) ўша иборани қайтаринглар“. [4:86]
فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ
– „Бас, унинг каффорати ўз оилангизни боқадиган ўртача таомлардан ўнта мискинга таом бериш ёки уларнинг сарпосини қилиш, ёхуд бир қулни озод қилишдир“. [5:89]
е) Қаринада агар фарз бўлмаганида, уни қилиш ман қилинган бир амални такрор қилиш баён қилиниши: Чунки агар намознинг бир рукни (рукуси) қасддан зиёда қилинса, намоз ботил бўлади. Агар икки марта қилинган руку вожиб бўлмаганида, у ман қилинган ёки намозни ботил қилган бўлар эди. Масалан, Росулуллоҳ с.а.в.нинг бу рукуни икки марта қилишлари унинг вожиблигига далолат қилади. Бухорий ривоят қилган ҳадисда Оиша р.а.о. хусуф намозини сифатлаб, шундай деди: «Росулуллоҳ с.а.в.нинг замонларида қуёш тутилди (хусуф). Шунда Росулуллоҳ с.а.в. намоз бошладилар ва жуда узоқ қиёмда турдилар. Кейин рукуга бориб, жуда узоқ руку қилдилар. Кейин рукудан қайтдилар ва қиёмда жуда узоқ турдиларки, аввалгисида бундай турмаган эдилар. Кейин яна руку қилдилар ва рукуда шундай узоқ турдиларки, аввалгисида бунчалик узоқ турмаган эдилар. Кейин сажда қилдилар...».
ж) Қаринада бир сўз зикр қилиниб, бу сўз бир нусуснинг ўзида ё фарзликка-вожибликка ёки ҳаромликка далолат қилиши. Мисол учун:
يُوصِيكُمُ اللّهُ فِي أَوْلاَدِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الأُنثَيَيْنِ … فَرِيضَةً مِّنَ اللّهِ
– „Аллоҳ фарзандларингизга (тегишли мерос) ҳақида бир ўғил учун икки қиз улуши баробарида мерос беришни амр қилур … Аллоҳ томонидан қатъий фарз қилиб қўйилди“. [4:11]
حُرِّمَتْ عَلَيْكُمْ أُمَّهَاتُكُمْ
– „Сизлар учун оналарингиз (уларга уйланишингиз) ҳаром қилинди“. [4:23]
إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ
– „У сизларга фақатгина ўлаксани ҳаром қилди“. [2:173]
«لاَ يَحِلُّ لاِمْرَأَةٍ تُؤْمِنُ بَاللهِ وَالْيَوْمِ الْآَخِرِ أَنْ تُسَافِرَ مَسِيرَةَ يَوْمٍ وَلَيْلَةٍ إِلاَّ وَمَعَهَا مَحْرَمٌ»
«Аллоҳ ва Росулига имон келтирган аёл маҳрамисиз бир кеча ва бир кундузлик йўлга сафар қилиши ҳалол эмас».15
(15) Бухорий: жума-1026. Муслим: Ҳаж-2383. Абу Довуд: Маносик-1465. Муснади Аҳмад-11200.
23-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286 287 288 289 290 291 292 293 294 295 296 297 298 299 300 301 302 303 304 305 306 307 308