|
ажралгандир. Шунинг учун ҳам бу икки томон - уларнинг назарида - бир-биридан ажралган. Чунки бу иккисининг ўртасидаги зиддият уларнинг табиатидаги асосий ҳолатдир, яъни уларни бир-бирига қовуштириб бўлмайди. Тарозу палласида бири оғир келса, иккинчиси енгил бўлиб қолаверади, шунинг учун охиратни хоҳловчилар руҳий жиҳатни танласин! Мана шу фикрдан насронийлик динида икки ҳокимият - руҳонийлар ҳокимияти ва замонавийлар ҳокимияти вужудга келди. «Шоҳнинг ҳаққини шоҳга, Парвардигорнинг ҳаққини Парвардигорга бер!» шунинг қабилидандир. Руҳоний ҳокимият эгалари диндорлар ва коҳинлар эди. Улар ҳаёт майдонида руҳонийлар салтанати замонавийлар салтанатидан нуфузлироқ бўлиши учун замонавийлар ҳокимиятини ҳам ўз қўлларига олишга доимо ҳаракат қилар эдилар. Замонавийлар ҳокимияти билан руҳонийлар ҳокимияти ўртасидаги низо мана шундан келиб чиққан эди. Охири диндорлар руҳоний ҳокимиятда мустақил қилиниб, замонавийлар ҳокимиятига аралашмайдиган бўлдилар. Бу билан дин ҳаётдан ажратиб юборилди. Бунинг сабаби дин коҳинликдан иборат эканлигидир. Ушбу динни ҳаётдан ажратиш капитализм мабдасининг асосидир. У ғарб дунёқарашининг асоси ва ғарб мустамлакачилиги бутун дунёга тарқатаётган, даъват қилаётган фикрий етакчиликдир. Бу мафкурани ғарб ўзининг сақофат таянчига айлантириб, унинг асосида мусулмонларнинг Исломга бўлган эътиқодини бузмоқчи бўлади. Чунки у Исломни насронийлик динига умумий таққослаш йўли билан таққослайди. Кимки ушбу «Динни ҳаётдан ажратиш» ёки уни давлатдан ёки сиёсатдан ажратиш даъватини ёяр экан, у ажнабий мафкурага тобе, кофирлар
81-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106