|
Агар оятлар тўлиқ ўқиб чиқилса, улар Расулуллоҳ с.а.в.нинг жуфтларига хос экани маълум бўлади. Улар бир-бирига лафзда ҳам, маънода ҳам боғланган битта оятдир:
}يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلاَّ أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلاَ مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِ مِنْكُمْ وَاللَّهُ لاَ يَسْتَحْيِ مِنَ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا كَانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلاَ أَنْ تَنْكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَدًاإِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمًا {
– „Эй мўминлар, пайғамбарнинг уйларига фақат сизлар бирон таомга чақирилсангизгина киринглар. (Ўшанда ҳам) унинг пишишига кўз тутиб тургувчи бўлманглар, балки чақирилган пайтингизда кириб, таомлангач, тарқалинглар ва бирон гапга берилган ҳолингизда (у ерда қолиб кетманглар)! Чунки бу (ишларингиз) пайғамбарга озор берур, у эса сизлардан (яъни сизларни чиқариб юборишдан) тортинар. Аллоҳ ҳақни (айтишдан) тортинмас. Қачон сизлар улардан (яъни, пайғамбар аёлларидан) бирон нарса сўрасангизлар, парда ортида туриб сўранглар! Мана шу сизларнинг дилларингизни ҳам, уларнинг дилларини ҳам тоза тутгувчироқдир. Сизлар учун Аллоҳнинг пайғамбарига озор бериш ва унинг ортидан аёлларига уйланишингиз ҳеч қачон дуруст эмасдир. Чунки бу (ишларингиз) Аллоҳ наздида улуғ (гуноҳ) бўлган ишдир“. [33:53]
Ушбу оят пайғамбарнинг жуфтлари хусусидаги нусус бўлиб, уларга хосдир. Унинг мусулмонларларнинг аёлларига алоқаси йўқ. Расулуллоҳнинг жуфтларидан бошқа бирор аёлга алоқаси йўқ. Бу оятнинг Расул с.а.в. жуфтларига хос эканини Оиша р.а.нинг ривояти ҳам таoкидлайди:
«كنت آكل مع النبي r حيساً في قصعة, فمر عمر فدعاه فأكل, فأصابت أصبعه أصبعي, فقال عمر: أواه, لو أُطاع فيكن ما رأتكن عين, فنزل الحخاب»
«Пайғамбар с.а.в. билан ёғоч товоқда (хурмо, ёғ ва пишлоқдан иборат овқат) таом еб ўтирган эдик, Умар ўтиб қолди. Расулуллоҳ с.а.в. уни чақирдилар. У келиб таомдан еди. Шунда унинг бармоқлари бармоқларимга тегиб кетди Умар: «Эй воҳ, агар сизлар ҳақингизда менга итоат қилинганда эди, бирор кўз сизларни кўрмасди», деди. Шундан кейин ҳижоб ояти нозил бўлди». (Бухорий ривояти). Умар р.а.дан ривоят қилинади:
50-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181