|
ЛАЪНАТЛАШИШ
Лаънатлашиш - лаънат сўзидан олинган. Зеро, эр-хотиннинг ҳар бири ўзининг бешинчи гувоҳлигида агар ёлғончи бўлса, ўзига лаънат бўлишини айтади. Аллоҳ Таолонинг қуйидаги ояти бунга асосдир. Аллоҳ Таоло дейди:
}وَالَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ شُهَدَاءُ إِلاِّ أَنفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ + وَالْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كَانَ مِنَ الْكَاذِبِينَ + وَيَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ + وَالْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيْهَا إِنْ كَانَ مِنَ الصَّادِقِينَ {
– „Ўзларидан бошқа гувоҳлари бўлмаган ҳолида ўз хотинларини (бузуқ деб) бадном қиладиган кимсалар - уларнинг ҳар бири ўзини, шак-шубҳасиз, ростгўйлардан, деб Аллоҳ номига тўрт марта гувоҳлик бериши (вожибдир). (У эрнинг) бешинчи (гувоҳлиги эса) агар ёлғончилардан бўлса, устига Аллоҳнинг лаънати (тушишини сўрамоқлигидир). У (аёлдан) азоб-жазони: У (яъни эри), шак-шубҳасиз, ёлғончилардан, деб Аллоҳ номига тўрт марта гувоҳлик бериши даф қилур. У (аёлнинг) бешинчи (гувоҳлиги эса) агар эри ростгўйлардан бўлса, ўзининг устига Аллоҳнинг ғазаби (тушишини сўрамоқлигидир)“. [24:6-9]
Ибн Аббос р.а.дан Абу Довуд ривоят қилади: «Аллоҳ тавбаларини қабул қилган уч саҳобанинг бири бўлган Ҳилол ибн Умайя кечқурун экинзордан қайтганда хотини ҳузурида бир эркак борлигини сезди. Улар қилаётган ишни ўз кўзи билан кўриб, қулоғи билан эшитди. Тонг отгунга қадар уни (эркакни) қўзғатмади. Сўнг Расулуллоҳ с.а.в.нинг ҳузурларига бориб деди:
«يا رسول الله, إني جئت أهلي فوجدت عندهم رجلاً فرأيت بعيني وسمعت بأذني فكره رسول الله r ما جاء به, واشتدت عليه فنزلت }وَالَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ شُهَدَاءُ إِلاِّ أَنفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ { »
«Эй Расулуллоҳ, оиламга келиб, унинг ҳузурида бир эркакни топдим. ўз кўзим билан кўриб, қулоқим билан эшитдим». Расулуллоҳ с.а.в. у келтирган хабарни ёғтирмадилар. У (Ҳилол) қийин аҳволга тушиб қолди. Шунда оят нозил бўлди». Аллоҳ Таоло деди:
«Ўзлариданбошқагувоҳларибўлмаганҳолидаўзхотинларини (бузуқдеб) бадномқиладиганкимсалар - уларнингҳарбириўзини, шак-шубҳасиз, ростгўйлардан, дебАллоҳномигатўртмартагувоҳликбериши (вожибдир)». [24:6] Сўнг Расулуллоҳ с.а.в. енгил тортиб дедилар:
169-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181