kutubhona

АЁЛ ВА ЭРКАК ЎРТАСИДАГИ
АЛОҚАЛАРНИ ТАРТИБГА СОЛИШ

Аёл эркакда, эркак аёлда нав ғаризасини қўзғатиши қачонки эркак аёл билан ёки аёл эркак билан бирга бўлса, бу қўзғатиш ҳам муқаррар содир бўладиган иш эканини билдирмайди. Балки улар бирга бўлишса, ушбу ғаризани қўзғатиши аслий нарса эканини билдиради. Бинобарин бундай қўзғатиш бор жойда улар орасида жинсий алоқа ҳам вужудга келади. Бироқ, улар гоҳо бирга бўлишади-ю, бу ғариза қўзғалмайди. Масалан, тижорий айирбошлашда бирга қатнашишлари ёки касални операция қилишлари ёки биргаликда дарс олишлари ва шунга ўхшаш ишлар. Лекин шу ва шунга ўхшаш барча ҳолатларда улар ўртасида жинсий ғариза қўзғалиши қобилияти мавжуд бўлади. Қобилият мавжуд бўлади дегани қўзғатиш мавжуд бўлади дегани эмас. Балки улар бир-бирига навнинг давом этиши нуқтаи назаридан боқмай, эркаклик ва аёллик нуқтаи назаридан боқсалар қўзғатиш ҳосил бўлади. Шунинг учун аёл эркакдаги, эркак аёлдаги нав ғаризасини қўзғатиб юборишини аёлни эркакдан бутунлай ажратиб ташлаш учун сабаб қилиш мумкин эмас. Яъни, эркак ва аёлдаги нав ғаризасини қўзғатиш қобилияти борлигини умумий ҳаётда эркаклар ва аёллар жамланиши ва ўзаро ҳамкорлик қилишлари олдига тўсиқ қилмаслик керак. Балки эркак ва аёл умумий ҳаётда жамланишлари ва ўзаро ҳамкорлик қилишлари зарур. Чунки бундай жамланиш ва ўзаро ҳамкорлик қилиш жамият учун, умумий ҳаёт учун жуда зарур. Бироқ, бу ўзаро ҳамкорлик икки томон ўртасидаги жинсий алоқани ва аёл билан эркак ўртасидаги алоқаларни тартибга солувчи низом асосида амалга оширилиши лозим. Бу низом эса эркак ва аёл ўртасидаги алоқаларга навнинг давом этиши қарашидан келиб чиққан бўлиши зарур. Мана шундай низом билан умумий ҳаётда аёл ва эркак бирор монесиз жамланиши ва ўзаро ҳамкорлик қилиши мумкин бўлади.

Ҳаёт фаровонлиги ва хотиржамлигини таъминлайдиган ҳамда аёлнинг эркак билан бўлган алоқаларини табиий равишда тартибга соладиган, руҳий жиҳат - унинг асоси, шаръий ҳукмлар, шу жумладан ахлоқий қийматни рўёбга чиқарадиган ҳукмлар эса ўлчови бўладиган ягона низом - Исломдаги ижтимоий низомдир. Чунки Ислом инсонга - унинг эркак ё аёллигидан қатъий назар, унда ғаризалар, туйғулар, майл-истаклар ва ақл мавжуд бўлган инсон, деб қарайди. Бу инсонга ҳаёт лаззатларидан фойдаланишга рухсат беради ва бу лаззатлардан кўпроқ насиба олишига монелик қилмайди. Лекин бу лаззатлардан жамоат ва жамиятни муҳофаза қиладиган, инсон фаровонлигини рўёбга чиқариш мақсадида инсонга олдинга юриш имконини берадиган тарзда рухсат