|
Айни шу нарса, яъни мусулмонлар муаммони етарлича англамасликлари натижасида тақдирни ҳал қилувчи хар қандай масала учун кураш йўлида учрайдиган камбағаллик, ҳалокат ва ўлимга, ҳаттоки озор, қамоқ ва қиноқларга уммат ва жамоат сифатида бардош бера олмадилар. Шунинг учун бу ҳаракатлар очиқ муваффақиятсизликка учради ва мақсад сари бирор қадам ҳам олға боса олмади.
Масалани тақдирни ҳал қилувчи масала экани ўта чуқур фикрлашни талаб этадиган даражада қоронғу масала эмас эди. Биринчи лаҳзалардан барчага маълум эдики, қаршилик қилиш учун озгина имкониятга эга кофирларнинг исломнинг сиёсий ҳаётга қайтишига имкон бермасликлари одатий бир ҳолдир. Мунофиқ ва муртадларнинг бу муаммодаги зўраволик жиноятлари кам эмас. Мунофиқ ва муртадлар ҳокимиятни тортиб олиб, Аллоҳни қонунларини татбиқ этмоқчи ва Аллоҳни ҳурматларини сақламоқчи бўлаётган мўъминларга қарши кураш учун имкониятидаги бор кучларини майдонга ташламоқдалар.
Шунга кўра мусулмонлар масалани тақдирни ҳал қилувчи масала деб эътибор қилмас эканлар, олиб бораётган ҳар қандай ҳаракатларни натажа бериши маҳолдир. Мусулмонлар кураш моҳиятини англамасликлари ва Аллоҳнинг бу муаммодаги ҳукмини билмасликлари сабабли тақдирни ҳал қилувчи масала даражасида бўлмаган, балки оддий масала даражасидаги тариқат билан халос бўлишга уруниб келмоқдалар. Улар масалага ҳаёт-мамот масаласи сифатида ёндашмоқдалар. Куфр низомини бартараф этиш, Ислом низомини барпо қилиш каби тақдирни ҳал қилувчи бўлган масалаларни рўёбга чиқаришда киши ҳар қанча ҳаракат қилмасин, ҳар қанча имкониятга эга бўлмасин, масалани ҳар бир ҳаракат ва тасаввурида назарда тутмаса, унга ҳаёт-мамот масаласи сифатида қараб ҳаракат қилмас экан, масалани рўёбга чиқаришга мувоффақ бўлмайди. Шунинг учун мусулмонлар шахс ва жамоат ҳолда курашишлари ва куфр билан курашдаги ишларни ҳаёт-мамот масаласини ечиш асосида олиб боришлари лозим. Чунки масалани табиати ҳамда Китобу Суннат шундай ҳаракат қилишни тақазо этяпти.
Масалаларимизни аниқлаб олишни ва тиқдирни ҳал қилувчи ҳар бир масалага ҳаёт-мамот масала сифатида ҳаракат қилишни бизга Расул с.а.в. ўргатганлар. Расул с.а.в. Ислом рисолати билан пайғамбар этиб юборилиб, фикрий кураш билан Даъватни етказа бошлаганларида ўз масалаларини Исломни намоён этиш деб белгиладилар ва унга нисбатан ҳаёт-мамот масаласи сифатида ёндашдилар. Расул с.а.в. амакилари Абу Толиб “Мени ҳам, ўзингизни ҳам қийнаманг ва менга тоқатимдан ортиқ ишни юкламанг” - деб айтганларида “Эй амаки, шу ишни ташла деб, ўнг қўлимга қуёшни, чап қўлимга ойни қўйсалар ҳам ташламайман ё Аллоҳ уни намоён қилади ё унинг йўлида ҳалок бўламан” - деб жавоб бердилар.
94-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95