|
УММАТ ВА ДАВЛАТ ЎРТАСИДАГИ АЖРАЛИШ ВА МУҲОСАБАНИНГ ВОЖИБЛИГИ
Маълумки, уммат ҳозирги давлатдан, яъни ҳокимиятдан тўла ажралган ҳолда бўлиб, уммат билан ҳокимлар ўртасидаги алоқа давлат ва раъият алоқаси эмас, бир-бирига қарама-қарши икки гуруҳ алоқасидир. Устига-устак, у нафрат, зиддият ва қарама-қаршилик алоқаси. Унда ҳеч қандай яқинлик йўқ, яқин келажакда юзага келиши кутилмайди ҳам. Айни шу нарса уммат вужудини ҳамда давлатни заифлаштиради. Чунки уммат ўзидан бўлган бошлиқсиз пойдевори бўш бино бўлса, давлат орқада бир саф бўлиб турувчи умматсиз заиф давлат бўлади, уни озгина куч билан йўқотиш мумкин ва бундай ҳолда уммат душманларидан ёрдам сўрашга мажбур бўлади.
Ислом диёрларига куфр давлатлари бевосира ҳукмронлик қилган ва диёрларга мандат системаси тадбиқ етилган кунда давлат ва уммат ўртасидаги ушбу ажралиш табиий ва зарур ҳолга айланган эди. Лекин ингилизлар салтанати расмий равишда йўқотилиб, ҳокимиятни бевосита диёр ҳокимлари, уммат фарзандлари бўлган мусулмонлар бошқарадиган бўлгандан сўнг бу ажралишни давом этишига ҳеч қандай сабаб-омил қолмаган. Инсонлар ва давлат ўртасидаги алоқалари ҳоким ва раъият алоқаларига айланиши зарур эди. Лекин бу ажралиш йўқолмади ва давом этмоқда. Ҳамон ҳокимлар бир гуруҳ, уммат бир гуруҳ ва бир-бирига қарама-қарши. Уммат ингилизларга қарагандек, ҳокимларга ҳам душманлардек қараяпди, балки инглизлардан кўра улардан кўпрақ зулм тортишди. Ҳокимлар уммат бизга қарши пинҳона тил бириктиряпти, бизни ўлдирмоқчи ва бизни душман деб билади. Ҳокимлар умматга, уммат ҳокимларга ҳийла қиляпти, тузоқ қўймоқда. Булар натижасида уммат улуғлик, фаровонлик ва тараққиёт сари юксалишдан ноумид бўлмоқда. Ҳокимлар эса ажнабийдан бўлса-да, ёрдам сўраб, ҳокимлик курсисида қолиш ҳақида бош қотирмоқдалар. Улар уммат юксалиши ҳақида ўйламаяпти, ўйласа ҳам уммат устидан доимо ҳукмрон бўлиб қолиш мақсадида умматни юксалишдан узоқлаштириб, доимо заиф ҳолатда қолдирадиган услуб-воситалар ҳақида ўйлашмокда.
Уммат ва давлат ўртасидаги бу ажралиш умматнинг Аллоҳ Таоло фарз этган муҳосабани қилмаслиги ва ўзининг салтанат манбаси эканлигини билмаслиги оқибатидир. Уммат буни ҳис этганда ва муҳосаба қилганда эди, умматга хиёнаткор, душман ҳоким бошчилик қилмаган , у билан ҳокимлар ўртасида бу каби ажралиш юзага келмаган, бундан заифлик, парокандалик ва қолоқлик холатларига тушмаган ва мусулмон фарзандлари бўлган хокимлар бевосита бошқарган ҳолда кофирлар нуфузи остида қолиб кетмаган бўлар эди.
82-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95