|
Бало ва азоб ёмон иш бўлиб, даъватчи унга йўлиқиши табиийдир. Аллоҳ Таоло даъватчини сабр-тоқатли бўлишига буюрди. Кимки Аллоҳнинг буйруғига итоат этиб, бало ва азобга сабр қилса, ёмонни яхшига, озорни неъматга айлантиради. Сабр яхшиликларнинг энг катта эшиги бўлиб, мусулмон киши унга орқасини ўгирмаслиги керак, акс ҳолда ўзи муҳтож бўлиб турган катта яхшиликни йўқотади. Абу Саъийд ривоят қиладики: Расул с.а.в. айтдилар: «Ким яхшилик сўраса, Аллоҳ яхшилик берур, ким сабр сўраса, сабрли қилур ким бойлик сўраса, бой қилиб қўюр, сизларга сабрдан кўра яхшироқ ва кенгроқ туҳфа йўқдир».
Аллоҳ Таоло яхши кўрган бандасига бало туширганидек, ўша бандасига балога лойиқ сабрни ҳам беради, худди мана шу иккисини солиҳ ва холис бўлган мўминлар доимо ёдда тутишлари керак. Бирор бало етмаган ва динида енгиллик қилаётган киши балога ҳам сабр қила олмайди. Бу икки иш бири иккинчисига далолат қилади яъни бало бўлмаган жойда сабр ҳам бўлмайди, бундан ташқари худди шу иккала иш ўз эгасини парвардигори олдидаги фазлига далолат қилади. Абдуллоҳ ибн Аббос ривоят қилади: Расул с.а.в. айтдилар: «Қиёмат куни шаҳид ҳисоб-китоб қилинади, садақа қилган киши ҳисоб-китоб қилинади, кейин балога йўлиққан кишилар келади-да уларни ҳисоб-китоб ҳам қилинмай, тарозида ҳам тортилмай, ўша тобда мукофоти берилади. Шунда офият аҳллари Аллоҳнинг савобини деб жасадлари қайчилар билан қийма-қийма бўлиб кетадиган мартабани орзу қиладилар».
«Зумар» сурасида Аллоҳ Таоло айтадики:
إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ
– „Ҳеч шак-шубҳа йўқки, сабр-тоқат қилгувчиларга ажр-мукофотлари ҳисоб-китобсиз тўла-тўкис қилиб берилур“. [39:10]
Шунинг учун мусулмон киши даъват қилиши ва бу даъватда ҳар бир қадамини ўйлаб босиши керак, чунки у миналар билан тўлиқ майдонда кетяпти. У мана шу майдондаги балоларга сабр-тоқат қилмай уни босиб ўта олмайди, сабр-тоқат билан ҳар қандай балони енгади, ҳар қандай азобга ғолиб бўлади. Сабр ҳақида Қуръони Каримда юзлаб оятларда эсга олинадиган, мана шу сабрнинг аҳамиятли ва афзал эканига далилдир.
Юқоридагиларга қўшимча яна айта оламизки кимгаки бир мусибат етса ва уни дунёда яхшиликка айлантирмоқчи бўлса, Умми Салама ривоят қилган нарсани яхши билиб олсин. Умми Салама айтадики: «Расул с.а.в.ни шундай деб айтаётганини эшитганман»: «Қайсики бир кишига мусибат етсаю биз Аллоҳникимиз ва унга қайтамиз, Парвардигор! Мени чеккан мусибатимга яраша ажир бергин ва ўша мусибатни яхшиликка алмаштиргин деб айтса, Аллоҳ Таоло унинг мусибатига яраша мукофот бериб, ўша мусибатни яхшиликка алмаштиради».
Агар даъватчи даъват душманлари томонидан азобга йўлиқса Расул с.а.в. Тоифга даъват қилиш учун борганда ва у ерда азобга дучор бўлганда у кишининг қилган дуолари билан Аллоҳга дуо қилсин. Муҳаммад ибн Каъб Қурозий ривоят қиладики: «Расул с.а.в. шундай деб дуо қилган эди»:
93-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100