|
ғараз учун бўлса яъни дунёвий ғараз ёки шахсий манфаатга эришишга қўшимча Аллоҳнинг амрига бўйсунган, Унинг розилиги ортидан ҳаракат қилган ҳолда бўлса, бунга Абу Амомадан ривоят қилинган ҳадис мос тушади: «Аллоҳ фақат холис бўлган ва Унинг юзи талаб қилинган амалнигина қабул қилади». Лекин шаръан талаб қилинган гап ёки амал дунёвий ғараз ёки шахсий манфаатни рўёбга чиқариш учун Аллоҳ буюрган ишлардан бўлса, бунинг зарари йўқ. Чунки бундай ҳолатда у инсон Аллоҳнинг буйруғига бўйсунади, гап ёки амал билан Унинг розилиги ортидан ҳаракат қилади. Масалан, олди-соттидан, вакил қилиш, чеклардан иборат бўлган тижорат, ақд, нафақа, кафолат ва валийликдан иборат зивож, диагноз қўйиш, дори ёзиб бериш, операция қилишдан иборат бўлган табиблик ва бундан бошқа яшаш ва касб амалларини, модомикий шаръий ҳукмга мос бўлса, дунёвий ғараз ва шахсий манфаат учун қилишнинг зарари йўқ.
Ибодатларда эса, - ҳолбуки, у фазлу карам ато этган, Холиққа шукр айтиш, ҳамду сано айтиш ва ибодат қилиш - ширк асло дуруст бўлмайди. Ширк ибодатларни ҳабада қилади, натижада улар қабул қилинмайди. Жиҳод, даъватни етказиш, намоз ўқиш, рўза тутиш, Байтуллоҳни ҳаж қилиш, фақирларга садақа бериш, чиройли амалларни қилиш, Қуръонни қироат қилиш, Аллоҳни зикр қилиш ва бошқа ибодатларда ният фақат Аллоҳга қаратилмоғи лозим. Чунки амаллар - яъни бу ерда ибодатлар - ниятга қараб бўлади. Ким нимани ният қилса, ўшанга эришади. Кимки Аллоҳни рози қилмоқ учун, Унинг амрига бўйсунмоқ учун даъватни етказишни ният қилса, унинг нияти Аллоҳ учундир. Кимки даъватни пул топиш учун ёки илм ва тушунчасини кўз-кўзлаш учун ёки обрўга эришиш учун ёки ном чиқариш учун етказса, бу иш унга бало бўлади. Аллоҳ бу инсондан даъват йўлидаги амалларини қабул этмайди. Чунки даъватни етказишга ҳам бошқа ибодатларга мос тушган нарса мос тушади. Даъватни етказишда Аллоҳ учун холислик бўлиши, мусулмон уни фақат Аллоҳнинг буйруғига бўйсунган ҳолда, Унинг розилиги ортидан ҳаракат қилган ҳолда етказмоғи лозим. Шу билан у ибодатни фазлу карам ато этувчи, шериксиз Холиққа қилган бўлади. Холис ниятсиз қилинган жиҳод ҳам, холис ниятсиз даъват етказиш ҳам, холис ниятсиз бирор ибодат ҳам қабул қилинмайди. Аллоҳ унинг соҳибидан, қилувчисидан рози бўлмайди. Ҳатто мусулмон жиҳод қилиши учун, ҳатто мусулмон даъват етказиши учун, ҳатто мусулмон Аллоҳга ибодат қилиши учун жиҳод ҳам, даъватни етказиш ҳам, бутун ибодатлар ҳам Аллоҳ учун холис бўлмоғи лозим. Акс ҳолда, у кичик ё катта, махфий ёки ошкор ширк келтирган бўлади. Бу эса Аллоҳнинг розилигига етиш олдини тўсади ва ўз соҳибини жаҳаннам оловига улоқтиради.
Албатта, даъватни етказишдаги ихлос бошқа ҳар қандай ибодатдаги ихлос каби, унинг қабул этилишига кафилдир. Ихлоссизлик билан барча амалларни бекор-бефойда қилиб қўйувчи ширк ботқоғига ботиб қолиш мумкин. Шунинг учун даъватчи кўзини очсин ва ушбу масалага қаттиқ аҳамият берсин, эътиборни қаратсин.
88-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100