|
билан, мандуб ва тоат феълларини кўпайтириш билан эришилади. Вожибларнинг энг буюги Хулофаи Рошидани барпо қилиш орқали Ислом ҳаётини қайта бошлашга ҳаракат қилиш билан ислом умматини юксалтиришга интилишдир. Чунки, халифаликни барпо қилиш орқали шаръий ҳукмлар бекор қилинганидан сўнг яна қайта тикланади, Ислом қайтадан ҳаётга келади. Аллоҳ нозил қилган нарса билан ҳукм қилиш вожибларнинг энг буюги ва Аллоҳнинг наздида вожибларнинг энг савоблисидир. Абу Ҳурайрадан ривоят қилинади. Расулуллоҳ дедилар: «Ер юзида ижро қилинадиган битта ҳад инсонлар учун ўттиз ёки қирқ кун ёмғир ёққанидан яхшироқдир». Аҳмад, Нисоий, ибн Можжа ривояти. Шундай экан Аллоҳнинг барча ҳадларига амал қилиш қандай яхши? Аллоҳнинг барча ҳадларини ижро қилиш бахтига фақат халифаликни барпо қилиш билан эришилади. Абдуллоҳ ибн Умардан ривоят қилинади. Расулуллоҳ дедилар: «Кимки тоатдан қўлини тортса, қиёмат кунида Аллоҳга ҳужжатсиз йўлиқади. Кимки гарданида байъат масъулияти бўлмай ўлса, жоҳилият ўлимида ўлади». Муслим ривояти. Ушбу ҳадиснинг маъноси шуки, кимки халифалик (замонига) етса ва халифага итоат қилса, жоҳилият ўлимидан халос бўлади. Аммо, кимки бугунги мусулмонлар каби халифаликка етолмаса, улардан халифаликни қайта тиклаш ва халифа сайлаш учун ҳаракат қилмасдан ўлганлари жоҳилият ўлимида ўлган бўлади. Демак, халифаликни тиклашга ҳаракат қилиш энг буюк амал ва вожибларнинг энг вожибидир. Бу ҳаракат иймон қувватининг зиёда бўлишига олиб келади. Шунинг учун умуман мусулмонлар, хусусан даъватчилар гуноҳ иш қилишдан, алалхусус гуноҳи кабира қилишдан эҳтиёт бўлмоғи вожиб. Чунки бу иймонни ниҳоят даражада сусайтиради. Солиҳ амаллар ҳасанотлардан бўлиб, фақат савобни ошириш учунгина эмас, балки - бунга қўшимча - иймонни кучайтириш учун ҳам қилинади. Маъсиятлар фақат ёмон амаллар бўлиб, улардан фақат гуноҳни тарк этиш учунгина тийилинмайди. Шундай қилиб, иймон масаласига бир томонлама эмас, икки томонлама қараш вожиб. Бу умуман мусулмонни, хусусан даъватчини вожибларни адо этишга, мандуб феълларни ва тоатларни кўп қилишга ҳамда маъсият ва гуноҳлар ботқоғига ботиб қолмасликка қаттиқ тиришишга ундайди. Вожиб ва мандублардан иборат солиҳ амалларни қилиш билан иймон қуввати зиёда бўлар экан, даъватчи вожиб амалларни давомий бажариши, ҳамда тоат-ибодатларни шу қадар кўпайтириши лозимки, у вақт ўтган сайин вожиб ва мандуб амаллари билан зийнатланувчи бўлсин. Қуръонни қироат қилиш, уни ёдлаш, Аллоҳни кўп зикр қилиш, борлиқ оятларида тафаккур қилиш мандуб амаллар жумласидандир. Даъватчи ўз Павардигори билан доимий алоқада бўлиб туриши учун нафл ибодатларни бажариши лозим. Шунда унинг доими иймони кучли қолади.
Cўзимизнинг охирида шуни айтмоқчимизки, бақувват иймон қиёмат кунида фазилатлар мезони бўлибгина қолмай, у даъватчига яна шунинг учун ҳам зарурки, у даъватни етказиш мобайнида дуч келадиган машаққат ва тўсиқларга шу иймон билан ғолиб келади. Ўзига рўбарў қилинаётган алдов ва имтиёзлардан ҳам шу иймон сабабли халос бўлади, ўзи билан тортишаётган
66-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100