|
ғаройиб эмасдир. Аслида уларнинг қуввати баҳайбат шер олдидаги сичқоннинг қувватидан ортиқ эмас. Бизнинг бу аҳволга тушиб қолишимиз сабаби шуки, бизлар дунёга муҳаббат қўйиб, уни охиратдан афзал билдик. Натижада, Аллоҳ қалбларимизга кофир душманлардан қўрқиш ва заифликни солди. Савбондан ривоят қилинади:Расулуллоҳ дедилар: «Емиш ўз идишига солинганидек умматлар сизларнинг устингизга ташланадилар». Шунда бир киши «Ўша вақтда биз озчилик бўламизми?»- деди. Расулуллоҳ дедилар: «Йўқ, ўшанда сизлар жуда кўпчилик бўласизлар, лекин дарёда оқиб келаётган хас-чўпга ўхшаб қоласизлар. Аллоҳ душманларингизни қалбидан сизлардан қўрқишни чиқариб ташлайди, дилларингизда заифлик пайдо қилади». Шунда бир киши «ё Расулаллоҳ, заифлик недир» деб сўради. Расулуллоҳ дедилар: «У - дунёни яхши кўриш ва ўлимни ёмон кўришдир». Абу Довуд ривояти. Аҳмад ушбу ҳадисни қуйидаги ибора билан ривоят қилади: «Сизлар ўша кунда кўпчилик бўласизлар. Лекин дилларингизга заифлик солинади». Шунда улар заифлик нима? дедилар. «У - дедилар Расулуллоҳ - дунёни яхши ва урушни ёмон кўришингиздир».
Дунёни яхши кўриш шахс ва жамоат ҳолларида мусулмонларнинг юзларига тушган қаттиқ тарсаки бўлди. Бу тарсаки дин аҳкомларини маҳкам ушлашдан чиқариб, золим ва адашувчиларнинг йўлига тортди ва уларни бугунгни кундаги хорлик ва тубанлик ёқасига олиб келди. Жуда озчилик бўлган айрим узрли кимсаларни олмаганда бирор мусулмон ушбу тарсакидан саломат қолган эмас ва иккинчи довонни босиб ўтолган эмас. Магар айрим мусулмонлар даъватни етказишдан ўзларини жавобгар ҳис этганлар. Мусулмонларни дунёни севишдан ва Аллоҳ йўлида жиҳод қилишни ёмон кўришдан огоҳ этдилар. Мусулмонларни охиратни яхши кўришга, шариат аҳкомлари билан чекланишга ҳамда кофирларнинг ҳукмронлигидан бутунлай халос бўлиш учун ва азизлигу ғалаба яна ўзимизга қайтиб келиши учун ер юзида Аллоҳнинг ҳукмини барпо қилишга ундадилар. Ислом даъватчининг гап-сўзида, амалларида ва хулқ-атворида намоён бўлиб турмоғи лозим. Даъватчи Аллоҳнинг шариатини мукаммал ушлайдиган кимсадир. Чунки даъватни тарк этган одам қаттиқ гуноҳкор бўлади. Кўпинча у - гарчи ҳар доим рўзадор, намозхон, ибодатгўй бўлса ҳам - жоҳилият ўлимида ўлади. Шундай экан, агар мусулмон Аллоҳнинг шариатини тўлалигича ушлашни ва Роббисининг розилигига етишни хоҳласа, - намоз, рўза, закот, ҳаж ибодатларини бажариш ва маъсият, мункарлардан четланиш билан бирга - даъватни етказиши ва исломга амал қилишни тирилтириши вожиб. Акс ҳолда у заиф, гуноҳкор бўлади.
Ислом биздан икки асосий ишни талаб қилади:
1. Исломга амал қилиш.
2. Уни инсонларга етказиш.
74-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100