|
(сақлар)“. (Шу пайт) ўрталарини тўлқин тўсиб қўйди-да (ўғил) ғарқ қилинувчилардан бўлди“. [11:42,43]
Даъватчи «Худ» сурасидаги ушбу оятларни ўқиб, тўфон қиссаси ҳақида тафаккур қилар экан халқнинг нажоти ва унинг паноҳ топиши Аллоҳнинг амрига таяниш ва Унинг ҳукмларини ижро қилиш билан бўлишига, ҳалокат эса, илоҳий ҳидоятни тарк этиш билан ва чекланган ақлга таяниш оқибатида юз беришига амин бўлади. Агар Нуҳнинг ўғли ҳам илоҳий ҳидоятга эргашиб, роббисининг амрига итоат қилганда, албатта нажот топган бўлур эди. Лекин у илоҳий ҳидоятдан юз ўгириб, ўзига ишонганлиги ва ақлига таянганлиги сабабли ҳам ҳалок бўлди. Тўфон қиссасининг мана бу жиҳати шунга далолат қиладики, агар мусулмонлар кофир давлатларнинг макр-ҳийлаларидан халос бўлишни, улар устидан ғалаба қозонишни хоҳлашар экан, улар қонун чиқаришда, жангларга тайёрланишда Аллоҳнинг шариатини ҳакам қилишлари лозим бўлиб, ақлларига ва илоҳий ҳидоятдан ғафлатда қолган истеъдодларига таяниб олмасликлари зарур. Бу қисса яна шуни англатадики, мусулмонларнинг узоқ тарих мобайнида қўлга киритган ютуқлари илоҳий ҳидоятга эргашиш сабабли бўлса, уларнинг охирги 200 йил ичидаги мағлубиятлари эса, илоҳий ҳидоятни тарк этиш ва чекланган ақллар ишлаб чиққан қонунларга ва истеъдодларга эргашиш оқибатида рўй берган.
7- Даъватчи фақат даъват ва унинг манфаатини мақсад-ғоя қилиб олиб, оқибат ва хатарларга парво қилмай, уни (даъватни) қувват, матонат билан, журъат билан етказмоғи вожиб. У билиб қўйсинки, одамлардан қўрқиш, сусткашлик, жони тинч бўлишини ўйлаш уни зафардан, ёрдам берувчи Роббисининг розилигидан узоқлаштиради.
Ҳақ Таоло «Марям» сурасида шундай марҳамат қилади:
يَايَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا
– „(Биз унга): „Эй Яхё китобни яъни (Тавротни) маҳкам ушлагин“, дедик ва унга гўдаклик чоғидаёқ ҳикмат-маъориф ато этдик“. [19:12]
«Худ» сурасида айтади:
قَالُوا يَاهُودُ مَا جِئْتَنَا بِبَيِّنَةٍ وَمَا نَحْنُ بِتَارِكِي آلِهَتِنَا عَنْ قَوْلِكَ وَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ -53, إِنْ نَقُولُ إِلاَّ اعْتَرَاكَ بَعْضُ آلِهَتِنَا بِسُوءٍ قَالَ إِنِّي أُشْهِدُ اللَّهَ وَاشْهَدُوا أَنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ -54, مِنْ دُونِهِ فَكِيدُونِي جَمِيعًا ثُمَّ لاَ تُنْظِرُونِي -55,
– „Улар дедилар: „Эй Худ сен бизга (ўзингни пайғамбар эканлигингни тасдиқлайдиган) бирон ҳужжат келтирмадинг. Бизлар сенинг қуруқ гапинг билан ўз худоларимизни тарк қилувчи эмасмиз. Бизлар фақат: „Сени худоларимиздан бири бир бало (яъни мажнун) қилиб қўйган“, деймиз холос. Худ айтди: Албатта мен Аллоҳни гувоҳ қиламан, яна ўзларингиз ҳам гувоҳ бўлингларки, мен сизларнинг Аллоҳни қўйиб (унга сохта-ёлғон худоларни) шерик қилишингиздан безорман. Ана энди барчангиз бир бўлиб, ҳеч кечиктирмай менга қарши билган ҳийлангизни қилаверинглар“. [11:53-55]
35-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100