|
даъват вақтни ўтказиш ва билимни кўз-кўзлаш учун бир овунчоқ деган гумонлар билан орқага қараб чекиниши эмасдир.
Даъват мобайнида бало ва азоблар бўлиши аниқ экан, даъватчида сабр-тоқат бўлиши зарурдир. Даъватчи қанчалик даъватда холис ва ғайратли бўлса, азоб ва бало ҳам шунчалик бўлади ва табиийки даъватчи ҳам сабр-тоқатни шунчалик ошириш керак. Азоб ва бало ва бу иккаласига сабр қилиш зинапоясидан аввалида Пайғамбар ва элчилар, кейин холис, содиқ ва ғайратли даъватчилар, сўнг эса бошқа мусулмонлар сидқу ихлосига кўра жой оладилар. Саъд ибн Аби Ваққос айтадики: «Мен, эй Расулуллоҳ энг қаттиқ балоланган киши ким? деб сўраган эдим, у киши айтдиларки»: «Пайғамбарлар, сўнг солиҳ кишилар, сўнг бир киши динини деб балоланади, агар у динида салобат билан турса, балоси янада ошади, агар динида озгина енгиллик қилса бало кетади, банда хатосиз ер юзида юрар экан бало ҳам у билан бирга бўлади». Оиша р.а.дан ривоят қилинадики: «Пайғамбар с.а.в. айтадилар: солиҳларга жуда шафқатсизлик қиладилар, мўмин одамга қачон у хато қилса ва ўзига лойиқ даражадан тушиб кетсагина мусибат етиши мумкин».
Ҳар бир мусулмон хусусан даъватчи ўзига бир назар солсин, агар бирор қаттиқ балога йўлиққан бўлса Аллоҳга ҳамд айтсин ва агар балога йўлиқмаган бўлса ёки балоси енгил бўлса, билсинки динида енгиллик қиляпти, демак вазифаларини қаттиқроқ бажариши, Аллоҳга бўлган итоатини кучайтириши ва йўлини тўғрилаши керак, бундан ташқари у ҳар хил бўлмағур сабаб ва баҳоналар билан ўзини оқламасин. Чунки қиёмат кунидаги тарози бу баҳоналар билан оғир бўлиб қолмайди, балки аксинча енгиллашади ва худди мана шу сабаб ва баҳоналар ҳақиқат олдини тўсиб қўядиган гуноҳдир.
Бало ва азоб инсоният ёмон кўрган нарса бўлса ҳам, лекин уни Аллоҳ Таоло ўзининг яхши кўрган солиҳ бандаларига туширадики, бу Аллоҳнинг бандаларига бўлган фазли ва карамидир. Кимники Аллоҳни деб мартабаси паст бўлса, бало ва азобларга сабр қилгани учун Аллоҳ уни мартабасини баланд қилади, кимники гуноҳлари кўп бўлса, янада зиёдалашиб боради.
«Бақара» сурасида Аллоҳ Таоло айтадики:
وَعَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ
– „(Зотан) сизлар ўзингиз учун яхши бўлган нарсани ёқтирмаслигингиз ва сиз учун ёмон бўлган нарсани яхши кўришингиз мумкин“. [2:216]
Абу Ҳурайра ривоят қиладики: Расул с.а.в. айтдиларки: «Кишининг Аллоҳ олдида бир мартабаси бўлади, киши унга қилган амали билан ета олмайди. Аллоҳ у кишини ёмон кўрган нарсаси билан балолайдики ўша сабабли киши мартабага етади». Расул с.а.в. айтадики: «Мўминларнинг эркагию аёлига доимо бало тушиб туради, яъни уларнинг ўзларига, болаларига ва молига тушади. Аллоҳга йўлиққан вақтда эса уларнинг гуноҳи бўлмайди».
92-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100