|
ва дўзах ҳақ эканига, Аллоҳ қабрдагиларни қайта тирилтиришга, бу кунга шубҳа йўқлигига, Аллоҳ ваъдасини бузмаслигига гувоҳлик беради. Биз шу шаҳодат (гувоҳлик)-га биноан яшаймиз, ўламиз ва иншоаллоҳ, қайта тириламиз».
Ривоятга кўра Али (Разияллоҳу анҳу) суйиқасд қилинадиган кечаси олдиларига ибн Сиёж кириб, бомдод намозига чақириб кетади. Али (Разияллоҳу анҳу) ўшанда ўзларини қандайдир оғир сезиб, ётган эдилар. Ибни Сиёж иккинчи марта келганларида Али ўша-ўша ётишлари эди. Сўнг учинчи марта келди. Шунда Алий (Разияллоҳу анҳу) юра туриб дедилар:
شد حيازيمك للموت فإن الموت لاقيك
ولاتجزع من الموت فإن حل بناد يك
Яъни:
Кўксингни тайёрла ўлим учун,
Ўлим йўлиқар сенга бир кун.
Қўрқиш йўқ ўлимдан асло,
Гарчи кирса пинжингга бир кун.
Али (Разияллоҳу анҳу) кичик эшикка етганларида бирданига Абдурраҳмон ибн Мулжам ҳамла қилиб, у кишига қаттиқ зарба берди. Али дедилар: Каъбатуллоҳ Парвардигорига қасамки, зафар қозондим. Али (Разияллоҳу анҳу)ни кўтариб олишгач дедилар: қотилимни нима қилдинглар? Ушлаб олдик, дейишди. Шунда таомимдан беринглар, сувимдан ичиринглар, агар тирик қолсам, нима қилишни ўйлаб кўраман, агар ўлсам, битта зарба билан ўлдиринглар, қийнаб ўтирманглар, дедилар. Сўнгра Ҳасанга ювишни топширдилар ва дедилар: «кафанлашда қимматига кетмангиз, мен Расулуллоҳ (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам)ни: «кафанлашда қимматига кетмангиз, у тезда ечиб олинади», деб айтганларини эшитганман, ўртача юриб борингиз, агар мени яхшилик кутаётган бўлса, мени унга тезроқ олиб борган бўласиз, агар ёмонлик кутаётган бўлса, мени ўз елкаларингиздан улоқтириб юборган бўласиз».
22-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26