|
шундай дедилар. «Кимда бировнинг ҳаққи бўлса, дунёда шарманда бўламанми демасдан уни адо этсин. Огоҳ бўлингки, дунё шармандалиги охират шармандалигидан енгилроқдир». Бир киши ўрнидан туриб, эй Расулуллоҳ, Аллоҳнинг йўлига сарфлайман деб уч дирҳам сақлаб юрибман,– деди. Расулуллоҳ айтдилар: «Нега асраб юрибсан». Бояги одам: Унга муҳтож бўлган эдим. Расулуллоҳ дедилар: «Эй Фазл, пулларини ундан ол». Сўнг Расулуллоҳ (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам): «Кимки ўз нафсидаги бирор нарсадан қўрқса келсин, мен унинг ҳаққига дуо қиламан»,– дедилар. Шунда бир киши туриб: Эй Расулуллоҳ мен ёлғончи, оғзим қўпол ва уйқучиман,– деди. Расулуллоҳ (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам): «Парвардигоро, унга ростгўйлик ва иймон бер ва хоҳлаганида уйқусини кетказ», – деб дуо қилдилар. Яна бир киши туриб: Эй Расулуллоҳ, мен ёлғончи, мунофиқман. Мен қилмаган бирорта жиноят қолмаган,– деди. Шунда Умар ибн Хаттоб (Разияллоҳу анҳу) ўринларидан туриб: «Эй киши, ўзингни кимлигингни фош этиб, шарманда бўлдинг», – дедилар. Расулуллоҳ (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) «Эй ибн Хаттоб, дунё шармандалиги, охират шармандалигидан енгилроқдир»,– дедилар. Сўнг: «Парвардигоро унга ростгўйлик ва иймон бер, ишини ўнгла»,- деб дуо қилдилар.
Расулуллоҳ (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) ансорларга нисбатан эзгулик қилишни васият қилиб, дедилар: «Эй муҳожирлар жамоаси! Сизлар кундан кунга кўпаймоқдасиз, ансорлар эса бугун қанча бўлсалар ўшандай қоладилар. Ансорлар менга бошпана бериб, ўз ҳимоясига олган яқинларимдир. Бу мукаррам зотларга ҳурматда бўлинг, нуқсонларини кечиб юборинг».
Сўнг дедилар: «Аллоҳ бандаларидан бирига икки нарсани таклиф этиб: дунёдаги истаган орзу-ҳавасингни ёки Аллоҳнинг ҳузуридаги неъматни танла деди. Шунда банда Аллоҳ ҳузуридаги неъматни танлади».
15-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26