|
حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِي " لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَكْتُ كَلاَّ إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ " فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلاَ أَنسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلاَ يَتَسَاءَلُونَ " فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ " وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُوْلَئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خَالِدُونَ
— «Токи қачон улардан бирига ўлим келганда: “Парвардигор, мени яна ҳаётга қайтаргин. Шояд, мен қолган умримда яхши амал қилсам”, деб қолур. Йўқ! У асло ҳаётга қайтарилмас. Дарҳақиқат, бу ҳар бир жон бераётган кофир айтадиган сўздир. Уларнинг ортида то қайта тириладиган кунларигача дунёга қайтишларидан тўсиб турадиган бир тўсиқ бўлур. Бас, қачон сур чалинганида, яъни қиёмат қойим бўлганида, ана у кунда уларнинг ўрталарида ҳеч қандай насл-насаб қолмас ва улар бир-бирлари билан савол-жавоб ҳам қила олмаслар. Энди кимнинг яхшилик мезонлари ёмонлик-гуноҳларидан оғир келса, бас, ана ўшалар нажот топгувчидурлар. Кимнинг мезонлари енгил бўлса, яъни ёмонликлари яхши амалларини босиб кетса, бас, ана ўшалар ўзларига зиён қилибдилар. Улар жаҳаннамда мангу қолгувчидирлар» [23:99-103].
Ёки Аллоҳни ва Охират кунини жуда кам эсга оладиган ва бу ўткинчи дунё билан овора бўлиб, охиратини унутган мўмин киши ўлимдан қочади. У тўсатдан келган ўлимдан эсанкираб, ҳасрат-надомат қила бошлайди:
وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّى إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الآنَ وَلاَ الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ أُوْلَئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا
— «На гуноҳ ишларни мудом қилиб юриб, қачонки, бировларига ўлим келганида “энди тавба қилдим” дейдиган ва на кофир ҳолда ўлиб кетадиган кимсаларнинг тавбалари қабул қилинмас. Улар учун аламли азобни тайёрлаб қўйганмиз» [4:18].
Ривоят қилишларича, Абдулмалик ибн Марвоннинг ўлим соати яқинлашган вақтда Дамашқ яқинидаги кир ювувчига кўзи тушди. Кир ювувчи кўйлакни қўли билан ишқалаб, тоғорадаги сувга чайиб оларди. Шунда Абдулмалик деди: «Қани энди мен ҳам кир ювувчи бўлсаму, пешона терим билан топган кундалик пулим билан кун кўрсам-у, дунё ҳукмронлигига алоқадор ҳеч бир ишда ишламасам». Бу гап Абу Ҳозимга етиб борганда у деди: «Уларни ўлим яқинлашганда бизнинг ҳолатимизга ҳавас қиладиган, бизга ўлим яқинлашганда эса уларнинг ҳолатини орзу қилмайдиган қилиб қўйган Аллоҳга ҳамдлар бўлсин».
Азиз биродарлар!
Ўлимнинг сабаби ажалнинг тугаши деб иймон келтиришнинг ажралмас бир шарти бор. У ҳар бир лаҳза ва ҳар бир вақтда ўлимни
4-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26