|
орасида халил-яқин дўст танлаш менга рухсат этилганда эди, албатта Абу Бакрни танлаган бўлур эдим. Лекин Аллоҳ иккимизнинг ўз ҳузурида жамлагунига қадар, иймон сабабли бўлган биродарлик ва ошнолик мавжуд».
Уммул-мўминин Оиша (Разияллоҳу анҳо) айтдилар: «Расулуллоҳни жон бераётганларини кўрдим. Олдиларида бир косада сув бор эди. Унга қўлларини тиқиб, сўнг юзларига суртар эдилар ва айтардилар: «Ло илоҳа иллаллоҳ», ўлим талвасаси ҳақ, Аллоҳим уни енгишга ёрдам бер. Сўнгра бармоқларини кўтариб, ар-Рафиқул-аъло, ар-Рафиқул-аъло (Буюк дўст) дея бошладилар. Сўнгра кўзларини шифтга қаратиб дедилар: Аллоҳим, сен Буюк дўстимсан. Шундан кейин қўллари сувга моил бўлган ҳолда жон бердилар».
Абу Бакр Сиддиқ (Разияллоҳу анҳу) ўлим тўшагида ётган чоғларида, Оиша онамиз қуйидаги байтларни айтиб кириб келдилар.
لعمرك مايغني الثراء عن الفتي إذا حشرجت يوما و ضاق بها الصدر
Яъни:
Қасамки бойлик кор қилмас йигитга
Ўлим қийноғидан бағри торайган кунда.
Абу Бакр юзларини очиб дедилар: «Бундай эмас, қизчам, балки:
وَجَاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِكَ مَا كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ
— «Ўлим талвасаси ҳаққи рост келди, бу ўлим сен ундан қочиб юрган нарсадир» [50:19].
деб айтгин. Эгнимдаги бу икки кўйлагимга қарангиз. Мана шу икки кўйлагимни ювиб, менга кафанликка ишлатасизлар. Янги кўйлак керак эмас, янгисига ўликдан кўра тирик муҳтожроқдир». Оиша онамиз (Разияллоҳу анҳо) Абу Бакр жон бераётганларида у кишини мақтаб:
وأبيض يستسقي الغمام بوجهه ربيع اليتامي عصمة للأ رامل
яъни:
Юзидан булутлар сув сўраган оқ нурли,
Етимлар дўсти, бевалар ғамхўри,
16-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26