Албатта ҳукм Аллоҳникидур Сиёсий сақофий таҳлилий сайт

таваккул қилмайди деб ўйлайсан. Агар уни жангдан олдин нусрат сўраб Аллоҳга кўп дуо қилишини, ёлворишини ва йиғлашини кўрсанг, бу одам ҳеч қандай қурол-яроқ тайёрлаган эмас, деб ўйлайсан».
Аллоҳ таолонинг энг суюкли бандалари ҳақида айтган қуйидаги оятини эшитмаганмисан:

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا
— «Муҳаммад Аллоҳнинг пайғамбаридир. У билан бирга бўлган мўминлар кофирларга қаҳрли, ўз ораларида, мўминлар билан эса раҳм шафқатлидирлар. Уларни мудом Аллоҳдан фазл-марҳамат ва ризолик тилаб рукуъ, сужуд қилаётган ҳолларида кўрурсиз. Уларнинг юзларида сажда изидан қолган белги–аломатлари бордир. Мана шу (яъни кофирларга қаҳрли бўлиш, мўминларга меҳрубонлик ва кўп намоз ўқиб, рукуъ ва сажда қилиш) уларнинг Тавротдаги мисолларидир. Уларнинг Инжилдаги мисоллари эса худди шохлар чиқариб, қувватга киргач, йўғонлашиб, ўз навдасида тик турган, деҳқонларни лол қолдирадиган бир ўсимликка ўхшайди. (Мўминларнинг аввал-бошда заиф-озчилик бўлиб, кейин аста-секин кўпайиб, кучга тўлиб кетишлари Инжилда юқорида зикр қилингандек бир ўсимликка ўхшашлиги) улар сабабли кофирларни хафа қилиш учундир. Аллоҳ мўминлардан иймон келтириб, яхши амаллар қилган зотларга мағфират ва улуғ ажр-мукофот ваъда қилгандир» [48:29].
Улар ўз Раббилари билан учрашгунча Исломни барпо қилган ва Аллоҳнинг йўлида жиҳод қилган, тунлари ибодатда, кундузлари эса отлиқ аскар бўлган ҳақиқий йўлбошчидирлар. Али ибн Абу Толиб уларни сифатлаб шундай дедилар: «Аллоҳга қасамки, мен Муҳаммад (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам)нинг саҳобаларини кўрганман. Бугун эса уларга ўхшайдиган бирон бир кишини кўрмаяпман. Улар сочлари тўзғиган, чанг бўлиб кетган ҳолда тонг оттиришарди. Икки кўзлари ўртаси эчкининг тиззасига ўхшаб қадоқлашиб қоларди. Улар тунни ибодат билан ўтказишарди. Сажда қилганларида ва қаъдада ўтиришгандагина дам олишарди. Қачонки тонг оттирсалар, шамолли кунда тебранган дарахт каби тебраниб, кийимлари ҳўл бўлгудек йиғлаб Аллоҳни эслашар эди, гўё кечаси билан ухлаб ғофил қолгандек».

11-бет

Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26