Масжид ал–Ақсо Аллоҳнинг изни билан албатта қайтариб олинади
Қарийиб 75 йилдан бери давом этиб келаётган Масжид ал-Ақсо масаласи мусулмонлар учун муҳим ақидавий масала ҳисобланади. Чунки мусулмонлар учун муқаддас саналган икки қибланинг биринчиси, икки ҳарамдан сўнг учинчиси бўлган Ақсо масжиди дунёдаги энг разил, энг пасткаш нажас яҳудийларнинг босқини остида қолиб кетмоқда.
Мусулмонларнинг Ғарбга малай ҳокимлари хўжайинлари билан тил бириктириб, Умматнинг ушбу ақидавий масаласини оддий минтақавий масалага айлантиришга уринишди. Дастлаб Масжид ал-Ақсо муаммоси Араблар ва (Исроил) давлати ўртасидаги муаммо қилиб кўрсатилган бўлса, бора-бора фаластинликлар ва Исроил ўртасидаги муаммо қилиб кўрсатила бошлади. Бунинг учун Ғарб давлатлари ва мусулмонларнинг хоин ҳокимлари ўртасида бир қанча конференциялар, саммитлар ташкил қилинди, хиёнат шартномалари тузилди, ташаббуслар ўртага ташланиб, яҳудлар фойдасига қарорлар қабул қилинди. Масалан 1967 йилда БМТ Хавфсизлик Кенгаши “яҳудлар 67 йил босиб олган ерларини қайтариб бериши, бунинг эвазига фаластинликлар тарафидан яҳудларга қарши таҳдидли хатти-ҳаракатлар содир этилмаслиги ҳақида қарор қабул қилди. 1987 йилда Кэмп-Дэвид тинчлик шартномаси имзоланди. 1991 йилда Мадрид конференцияси ўтказилди. 1993 йилда Осло шартномаси тузилди. 1994 йилда Иордания билан (Исроил) ўртасида тинчлик битими имзоланди. 2000 йилда Кемп-Девид саммити, 2001 йилда эса Таба саммити ташкил қилинди. 2002 йилда Саудия тинчлик ташаббусини кўтариб чиқди. 2003 йилда АҚШ тарафидан “Йўл харитаси” режаси тузилди. 2003 йилда Женева шартномасига, 2007 йилда Аннаполис шартномасига имзо чекилди. Худди шу 2007 йилда Риёзда араб давлатлари саммити бўлиб ўтди. Сўнгги пайтларда АҚШ “Аср келишуви”ни ўртага ташлади. Хуллас Мусулмонларга (Исроил)ни давлат сифатида тан олдириш, яҳудий босқинчилигига қонуний тус бериш ва уларнинг хавфсизлигини таъминлаш кўзда тутилган тадбирларнинг бугунги кунгача кети узилмади.
Ислом ўлкаларининг хоин ҳокимлари куфр намоёндалари билан ҳар қанча тил бириктирмасин, Мусулмонлар Қуддусдан асло воз кечмайдилар. Зеро, у Исломий тупроқ бўлиб, уни қайтариб олиш вожибдир ва Аллоҳнинг изни билан албатта қайтариб олинади. Бироқ Мусулмонлар учун ақидавий ва жиҳодий масала ҳисобланган Қуддус масаласи халқаро қарорлар ва хоинларча тузилган келишувлар билан ҳал бўлмайди. Бундай вазиятда яҳудларга эс-ҳушини учирадиган зарбалар бериш ва уларни таг-томири билан қўпориб ташлаш учун Қуддусга шиддат билан бостириб борадиган армияни сафарбар қилиш лозимдир. Чунки яҳудлар сиёсий вужуд сифатида Қуддусга ўрнашиб олгандир. Демак, улар сиёсий вужуд сифатида мавжуд экан ва батамом тугатилмас экан, Мусулмонларни қувғин қилишни ва ўлдиришни давом эттираверади.
Аммо бугунги кунда Муқаддас тупроқни яҳудийларга қўш қўллаб текинга беришга тайёр турган Ислом ўлкаларининг раҳбарларидан бундан иш кутилмайди. Зеро бу раҳбарларнинг зиммасига яҳуд вужудини Мусулмонлардан ҳимоя қилиш вазифаси юклатилган. Бундан ташқари улар жиҳодни аллақачон бекор қилган. Улар яҳудларга қарши сиёсий вужуд сифатида кураш ўрнига “узоқдан сўкиб қочиш” йўлини танлашган. Шунинг учун ҳам бу қўрқоқ яҳудлар анча дадиллашиб, Мусулмон аҳолини совуққонлик билан ўлдиришни, азоблашни, қувғин қилишни ҳеч бир жазодан қўрқмасдан бемалол амалга оширяптилар. Энг ачинарлиси, бу жиноятлар дунёнинг кўз ўнгида бир сиқим пасткаш яҳудийлар тарафидан бир ярим миллиарддан зиёд Ислом Умматига нисбатан содир этилмоқда.
Масжид ал-Ақсо масаласининг ечими Аллоҳнинг китоби ва Росулуллоҳ ﷺнинг суннатларида очиқ баён этилган. Бу ечим яҳудларни муқаддас тупроқдан супириб ташлашдан иборатдир. Мусулмонлардаги моддий ва маънавий куч яҳудларга, ҳатто улардан бошқаларига қарши кураш учун етарлидир. Фақат муаммо шундаки, бу борада қарор қилиш ҳуқуқи мусулмонларнинг қўлида эмас. Мусулмонлар малай ҳокимлар тарафидан бундай ҳуқуқдан маҳрум этилган. Демак Масжид ал-Ақсо муаммосини тубдан ҳал қилиш ва яҳуд вужудига барҳам бериш учун яҳудларнинг қўриқчилари ҳисобланган малай ҳокимларни таг-томири билан қўпориб ташлаб, унинг ўрнига бутун Ислом аскарларини бирлаштирадиган Халифани тиклаш Мусулмонларга вожибдир. Бугунги кунда Мусулмонларнинг бошига ёпирилаётган мусибатлардан буткул қутилишнинг бундан бошқа йўли йўқ.
Қиёмуддин Шариф
