بسم الله الرحمن الرحيم
Халифа – Расулуллоҳ ﷺдан кейин мусулмонларни бошқарадиган шахсдир
Халифа – Расулуллоҳ ﷺдан кейин мусулмонларни бошқарадиган шахсдир. У Умматни бошқаришда ва унга ғамхўрлик қилишда Расулуллоҳ ﷺга ўринбосар бўлганлиги учун халифа (ўринбосар) деб аталди. Ҳадисларда баён қилинган ва Расулуллоҳ ﷺдан кейин халифалар амалда ижро қилган нарса мана шудир.
Расулуллоҳ ﷺ шундай марҳамат қилдилар:
«إِنَّمَا الْإِمَامُ جُنَّةٌ يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ وَيُتَّقَى بِهِ، فَإِنْ أَمَرَ بِتَقْوَى اللَّهِ وَعَدَلَ، فَإِنَّ لَهُ بِذَلِكَ أَجْراً، وَإِنْ أَتَى بِغَيْرِهِ فَعَلَيْهِ إِثْمُهُ»
«Имом бамисоли ортида туриб жанг қилинадиган ва ҳимояланиладиган бир қалқондир. Агар у тақвога амр этса ва адолат қилса, бунинг учун ажрини олади. Агар аксини қилса гуноҳи ўзининг бўйнидадир».
Халифалик – агар мавжуд бўлса уни сақлаш, агар йўқ бўлса уни қайта тиклашга ҳаракат қилиш ва бу йўлда жонлар-у молларни қурбон қилиш вожиб бўлган Умматнинг тақдирий масаласидир. Чунки у Исломни давлат ичида татбиқ қилиш ва даъватни бутун оламга олиб чиқишнинг ягона тариқатидир.
Халифалик – бу тарк қилувчи гуноҳкор бўладиган ва уни қилган киши савоб оладиган шахсга оид фарз эмас, балки у Ислом ҳукмлари татбиқ қилинишининг ягона йўлидир. Зеро Ислом ҳукмларини татбиқ қилмаган киши кофир бўлиши мумкин. Бу эса, Халифалик улуғ фарз экинлигини кўрсатади. Чунки у бўлмаса Ислом татбиқ бўлмайди, шунинг учун у фаразларнинг тожидир. Халифалик Ислом аҳкомларини давлат ичида мусулмонларга татбиқ қилиш ва даъват ва жиҳод орқали уни бутун оламга олиб чиқиш билан Исломнинг кучайиши ва ер юзига ёйилишига кафилдир.
Исломга даъват қилишнинг энг яхши, энг қисқа ва энг самарали усули, Аллоҳ Таоло буюрганидек, давлат соясида уни тўлиқ ва батафсил татбиқ этишдир.
1431-йилда Султон Мурод иккинчи Салоники шаҳрини фатҳ қилди. У венесияликларни хунук суратда мағлубиятга учратиб, шаҳарга ғалаба билан кириб келган пайтда, бекчилардан бири унга Яния шаҳридан элчилар ташриф буюрганлигини ва Султон билан муҳим масала бўйича учрашишни истаётганлигини маълум қилди.
Ўша пайтда Яния шаҳри италиялик Токко оиласи ҳукмронлиги остида эди. Карло Токко биринчи 1430 йилда вафот этгач, ҳокитиятни унинг жияни Карло Токко иккинчи эгаллади. Бироқ Токко биринчининг ноқонуний ўғиллари исён кўтариб, ҳукмронликни талаб қилишди. Натижада тартибсизлик, бошбошдоқлик ва жанглар даври бошланди. Бундан жабр кўрган халқ Султон Мурод иккинчининг Салоники шаҳрига келганини эшитиши биланоқ унга элчи юборишга қарор қилишди.
Султон Мурод бекчилар бошига элчиларга кириш учун рухсат беришга буюрди. Сўнгра Султон билан элчилар бошлиғи ўртасида таржимон орқали шундай суҳбат бўлиб ўтди:
Султон: “Хуш келибсиз, Нима учун келдингиз? Биздан нима хоҳлайсиз?”.
Элчилар раҳбари: “Эй буюк Султон, биз сиздан ёрдам сўраб келдик, ёрдамсиз қайтармайсиз деган умиддамиз”.
Султон: “Сизга қандай ёрдам беришим мумкин?”.
Элчилар раҳбари: Эй Султоним! Бизнинг бошлиқларимиз бизга зулм қилиб, қул каби ишлатмоқда, мол мулкларимизни тортиб олиб, сўнг бизни урушга ҳайдамоқда.
Султон: мен нима ҳам қилишим мукин? Бу сиз билан бошлиқларингиз ўртасидаги муаммодир.
Элчилар раҳбари: Эй Султон, биз мусулмон эмасмиз, насрониймиз. Лекин мусулмонларнинг адолати ҳақида жуда кўп эшитганмиз. Уларнинг бошлиқлари халқига зулм қилмаслиги, ҳеч кимни динларига киришга мажбурламаслиги ва ҳар кимни ўз ҳолига қўйиши ҳақида сайёҳлардан ва сизнинг мамлакатингизга борган савдогарлардан эшитганмиз. Шунинг учун бизни ҳам ўз ҳокимиятингизга қўшиб оласиз ва золим ҳукмдорларимиздан бизни халос қилиш учун мамлакатимизга раҳбарлик қиласиз деган умид билан келдик.
Сўнг улар Султонга шаҳарнинг олтин калитини тақдим қилишди. Султон ҳам Яния шаҳри аҳолисининг илтимосини қабул қилди ва қўмондонларидан бирини қўшинга амир қилиб, Яния шаҳрига жўнатди. Бу шаҳар ҳам шу йилнинг ўзида, яъни милодий 1431 йилда фатҳ қилинди.
Бу тарихда бўлиб ўтган воқеадир. Иншааллоҳ иккинчи Рошид халифалик давлати барпо этилганида бундай ҳодисалар яна такрорланади.
إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ * وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجاً * فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّاباً
– (Эй Муҳаммад), қачон Аллоҳнинг ёрдами ва ғалаба келса. Ва одамлар тўп-тўп бўлишиб, Аллоҳнинг дини (Ислом)га кираётганларини кўрсангиз. Дарҳол Парвардигорингизга ҳамд айтиш билан (У зотни ҳар қандай «шерик»лардан) покланг ва У зотдан мағфират сўранг! Зеро У тавбаларни қабул қилгувчи бўлган зотдир.
Роядан таржима
