بسم الله الرحمن الرحيم
МУБОРАК ОЙНИ ҒАНИМАТ БИЛИНГ
Сизларни тоатлар ойи, Қуръон ойи, мусулмонлар учун нусрат-ғалабалар ойи бўлмиш муборак Рамазон ойи билан табриклаймиз ва эслатамиз:
Бу муборак ой шундай даврда келяпдики, Уммат ҳар жойда ўз динига иймон келтириши, уни маҳкам ушловчи Уммат эканини эълон қилаётган даврда кириб келмоқда, ҳатто Тунисдан бошлаб, Миср, Ливия, Яман ва Сурия хатто Индонезиягача ўз динига имон келтириши, уни маҳкам ушловчи Уммат экани ҳаммага эълон бўлди. Чунки «Аллоҳу Акбар» нидоси ҳамма жойда янграмоқда, ҳар бир шаҳиднинг жон таслим қилиш онида тилидан шаҳодат калимаси айтилмоқда, Аллоҳ Таолони калимасини олий қилиш учун юз минглаган даъватчилар қамоқларда ҳар қандай вахшийликларга қарамасдан ўз қастларидан қайтишмаяпди, бир неча жойларда Халифаликка бўлган нидолар янграяпди, у Иордания, Сурия, Ливан ва Яманда қўзғолончилар оғзидан жарангмоқда, шайх Зиндоний ўзгартириш майдонида «мен сизга шу хушхабарни айтаманки, Халифалик албатта, қайтади, унинг замони ўз соясини ёймоқда, унинг вақти келди», деган пайтда юз минглаб овозлардан «Аллоҳу Акбар» каломи янгради, Ҳамсда ҳам намойишларнинг бирида «биз Сурияни Халифалик давлати деб эълон қиламиз», деган шиорни кўтариб чиқишиб, ўшани айтиб қичқирдилар, ҳатто дунёдаги ҳамма кофирлар талвасага тушиб, йиғилишлари Халифаликни қайтиб келишини тўсиш, хеч бўлмаганда кечга суришдан бошқа нарса бўлмай қолгани ҳам уни қанчалар яқин эканлигига яна бир далилдир. Демак, Халифаликнинг бошланиши жуда яқин, иншо Аллоҳ, Аллоҳнинг изни ила Ислом диёри маркази бўлмиш Шом юртида эълон қилинса, ажаб эмас…
Аҳволимизни яхшиланишини Аллоҳ Таоло икки ишга боғлиқ қилиб қўйди:
إِنَّ اللَّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ
– „Аниқки, то бирон қавм ўзларини ўзгартирмагунларича, Аллоҳ уларнинг аҳволини ўзгартирмас“. [13:11]
Биринчиси: ўзимизни ўзгартириш. Уммат ҳатосини тушуниб, ўз Исломига қайтишни шавқ-завқ билан кутаётган ва бу йўлда жиддий харакат қилаётгани хеч кимга сир бўлмай қолди.
Иккинчиси: Аллоҳ Таоло аҳволимизни ўзгартиши учун унга илтижо қилишимиз. Хамма жойда дуо қилинаётган бўлсада, лекин дуоларимизни ижобат бўлишини шарти бор. Росулуллоҳ(с.а.в) айтадилар: «Жоним қўлида бўлган Зотга қасамки, яхшиликка буюрасизлар, ёмонликдан қайтарасизлар, акс ҳолда Аллоҳ сизларнинг устингизга ўз даргоҳидан бир жазо юборур, кейин дуо қилаверасизлар (лекин) дуоларингизни ижобат қилмагай». (Аҳмад ва Термизий ривояти.) Тўғри, амру-маъруф, наҳий-мункар ишлари олиб борилаётган бўлсада, лекин уни мукаммал қилиш учун маъруф ишни қилмаётганларга ёки мункар ишни қилаётганларга нисбатан нафратни изҳор қилиш ҳам фарздир. Зотан, Расулуллоҳ(с.а.в)дан ривоят қилинган ҳадисда айтадиларки: «Бани Исроилга энг аввало кирган нуқсон шу эдики, бир киши бошқа кишига йўлиққан пайтда: «Эй фалончи, Аллоҳдан қўрққин ва бу қилаётган ишингни ташлагин, чунки бу нарсани қилиш сен учун ҳалол-дуруст эмас», дер эди. Сўнг эртаси куни у билан учрашган пайтда уни яна ўша ҳолатда кўрар эди. Лекин бу нарса у билан бирга еб-ичишдан, бирга ўтиришдан қайтармас эди. Бас, улар шундай қилишгач, Аллоҳ уларнинг баъзиларининг қалбларини баъзилари билан урди». Сўнгра Расулуллоҳ (с.а.в) ушбу оятни тиловат қилдилар:
لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ -78, كَانُوا لَا يَتَنَاهَوْنَ عَنْ مُنكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ -79, تَرَى كَثِيرًا مِنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنفُسُهُمْ أَنْ سَخِطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَفِي الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ -80, وَلَوْ كَانُوا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالنَّبِيِّ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ أَوْلِيَاءَ وَلَكِنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ فَاسِقُونَ
– „Бани Исроилдан кофир бўлган кимсалар Довуд ва Исо бинни Марям тилида лаънатлангандир. Уларнинг лаънатланишига сабаб қилган исёнлари ва тажовузкор бўлишганидир. Улар бир-бирларини қилган нолойиқ ишларидан қайтармас эдилар. Бу қилмишлари нақадар ёмон иш! Улардан кўплари кофир бўлган кимсаларни дўст тутганларини кўрасиз. Уларга ҳавойи нафслари нақадар ёмон нарсани – Аллоҳнинг ғазабини келтирди. Энди улар абадий азобда қолувчидирлар. Агар Аллоҳга, Пайғамбарига ва унга нозил қилинган китобга иймон келтирганларида эди, уларни дўст тутмаган бўлур эдилар. Лекин улардан кўплари итоатсиз кимсалардир“.
[5:78-81]
Сўнгра шундай дедилар: «Йўқ, асло, Аллоҳга қасамки, сизлар албатта яхшиликка буюрасизлар ва ёмонликдан қайтарасизлар. Сизлар албатта золимнинг қўлидан ушлайсизлар ва уни ҳаққа бурилишга мажбур қиласизлар ва албатта уни ҳаққа маҳкам боғлаб қўясизлар. Ёки албатта Аллоҳ баъзиларингизни баъзиларингиз қалби билан уради, сўнгра уни лаънатлаганидек, сизларни ҳам лаънатлайди».
Эй, мусулмонлар! Билиб-билмай қилган гуноҳларимизга тавба қилайлик…
Росулуллоҳ(с.а.в) дедилар:
«Кимки рамазонда имондан келиб чиққан ҳолда ва ажрини Аллоҳдан кутган ҳолда рўза тутса унинг ўтган гуноҳлари кечирилур» (Муттафақун алайҳ).
«Кимки рамазон ойида имондан келиб чиқиб ва ажрини Аллоҳдан кутган ҳолда кечалари туриб намоз ўқиса унинг ўтган гуноҳлари кечирилур» (Муттафақун алайҳ).
Кейин Аллоҳ Таолога илтижо қилиб, бу рамазонда золим-кофирларни ҳукумронлигини йўқ қилиб, рошид Халифаликни қайтаришини ва ийди рамазонни қўшалоқ байрам қилиб беришини сўраб дуолар қилайлик.
Росулуллоҳ A дедилар:
«Рўзадорнинг оғиз очиш пайтидаги дуоси қайтарилмайди».
«Мен сизларга Аллоҳ сизга яхшилик хислатларини мукаммал қилиши учун яна ушбу беш хислатни васият қиламан: Ўзингиз емайдиган нарсани тўпламанг, яшамайдиган уй-жойни қурманг, эртага йўқ бўлиб айриладиган нарсани талашиб-тортишманг, маҳшар куни тирилиб, ҳузурига келадиган Аллоҳдан тақво қилинг, охир-оқибат борадиган ва абадий қоладиган жой борасида рағбат қилинг». (Ҳоким ривояти.)
Муттақий
