|
тартибига мутлақо хилофдир. Чунки Исломдаги шерикчилик икки ёки бир неча кишининг ўзаро келишган ҳолда маблағ қўшиб, иш юритишга, фойда-зарарга тенг шерик бўлишга аҳдлашиб тузилган иттифоқдир. Исломий шерикчиликда фақат бир томоннинг манфаатини кўзлаб келишиш мумкин эмас, балки ҳамма шерикларнинг баробар бир қарорга келиши асосида иш юритилади. Исломий аҳдлашувда фойда топиш учун бор имкониятлар тенг сафарбар этилади. Бундай шерикчиликда фақат иштирокчи бўлишнинг ўзигина кифоя қилмайди, балки ҳар бир аъзо ўзига яраша бирон вазифани адо этади: биров мол-мулки билан, биров саъй-ҳаракати билан, биров ақл-заковати билан хизмат қилади. Икки киши келишиб қилган ҳар қандай ишни адо этиш лозим бўлган барча юмушларни тенг бажариш зарурдир. Исломий шерикчиликнинг ҳар қандай кўринишида ҳам одамнинг ўзи иштирок этиши шарт деб ҳисобланади. Бу шартга риоя қилиш бирон мақсад билан шерикчилик қилишнинг
44-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54