Хотира

Эй,  Ўзбекистон:  ухлаб  ётган   одам  тонг  отаётганини  кўрмай қолади!

Ўзбекистондаги  Ҳизбут-тахрир йигитларидан бири қамоққа олинганидан кейин  анча  вақт ўтганига қарамасдан, аҳли оиласи ва қаридош-уруғлари  у билан кўришаолмаятган эдилар.  Учрашувлар таъқиқланганига  икки  йил  бўлганида, махбуснинг оиласи ўз ўғиллариниг қисмати  ҳақида ташвиш чека  бошладилар, тирикми  ёки  ўликми?  Ахир у золим Каримовнинг зиндонларига  ташланган  эди.  Ва ниҳоят,  унинг  рафиқаси  у  билан  учрашишга  имкон  топди.

Биродаримиз  ҳаққа  эргашганлиги, исломий даъватни  кўтариб  чиққанлиги ва Ўзбекистонда Халифалик давлатини  барпо  қилиш учун  Ҳизбут-тахрир  билан  биргаликда фаолият  олиб борганлиги  учун қамоққа олинган эди. У 2000 йилнинг  бошларида  хибсга  олинган эди ва  бугунги  кунгача қамоқхонада  сақланмоқда. Уни  бир  неча  марта,  ва  қайта-қайта  тергов қилдилар,  ҳизб  фикрларидан қайтариш ва  воз  кечтириш  учун  азобладилар ва босим  ўтказиб  келдилар.  Лекин  у,  доимо  уларнинг  орзу  умидларини  пучга  чиқариб келар эди.

Охирги  вақтларда  биродаримизни бошқа  махбуслардан  ажратиб,  якка  кишилик камерада 20  ой сақладилар. Бу  муддат  давомида унинг  қариндош  уруғларига  учрашувга рухсат бермадилар.  Аммо  у ҳеч  қачон  ёлғиз  қолмас эди,  чунки  ёлғизлик бу шайтонур рожимнинг  қисматидир.  Биродаримиз эса   доимо  ўз  Роббиси  Жалла  Жалолуҳунинг  ҳимояси  остида эди. Тоғутнинг қамоқхонасида  асирликда бўлишига  қарамасдан, Аллоҳ Талога  бўлган  иймони  кучли,  Яратувчининг ҳақ  ваъдасига  бўлган  ишончи  мустахкам бўлиб борди.

Юсуф  а.с.нинг  қиссалари  унга  куч  берарди.  У  Юсуф  а.с.ни Фиравннинг  қамоқхонасида узоқ  йиллар  қандай  қилиб  сабр  қилганлигини  эслар,  бунинг   воқелигини  ўзида  ҳис  қилар эди. Юсуф  а.с. нинг гўзал  аҳлоқи  ва  пок  қалби атрофидагиларга  таъсир  қилди.  Улар  ҳаттоки,  уни  яхши  кўриб  қолдилар,  қамоқхонадаги  ҳар бир  одам  унга  боғланиб  қолди,  ҳаттоки, у билан  доимо  бирга  бўлиш  мақсадида,  ҳибсхонани ҳам тарк  этиб  кетишни  истамай  қолдилар.  Бугун  эса биродаримизнинг гўзал  ва мумтоз  шахсияти  ва  пок  қалби қамоқхонадаги  шерикларига  таъсир  қилди. Юсуф а.с.нинг  қамоқхонада  кечган  қиссаси   бугунги  кунларимизда  янгидан  такрорланмоқда.

Рафиқаси  уни  кўргани  борганида,  унга ўзининг  заифлигидан,  тоқати  тугаб бораётганлигидан шикоят қилиб шундай деди: “Аллоҳнинг  нусрати  қачон  келади?  Унинг   ёрдами  энди ҳеч  қачон  келмаса  керак  деб  ўйлайман.”   Биродаримиз  унга  ишонч  ва  ҳотиржамлик  билан  жавоб берди: ”Ухлаб ётган  одам,  ҳеч  қачон  тонг  отаётганини  кўрмай  қолади”.

Ҳизбут-тахрирнинг марказий  матбуот  бўлимида  эълон  қилиш  учун

Биродаримиз  Абдуллоҳ  ёзди.

Ўзбекистон.