بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
Австрия мусулмонларга жосуслик қилиб кузатмоқда
Юсуф Салома – Германия
Австрия Интеграция вазири Сусанне Рааб сурбетларча «сиёсий ислом жамиятимиз ва ижтимоий ҳаётимиз учун заҳардир, унга қарши барча услуб-воситалар билан курашиш керак», дейишга журъат қилди. Илгари ҳам Сусанне – сўнгги йилларда «патриалхал ҳокимият» характерига эга бўлган маданиятларнинг иммиграцион ҳаракатлари кучайганидан кейин «сиёсий исломга қарши курашиш» ўзининг устувор вазифаларидан бири бўлиб қолганини таъкидлаган эди.
Шунинг учун у 2020 йил июл ойининг иккинчи ярмида иддао қилинаётган «сиёсий Ислом»ни ҳужжатлаштириш билан шуғулланувчи марказ очди ва буни «сиёсий исломнинг хавф туғдирувчи фикрларига қарши кураш» билан дастаклади. Марказни очишдан олдин ушбу мақсадини икки шахсга маълум қилганда улар «бу Европанинг шахдам қадами бўлади», дея олқишлашган. Уларнинг бири социология ва ислом диншунослиги бўйича профессор Муханад Хорхиде (Хуршид) бўлса, иккинчиси «Жорж Вашингтон» университети қошидаги экстремизм маркази раҳбари Лоренцо Ж. Видинодир.
Сусанненинг Хорхидени танлаганлигига келсак, Хорхиде «мўътадил мусулмон» сифатида танилган ҳамда Австриянинг собиқ ултра ўнг қанот ҳукумати масжидларни ёпган пайтда бунга қарши ҳаракат қилиш билан шуҳрат қозонган. Кейинчалик маъмурий суд масжидларнинг ёпилишини ноқонуний, деб топган. Аслида бу Хорхиде деган кимса Исломга қарши курашда вазир Сузаннедан ҳам ёмон ҳисобланади.
Видинога келсак, Австрия Федерал канцлери Себастьян Курц ўзининг «сиёсий ислом»га қарши курашини дастаклашда мана шу кимсадан фойдаланган. Ҳолбуки, Видинонинг тарихи унинг мусулмонларга қарши тармоқлар билан алоқа қилган, дея гумонланади. Афтидан, Сусанне уни шу сабабдан танлаган бўлса керак.
Демак, бу ерда мавзу кузатув ва назорат маркази очиш учун қонуний асос ва омма қўллаб-қувватловини яратиш ҳақида кетмоқда, худди банан республикалари¹ ва мусулмон ўлкаларида айғоқчилик қилувчи марказлар каби. Шунингдек, Хитой ва Россияда ҳам шундай марказлар бор, улар ўртасида бу борада фарқ йўқ.
Ҳеч шубҳа йўқки, Интеграция вазири тиқиштираётган бундай чора ирқчиликка асосланган. Ваҳоланки, «цивилизациялашган олам» давлатлари ирқчиликка қарши курашишларини ҳамда антисемитизмни жиловлаганликларини даъво қилишади. Бироқ масала мусулмонларга, хусусан, Ислом тузумига бориб тақалган пайтда бу давлатларнинг цивилизацияларининг ўзи асл башараларини очиб қўймоқда.
Сусанне Раабнинг ўзи қизларнинг ҳижоб кийишини тақиқлаш тўғрисида қонунни илгари сурган ва улар ҳижобни ўз ихтиёрлари билан киймайдилар, балки ота-оналари шунга мажбур қилади, деган иддаони қилган. Натижада, бу қонун оммавий сўров асосида ёки ҳақиқатдан ҳам қизлар ота-оналарининг босими билан кийишларини ўрганиш асосида қабул қилинмади. Балки бу қонун Исломга душманликдан келиб чиқиб ҳамда «шундай қилиш керак», деган зўрлик асосида қабул қилинди. Хўш, энди қизларнинг ҳижобларини мана шу қонун асосида ва босим билан ўз истакларига зид равишда ҳижобларини ечиш мумкин экан-да?! Қизларнинг истаклари ва фикрлари инобатга олинмайдими?! Демак, демократия қонун зўрлиги билан ота-она зўрлиги ўртасини фарқ қилмас экан-да?!
Интеграцияга келсак, ундаги мана шундай қонуний чоралар инсонларни ўз истак ва рағбатларига зид нарсаларга мажбур қилади. Бу чора-тадбирлар тузумнинг муваффақиятсизлигига, унинг шахсий истаклар ёки нафс-ҳаволарни қондириш учун диктаторлик даражасига тушиб кетганига далилдир. Бу билан Ғарб даъво қиладиган шахсий эркинлик ва эътиқод эркинлиги принципига асосланган инсонлар ишончлари ва қатъиятлари топталгани кўриниб турибди. Бундан чиқди, қачон иш Ислом ва мусулмонларга бориб тақалса, тузумга тааллуқли бу фикрлар ҳавога учиб кетаверади. Зотан, ҳиндулар, будпарастлар ва яҳудийлар каби ғайримусулмонларга бу чораларни қўллашаётганини ҳеч кўрмаймиз. Демакки, иш ўзларининг тузумлари қаршисида турган тузумга тааллуқли бўляпти. Зеро, уларнинг тузумининг сохталиги одамларга очилиб бўлди, бузуқ-бадбўйлигидан ҳамма жирканмоқда.
Улар қонли курашлар қилишлари ортидан Исломнинг давлатини ағдариб, сиёсий вужудини йўқ қилишгач, уни қайтиб барпо бўлмайдиган қилиб йўқ қилдик, деб ўйлашган эди. Аммо ҳозирда ушбу сиёсий вужуднинг-давлатнинг қайтишидан қўрқиб қолишди. Шунинг учун ҳам Ислом давлатини ғайриинсоний ваҳший қилиб кўрсатишяпти. Масалан, мана шу Сузаннанинг ўзи «ҳукуматимиз исломий ташкилотларга ва уларнинг юртдаги ячейкаларига қарши курашни режалаштирмоқда», деди. У одамларни адаштириш мақсадида «муқаддаслик ва ҳурмат даражасидаги самовий дин сифатидаги Ислом билан инсониятга душман бўлган идеология сифатидаги сиёсий ислом орасини ажратиб олиш зарурлиги»га чақирди. Бу аёл Исломни ғайриинсоний, дин дейишдан уялмади, аммо ўзи яхши билса керак, инсоният ўн уч асрдан зиёд давр мобайнида тинч ва хавфсиз турмуш кечирган. Бундан фарқли ўлароқ, кейинги икки асрда ҳокимият, зўравонлик, истибдод Ғарб ва унинг йиртқич капитализм тузуми қўлида бўлди. Ғарб шулар ёрдамида юртларни мустамлака этди, халқларни репрессия қилиб, бойликларни талади… Буни Сузаннанинг билмаслиги мумкин эмас.
Сузаннанинг профессор Хорхидени ўзига маслаҳатчи қилиб олганининг ҳеч ҳайрон қоладиган ери йўқ. Чунки аввалдан иккаласи ҳам бир хил фикрлашади. Хорхиде «сиёсий ислом ташкилотлари» ислом номидан ҳокимиятга чиқишни кўзлайди ва одамларни манипуляция қилиш учун диндан фойдаланишади, деган.
Экстремистик исломни ҳужжатлаштириш маркази Интеграция вазирлигига қарайди ва унинг томонидан тўлиқ қўллаб-қувватланади. Унинг маслаҳат ҳайъати экспертларни ўз ичига олади. Улардан энг таниқлиси, Интеграция вазири Сусанне Раабнинг маълум қилишича, Ихвон ташкилоти бўйича ғарблик аналог ва АҚШнинг «Жорж Вашингтон» университети қошидаги Экстремизм маркази раҳбари Лоренцо Ж. Видинодир.
Мана, масала тиниқ ойдинлашди-қолди. Демак, Ғарб бир томондан Ислом, иккинчи томондан капиталистик демократия ўртасида давом этаётган фикрий ва сиёсий курашни олиб боришга кучи етмайди.
Мафкуравий кураш олиб бориш, фикрга қарши фикр билан курашиш, инсонлар қай бирини тўғри ва афзал эканига қаноатланган ҳолда қабул қилишлари учун уларга фикр бериш ўрнига, энди қонун билан ва давлат ҳокимияти орқали зўравонлик қилиш йўлига ўтишди. Инсонларга қарши айғоқчилик қилиш, уларни кузатув ва назорат остига олиш, ҳаётларига тазйиқ ўтказиш каби номардлик услубларини қўллайдиган бўлишди, масалан мусулмон юртларидаги зўравон ҳукуматлар қилишаётгани каби.
Исломга қарши нафратли маърузалар қилиш ултра ўнг қанотнинг қоидасига айланди. Сўнг Парламентга чиқишига ёрдам берувчи машҳурликка эришиш учун ҳаракат қиладиган минбарига айланди. Кейин эса, маърузалар ҳокимиятга етишиш учун сайлов дастурларида тиргак бўлди. Аксар сиёсатчилар минбарни мана шу қоронғи йўлаклар орқали халқ депутатлигига олиб борувчи йўлга айлантириб олди. Баъзилари масалани мўътадил мусулмонлар ва мўътадил исломдан аралашган нопок услублар билан қўзғаяпти. Аммо бунда фақат руҳий жиҳатга эътибор қаратилади, бошқасига эмас.
Оқибатда бу каби чоралар улар айтган исломчилар ва террористлардан эмас, балки Исломдан қўрқишга ва мусулмонларни ёмон кўришга олиб борди. Терроризм деганда муайян жамоа ёки ҳизб эмас, балки фақат Ислом ва мусулмонлар тушуниладиган бўлиб қолди. Терроризм шахсларга ва жамоаларга тааллуқли, деган гаплари эса ғирт ёлғон. Бу ёлғон улар учун жамиятдаги қўрқув даражасини оширишларига, бинобарин, беқарорликка ва интеграцион жараённи барбод қилишга ёрдам беради.
Беқарорлик эса, ҳар қандай хорижий шахсдан қутулишга, ҳар қандай бегона фикрдан воз кечишга чақираётган ултра ўнг қанот гуруҳлари пайдо бўлишига, миллатчилик ва ирқчиликка маҳкам ёпишишларига, ирқчиликка чорловчи шиорларни кўтариб чиқишларига олиб келди. Ҳатто мўътадил сиёсатчиларга мана шундай ирқчи гуруҳларни мойил қилувчи маърузалар керак бўлди, чунки улар жамиятда кўпайиб, кўплаб минтақаларда жамиятнинг фикри ва халқчиллиги устидан ҳукмрон бўлиб қолди.
Бу ишлар фақат Австриянинг ўзига чекланмади. Балки мусулмонларни камситиш ва уларнинг ақидаларини ҳақоратлаб, ҳаётий йўлларига қарши курашиш бутун Ғарб давлатларида урфга айланди. У ерлардаги мусулмонлар булардан ўзларини ҳимоя қиладиган ҳеч кимни тополмай қолдилар. Қаердан ҳам топардилар, ахир, уларнинг ўз давлатлари бўлмаса. Давлатлари бўлганида эди, албатта Ислом дахлсизлигини ҳимоя қилар ва мусулмонларни ҳеч кимга ҳақорат қилдириб қўймас эди. Анави ҳужумкорлар ҳам бу давлатдан ҳайбатланиб, у билан минг марта ўлчаб муомала қилишади, битта мусулмонни ҳам биров таҳқирлашга ёки камситишга журъат қилолмайди.
¹ Банан республикалари – бу Лотин Америкасидаги сиёсий беқарорликни бошдан кечираётган ва чекланган қишлоқ хўжаликка боғлиқ бўлган давлатларга нисбатан қўлланувчи атама. (Википедиядан).
Роя газетаси сайтидан олинди
