Куфрнинг гапи билан доимий бало…
Аллоҳнинг ҳукми билан икки дунё бахти…
Қачонгача мусулмонларнинг тақдирларини, давлатларининг чегараларини, ҳокимларини ва алоқаларининг табиатини уларнинг душманлари белгилайди? Қачонгача??? Бу муаммо ажнабийларнинг Ислом юртларига аралашаётган қўлларини кесиб ташлаш билан ва мусулмонлар ўзларининг Исломни ҳакам қилишлари билангина ечилади. Фақат шу йўл билангина уларнинг азизлиги қайта тикланади. Аллоҳ Таоло айтади:
«Барчангиз Аллоҳнинг арқонига (Қуръонга) боғланингиз ва бўлинмангиз» [3:103]
Росулуллоҳ A шундай дедилар:
«الْمُسْلِمُونَ تَتَكَافَأُ دِمَاؤُهُمْ وَهُمْ يَدٌ عَلَى مَنْ سِوَاهُمْ وَيَسْعَى بِذِمَّتِهِمْ أَدْنَاهُمْ»
«Мусулмонларнинг қонлари ўзаро тенгдир. Улар ўзларидан бошқаларга қарши битта қўлдирлар. Улардан энг қуйи даражадагиси берган омонлик ҳам нуфузлидир».
Ҳадис китобларининг бирортасида на демократия, на республика ва на қироллик тузумининг мубоҳлиги айтилган бирорта ҳам шаръий далил йўқ. Буларнинг ҳаммаси Исломда ҳаром қилинган. Ислом бошқарув жиҳозини барча мусулмонлар учун битта халифа низоми деб белгилаб берган. Унга кўра, мусулмонлар ўртасида Сайкс-Пико(1916) келишими ёки СССР даврида, аниқроғи 1966 йилдаги қарор белгилаб берган, мусулмонларни элликдан ортиқ давлатчаларга бўлиб ташлаган сохта чегараларни тан олиш ёки ўша асосда жанжалашиш ҳаром. Мусулмонларнинг давлати, худди ўтмишда бўлганидек, битта бўлиши вожиб.
“Арабий ва Исломий” ёки “Ўзбекистон – Қирғизистон” умматлар дегандек атамани ишлатадиган ҳар-бир киши Аллоҳ Таолонинг:
– „(Эй инсонлар), сизларнинг миллатингиз ҳақиқатда бир Умматдир (яъни Исломийдир). Мен эса (барчаларингизнинг) Парвардигорингиздирман. Бас, Менгагина ибодат қилинглар!“. [21:92]
деган фармонига қарши, кофир мустамлакачининг гапини қабул қилган бўлади. Омма халқ ҳам катталарга тўнгаб қўйиб қутиламиз деб хомҳаёллик қилмасинлар, чунки Аллоҳ Таолонинг:
يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَالَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَ(66)وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَ(67)رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنْ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا
Юзлари оловда айлантириладиган – куйдириладиган кунда, улар: «Кошки эди бизлар ҳам Аллоҳга итоат этганимизда, пайғамбарга итоат этганимизда», дерлар. Яна улар: «Парвардигоро, дарҳақиқат бизлар бошлиқларимизга ва катталаримизга бўйинсундик, бас улар бизларни (тўғри) йўлдан оздирдилар. Парвардигоро, Сен уларга азобни икки ҳисса қилиб бергин ва уларни катта лаънат билан лаънатлагин», дедилар. [33:66-68]
Муттақий.
