Маълумки, 22 апрел куни Жалолобод шаҳрида вилоят қозиёти ташаббуси билан “Анъанавий Ислом дини қадриятлари” номли конференция уюштирилган эди. Тадбир бошланишида мамлакат мадҳияси ижро этилган вақтда “Оиша-Содиқ” мадрасаси ўқувчи қизлари ўрнидан турмагани сабабли айрим одамлар томонидан тажовузкор фикрлар билдирилди. Албатта, дин душманлари бундай вазиятни қўлдан чиқармай, ундан Исломга қарши курашда фойдаланиш ҳаракатини бошлаб юборишди. Шу сабабли биз, бу ходисага тегишли айрим шаръий ва сиёсий масалаларга тўхталиб ўтамиз.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳим
Аллоҳ Таоло мусулмонларни гумонли амаллардан эҳтиёт бўлишга ва улардан тийилишга буюрди. Аллоҳ Таоло айтади:
“Эй мўминлар, кўп гумонлардан четланинглар! Чунки айрим гумонлар гуноҳдир!” [49:12]
Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва саллам:
“Сени шубҳа (гумон)га солган нарсани қўйгин-да, шубҳалантирмайдиган нарсани ол”,- деганлар. (Термизий ва Насоий ривоятлари).
Мусулмон одам ўзи дуч келган ҳар қандай ишни шаръий ҳукмини билиши вожиб. Шундан келиб чиқиб, юқоридаги муслима сингилларимизнинг ҳаракатларини ижобий баҳолаймиз. Чунки, улар шаръий ҳукмини билмаган ишга дуч келишган вақтда мусулмон одам қилиши зарур бўлган ишни қилишди, яъни гумонли ишга эргашиб кетмасдан ўрниларида ўтирган бўйича қолишди.
Уларнинг бу ишга нисбатан қилган амалларида муаммо йўқ. Муаммо – шу ишга баҳо бераётган мусулмонларнинг тушинчалари ва уламоларимизнинг бу ишга нисбатан тутган позициясида. Улар бу ишни “ватанни севиш”, “қонунни хурмат қилиш” каби ишларни шариатдан олдинга қўйиб олишди. Мусулмонлар учун муаммо мана шу.
Муслима қизларни қилган ишларида шариатга тескари ҳеч қандай амал йўқ. Ким мадҳия бўйича шаръий ҳукмни билиб амал қилган бўлса, уларда ҳам шаръий ҳукмга тескари иш йўқ. Уламолар уларни чалғитиб, бошқача ечим билан етаклаган вазиятда ҳам қизларда айб йўқ, иншаАллоҳ. Амалларга ёндашишни асл маъноси: амаллар шаръий ҳукмга муҳтож, – деб эътиқод қилиш.
Уламоларнинг вазифаси эса, ҳар бир ишни шаръий ҳукмини Умматга баён қилиб беришдан иборат. Чунки, Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам бундай деганлар:
“الْعُلَماءُ وَرَثَةُ الأنْبِيَاءِ”
“Уламолар пайғамбарларнинг меросхўрлари”, (Абу Довуд ва Термизий ривояти).
Энг асосийси,бундай вазиятда уламолар маломатчининг маломатидан қўрқмай, ечимни Аллоҳнинг ҳукмига боғлаб баён қилиб беришлари керак. Турли мақсад ва сабаблар баҳонаси билан ҳиёнат қилишса, у ҳолда уларга эргашган оми одамларнинг гуноҳлари қўшилиб, уларнинг бўйнига илинади. Росулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан энг ёмон одам ким эканлиги ҳақида сўралганда: “Уламолар, агар бузилишса”, – деб жавоб берганлар. Бундан Аллоҳ сақласин.
Ишни сиёсий томонига келсак, бундай ишлар халқнинг эътиборини бу даражада тортиб тарқатилмаслиги керак эди. Бироқ, айрим бузғунчи кучлар вазиятдан фойдаланиб, исломий муҳитни бузиш ва ҳукуматни Исломга қарши курашини янада кучайтиришга шошилишди. “Мўътадил” Исломга бўлган чақириқлари қанчалик тўғри эканлигини жамоатчилик ва ҳукуматга яна бир карра кўрсатиб қўймоқчи бўлишди. Бироқ, улар Аллоҳнинг “макри” зўрроқ эканлигини унутиб қўйишди.
Аслида бу конференция “анъанавий Ислом” номи остида жамиятни ҳақиқий Исломдан чалғитишни кўзлаган эди. Исломий тадбирлар Қуръон тиловати билан бошланиб, Қуръон билан тамомланганидан мадҳия ижро этилганда бу конференцияга қатнашган қизларнинг айримлари ўрниларидан туришмади. “Иймон” фонди каби “анъанавий Ислом” вакиллари бўлса “пашшадан фил ясаб”, шундай воқеалар баҳонаси билан янги бузуқ қонунлар чиқартириб олиш пайига тушиб қолишди!
Биз, мусулмонлар бундай бузуқ ниятдаги кучларга қарши муносабат билдирмасак улар масжид-мадрасаларни ёпиш, уларнинг устидан назорат ўрнатишни кучайтириб юборишади. Куч органлари бўлса фарзандларимизга нисбатан босим ўтказишни янада кучайтириб, уларни манқурт қилиб тарбияловчи куфр лойиҳаларига хизмат қилиб беришади.
Эй мусулмонлар, биз бўйнимиздаги шаръий мажбуриятларимизни сезган ҳолда шариатга тескари келган ҳар бир ишга муносиб муомила билдиришимиз керак. Уламоларимизга куфр тузуми босим ўтказиб, уларни шариатни бузиб кўрсатишга мажбур қилишмоқда. Биз, мусулмонлар уларни бундай зулмлар исканжасида ёрдамсиз ташлаб қўймаслигимиз керак. Шунингдек, куч органлари ходимлари ҳам бизларнинг ака-укаларимиз, уларни ҳам куфрнинг босими остида ўз ҳолича ташлаб қўйишимиз тўғри бўлмайди. Биз уламоларга ҳам, орган ходимларига ҳам тўғри муомила қилиб, уларга муҳосаба ва насиҳат қилиш билан куфрга тушиб қолишларини олдини олиб қолишимиз зарур.
Аллоҳ Таоло айтади:
“Бандам ибодатининг мен учун энг суюклиси – насиҳат” (Ҳадиси қудсий)
