بِسْم الله الرَّ حْمن الرَّ حيم
ДЕМОКРАТИЯ – АҲМОҚЛИК
Кофир ғарб мусулмонларнинг юртларига олиб кирган демократия Исломга ҳеч қандай алоқаси бўлмаган куфр низомидир. Бу низом ўзининг умумий тушунчалари, майда тафсилотлари, ҳосил бўлиш манбаи, келиб чиқиш ақидаси, қурилган асоси, олиб келган фикр ва қонунларида Ислом аҳкомларига тамоман зиддир. Шунинг учун, уни қабул қилиш ҳам, (ҳаётга) татбиқ этиш ҳам, унга даъват қилиш ҳам мусулмонларга қатъий ҳаромдир.
Демократия ғарб сўзи ва атамаси бўлиб, «халқ ўзи чиқарган қонун билан ўзини бошқариши»,- демакдир. Яъни халқ мутлақ хўжайин – Сиёдат (хўжайинлик) соҳиби ҳам унинг ўзи, ҳокимият тизгини ҳам унинг қўлидадир. У ўз иродаси билан ўзи шуғулланиб, уни ўзи бошқаради. Халқ ўз ҳокимиятидан ўзга ҳокимият олдида жавобгар эмас. Сиёдат соҳиби деган эътибор билан, ўзи сайлаган депутатлар воситасида низом ва қонунларни чиқаради ва буларнн ўзи тайинлаган ҳоким ва қозилар воситасида ижро қилади. Ҳоким ва қозилар – халқ ҳокимият манбаи, деган эътибор билан – ўз ҳокимиятларини ундан оладилар. Ҳар бир шахс давлат қуриш, ҳокимларни сайлаш, низом ва қонунлар чиқаришда бир хил ҳуқуққа эгадир.
Бу ақида беқарор ўрта ечим ақидаси бўлиб, у Европа ва Россиядаги қирол ва императорлар билан файласуф ва мутафаккирлар ўртасидаги кураш туфайли вужудга келди. Ўша вақтларда қирол ва императорлар: «Биз Аллоҳнинг ердаги вакилларимиз»,- деб даъво қилар ва шу даъво билан халқларни эзиш, уларга зулм қилиш ва қонларини сўриш учун динни восита, диндорларни эса қурол қилиб олган эдилар. Бу мафкурани ғарб қабул қилишида бечоранинг бир чораси сифатида қабул қилишган бўлса, биздагилар нима учун демократияни тўтиқушдек сайраб юришипти? Аллоҳнинг борлигини махлуқотларидан билиб олиш мумкин, лекин Аллоҳнинг зоти тўғрисида “Аллоҳ бизнинг ҳаётга аралашмайди” деган фикрни қайси “ақл”дан айтишяпти? Ким бу гапни ақл асосида исботлаб бера олади? Зотини ҳис қилиш мумкин бўлмаган Яратувчимиз тўғрисидаги бу фикр аҳмоқлик эмасми?! Фойда-зиён асосида иш олиб бориб, на ўз халқини ва на ор-номусни ўйламайдиган, иймон-эътиқоди йўқ инсонларга бизни бошқаринглар деб тақдиримизни топшириб қўйиш аҳмоқлик эмасми?! Халқидан ваколатни олиб бўлгач, ўз фойдасига ва мустамлакачи кофирлар манфаатига қараб қонун чиқаришдан депутатларни нима ман қилади?! Амалларнинг ўлчови фойда-зиён бўлса, улардан яхшилик, ор-номус кутиш мумкинми?!
Атрофимиздагилар президент ва депутатларни ўзларидан бошқани ўйламайдиган ор-номусини йўқотганлар демайдилар, чунки улар халқ номидан иш олиб боришади ва бизни бутун дунёга шарманда қилишади, ахир бу демократия-ку.
Ҳокимиятга келгунларича қанчадан-қанча бегуноҳ инсонлар қони тўкилди. Мустамлакачи кофирлар бойликларимизни талон-тарож қилгани етмагандек, қолганларини ҳам раҳбарларимиз тўплаб Россия ва Белоруссия каби давлатларга ўзлари билан ташиб кетишди. Биз нима қила оламиз, ахир бу демократия-ку…
Янги завод ва фабрикалар қуриш эмас, эскиларини ҳам сотиб йўқ килишди. Ёшларимиз иш топа олмай бошқа ўлкаларда қора иш излаб, сарсон-саргардон бўлиб юришибди. Бизнинг раҳбарлар эса, мустамлакачилардан олган бойликларини оқлаш учун мусулмонларга қарши курашиш: мусулмонларни террорист ёки экстемисларга чиқариш, қизларимизни рўмолсиз, иштонсиз юришга кўндириш ва ёшларимизга шармандалик дарсларни ўтишни қонунийлаштириш билан овора. «Қизларингизни бузилиб кетишидан хавотирдамисизлар? Хотиржам бўлинг, бордию қизларингиз бузиладиган бўлса уларни қандай “ямашни” (яъни қизларнинг бокиралиги бузилган бўлса, уларни врачлар билдирмайдиган қилиб, ўз ҳолига қайтариш бўйича “секс” дарсларини) мактабданоқ ўрганадиган қонунлар устида бош қотиряпмиз, яқинда бу оддий ҳолга айланади. Баччабоз-гейлар ҳозирда шахарларда бошланган бўлса, тез орада қишлоқларга ҳам, ҳатто оилаларга ҳам кириб боради. Биз ҳақиқий демократия сари кетяпмиз» деб қаттиқ ишлашяпти. Ахир булар демократия-ку.
Натижада, мусулмонликни даъво қиладиган, ҳаётга азон ва такбир билан келган, ҳаётини никоҳ билан бошлайдиган, ўлимини жанозасиз кўммайдиган тарбиячи-ўқитувчилар қизларимизни рўмолларини тортиб олишади, иштонларини ечиб ташлашади. Бунга қарши чиққанларни орган ходимлари ушлаб, қамашади. Имом-домлалар эса, президент ва депутатларни ҳақларига дуолар қилишади, чунки демократиянинг тўғри ё нотўғрилигини текширадиган ўлчови йўқ-да. Ҳар қандай қонунни бир сессияда ўзгартиришади, ҳатто қонституцияни ҳам ўзгартириш ҳеч гап эмас. Ахир бу демократия-ку…
Бузғунчилик қилиб юрган ўғил-қизларни ота-онаси тўхтатиш учун ҳаракат қилса қонун олдида жиноятчи ҳисобланади. Жамият бузилиб кетаётганидан хавотирга тушган инсон террористга айланса, ҳамма ўзини ўйлаши келажагимизни ва охиратимизни йўқ қилади. Бузуқчилик авжига чиқади, баччабозлик оддий ҳолга айланади. Бошқа давлатлардан олаётган қарзлар яна ҳам кўпаяди. Дунёга ўзимиз шарманда бўлганимиз етмагандек, келажак авлодга ҳам шармандалик ҳаётини қолдириб кетамиз, чунки биз “демократия”га индамаяпмиз, уни рўкач қилиб мустамлакачи кофирлар, уларга малайлик қилаётган етакчиларимиз хоҳлаган ишларини қилишяпди. Демократияга сукут қилиш ҳам аҳмоқлик.
Демократияга тарғиб қилаётганларга, уни асосида раҳбарликка интилаётганларга ўз муносабатимизни билдирмасак, у каби кимсаларни орамизда юришлигига жим тураверсак бошимиз балодан чиқмайди. Зотан, Расул(с.а.в) Абу Масъуд(р.а)дан ривоят қилинган ҳадисда айтадиларки: «Бани Исроилга энг аввало кирган нуқсон шу эдики, бир киши бошқа кишига йўлиққан пайтда: «Эй фалончи, Аллоҳдан қўрққин ва бу қилаётган ишингни ташлагин, чунки бу нарсани қилиш сен учун ҳалол-дуруст эмас», дер эди. Сўнг эртаси куни у билан учрашган пайтда уни яна ўша ҳолатда кўрар эди. Лекин бу нарса у билан бирга еб-ичишдан, бирга ўтиришдан қайтармас эди. Бас, улар шундай қилишгач, Аллоҳ уларнинг баъзиларининг қалбларини баъзилари билан урди». Сўнгра Расулуллоҳ(с.а.в) ушбу оятни тиловат қилдилар:
لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَى لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ ۩ كَانُوا لاَ يَتَنَاهَوْنَ عَنْ مُنكَرٍ فَعَلُوهُ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ تَرَى كَثِيرًا مِنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنفُسُهُمْ أَنْ سَخِطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَفِي الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ ۩ وَلَوْ كَانُوا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالنَّبِيِّ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ أَوْلِيَاءَ وَلَكِنَّ كَثِيرًا مِنْهُمْ فَاسِقُونَ
– „Бани Исроилдан кофир бўлган кимсалар Довуд ва Исо бинни Марям тилида лаънатлангандир. Уларнинг лаънатланишига сабаб қилган исёнлари ва тажовузкор бўлишганидир. Улар бир-бирларини қилган нолойиқ ишларидан қайтармас эдилар. Бу қилмишлари нақадар ёмон иш! Улардан кўплари кофир бўлган кимсаларни дўст тутганларини кўрасиз. Уларга ҳавойи нафслари нақадар ёмон нарсани – Аллоҳнинг ғазабини келтирди. Энди улар абадий азобда қолувчидирлар. Агар Аллоҳга, Пайғамбарига ва унга нозил қилинган китобга иймон келтирганларида эди, уларни дўст тутмаган бўлур эдилар. Лекин улардан кўплари итоатсиз кимсалардир“. [5:78-81]
Сўнгра шундай дедилар: «Йўқ, асло, Аллоҳга қасамки, сизлар албатта яхшиликка буюрасизлар ва ёмонликдан қайтарасизлар. Сизлар албатта золимнинг қўлидан ушлайсизлар ва уни ҳаққа бурилишга мажбур қиласизлар ва албатта уни ҳаққа маҳкам боғлаб қўясизлар. Ёки албатта Аллоҳ баъзиларингизни баъзиларингиз қалби билан уради, сўнгра уларни лаънатлаганидек, сизларни ҳам лаънатлайди».
Ғариб.
