بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
Ражаб ойи! У қандай ҳодисани эслатади? Қайси фожиани қоралайди? Қандай амални улуғлайди?
Устоз Асъад Мансур
Ражаб ойи ўзига муносиб ва буюк маъносига мувофиқ хотираларга эга. Бу ойда кўп буюк ишлар бўлган. Аллоҳ ўз бандасини Исро кечаси Ҳарам масжидидан Ақсо масжидига сайр қилдирди. У ердан самога кўтарди… Токи, мусулмонлар ўзларига келадиган душманнинг хавф-хатари ва ҳужумларини унутмасинлар. Шу боис, ушбу ойни агар улар ғафлатга тушсалар улар учун уйғоқлик ва ҳушёрлик ойи қилди.
Ражаб ойи қуроллар овози эшитилмайдиган, яъни уруш ҳаром қилинган муаззам ойдир. Бу ойнинг эҳтиромини Ислом ҳаром қилган нарсаларга тажовуз қилганларгина бузади. Бу ойда раҳмат ёғилади ҳамда у хайр-баракот ва фатҳлар ойи бўлмиш Рамазони шарифнинг яқинлашиб келаётганидан хушхабар беради.
Ушбу ойда ғоят жирканч қилмиш содир этилди. Буни ўзини турклар отаси дея иддао қилган кимса – турклар ундан покдир – содир этди. У туркларни ғафлатга қўйиб, номусларининг пардаси, куч-қудратларининг сири, сарҳадларининг ҳимоячиси бўлмиш Халифаликни ағдариб, шариатни бекор қилди, разолатга рухсат бериб, фазилатни тақиқлади. Республика, илмонийлик ва демократия каби барча расво бошқарувларни эълон қилиб, мусулмонларга мутлақо ёт-бегона бўлган кофирларнинг сафидан жой олди. Бундан юз йил муқаддам имзоланган Лозанна шартномасида Усмоний вилоятларни мустамлакачи кофир давлатлар учун воз кечиб юборди. Азиз-кучли инсонларни хор қилиб, ўзини улуғлашга ҳамда мусулмонларга ва Исломга қарши қилган хиёнат ва жиноятларини мақташга одамларни мажбурлади.
Ўша пайтда одамлар фарзлар тожи бўлмиш Халифаликнинг қулатилишига сукут сақлашнинг нақадар гуноҳи азим эканини англамадилар. Уни тўхтатиб қолишни ҳаёт-мамот масаласи сифатида зиммаларига олмадилар. Улар буни энг қиммат ва энг азиз нарсаларини қурбон этиш шарт бўлган тақдирий масала, деб билмадилар. Росулуллоҳ ﷺнинг
«حَتَّى يُظْهِرَهُ اللَّهُ أَوْ تَنْفَرِدَ هَذِهِ السَّالِفَةُ»
«Ё Аллоҳ бу ишни ғолиб қилади ёки унинг йўлида ўлиб кетаман».
«حَتَّى يُظْهِرَهُ اللَّهُ أَوْ أَهْلِكَ فِيهِ»
«Ё Аллоҳ бу динни ғолиб қилади ёки унинг йўлида ҳалок бўламан», дея тутган позицияларини ўзларига гўзал намуна қилиб олмадилар. Жуда кўп одамлар шундай ғафлат ва тушунмаслик ичида қолиб, ҳатто энг қимматли-бебаҳо нарсаларини унутдилар.
Кўплаб мусулмонлар бунинг нақадар буюк фарзлигини, уни тарк этишнинг нақадар оғир гуноҳлигини англамайдиган бўлиб қолди. Уларнинг ақллари мустамлакачи ва унинг қуроллари орқали тикланган мавжуд режимларга мойил ақлларга айлантирилди. Мустамлакачи қуроллари эса, ёлланган-сотқинлар, манфаатпараст амалдорлар, ўқув юртлари, мактаблар, университетлар, матбуот-нашриётлар, оммавий ахборот воситалари ва телевидениелардан иборат бўлди. Ҳатто бу режимларга хизмат қилишдан масжидлар ҳам омон қолмади. Шайхлик ва уламолик дипломини олган сохта «уламо»лар бировнинг дунёсига ўз охиратларини сотдилар. Ҳатто золим режимлар ва уларнинг гумашталари Халифалик мафкураси ҳақида сўз очилганда атайлаб уни ёмонотлиқ қилиш, бузиб кўрсатиш ва камситиш устида ишлашди. Исломни ибодат ва ахлоққа чеклаб, буни тақво ва имоннинг энг чўққиси, деб билишди. Мустамлакачи бу режани жуда ёмон ниятда ишлаб чиқди. Ҳатто мусулмонни Исломни ҳукмрон қилиш ва татбиқ этишга даъват қилганларга қарши курашадиган, Ислом динига душманлик қиладиган кимсага айлантирди. Кофир Ғарб мусулмонларнинг фикрларига, куч-қудратлари ва мағрурликлари сирига қарши курашда ўзларининг фарзандларидан фойдаланди.
Ушбу ой мусулмонларга аламли фожиаларини эслатиш билан бирга, туйғуларини қўзғатиб, фикрларини ҳам уйғотмоқда, шу орқали улуғликлари ва гултожилари бўлмиш Халифаликни қайта барпо этишга жиддий ва холис ҳаракат қилишга туртки бўлмоқда. Шунинг учун барча оғирлик буларнинг барчасини англаб етган онгли холис инсонлар зиммасига тушмоқда. Зеро, ҳимматлар қай даража баланд бўлса, аҳд-паймонлар ҳам шу даражада бўлади.
Шу боис, улар қаттиқ фаолият қилишни бир лаҳза ҳам тўхтатмай, ҳамма қимматли нарсаларини сарфламоқлари керак. Чунки мусибат жуда катта, йўл узун, мақсадга қараб ҳаракат ҳам буюк. Шунинг учун ҳодиса даражасида жиддий, мақсад даражасида буюк бўлмаган ҳаракатлар билан шуғулланмаслик лозим. Чунки улар вақтни бекорга кетказиб, энергияни беҳуда сарфлайди.
Ушбу мақсад оддий мақсад эмас. У Исломга зид барча фикр ва йўналишларга қарши фикрий курашни ва фақат Ислом мафкурасини баралла айтишни тақозо этади. Зеро, Исломга зид ҳар қандай фикр хомхаёл бўлиб, унга қарши курашилади. Соғлом фикр билан бузуқ фикр ўртасини асло мувофиқлаштириб бўлмайди ҳамда фикрлар уйғунлиги даъво қилинмайди. Чунки фикр фақат соф манбадан, Қуръону Суннат нуридан олинади. Олинганда ҳам тўғри, аниқ ва чуқур тушунча билан олинади. Ғарбнинг фалсафалари, сақофати ва ёт фикрлари олинмайди. Чунки Ғарб фикрларию Шарқ фикрлари барчаси динсизлик фикрларидир.
Бу мақсад, шунингдек, Халифаликнинг ўрнида мавжуд бўлиб турган режимлар билан сиёсий кураш олиб боришни ҳам тақозо этади. Улар билан келишиш ҳам, муросасозлик ёки тилёғламалик ҳам бўлмайди, у ердаги раҳбарларга ялтоқлик ҳам қилинмайди. Зотан, улар ўтакетган мунофиқ ва ёлғончи бўлиб, Аллоҳдан қўрқишмайди, кофирларни эса, дўст тутишади. Бас, уларга ва хоин режимларига сукут қилиш йўқ. Режимларининг бузуқлигини, чириклигини, фитнасини, бошқаруви ёмон ва ечими яроқсизлигини очиб ташлаш, у билан одамлар ўртасидаги муносабатга зарба бериб, одамларни ундан нари қилиш ва уларнинг режимга қарши қўзғалиб, у ердаги раҳбарларни ағдаришга ундаш лозим.
Шунингдек, мустамлакачилар режалари ва тил бириктирувларини фош этиш, режаларини барбод этишга одамларни тарғиб қилиш, уларни ижро этаётган малай ҳукмдорлару сиёсатчиларни йиқитишга ҳаракат қилиш ҳам лозим. Бунинг учун эса, воқеа-ҳолисаларни кузатиш, таҳлил қилиш ва улар тўғрисида сиёсий фикр бериш, сўнг сиёсий фикрни Ислом нуқтаи назаридан келиб чиқиб баён қилиш керак бўлади.
Уммат воқеа-ҳодисаларнинг ҳар бирига фақат Ислом нуқтаи назаридан қарамоғи учун ундаги сиёсий онгни ўстириш ва унга етакчилик қилиш ҳам талаб қилинади. Шунинг учун масала муҳим бўлиб, Уммат ишончини қандай қозониш кераклигини англамоқ лозим. Ана шунда Уммат даъватни холис-хайр ила ташиётган ва даъватни мафкура ва тариқати билан, иккаласини бир-биридан ажратмаган ҳолда ўзлаштирган инсонларга ўз етакчилигини ўзи топширади.
Фаолиятни малолланмай, чарчаш билмай кечаю кундуз олиб бориш лозим. Чунки натижаларни мана шундай фаолиятгина яратади. Қуръони Карим ростгўйлик ва холислик билан фаолият қилишга чақирмоқда. Демак, зикр, дуо ва рўза кифоя эмас, булар билан кифояланиш Қуръонга зид ва бу ожиз, қўрқоқларнинг баҳонасидир. Зикру дуо жиддий фаолият билан бирга бўлиши талаб қилинган. Аллоҳнинг марҳамати ҳақ-рост фаолият билан келади, биргина
وَمَا النَّصرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللهِ
«Нусрат фақат Аллоҳнинг ҳузуридан (келади)» [Оли Имрон 126]
дейиш билан кифояланмай, балки
إِن تَـنْصُرُوا اللهَ يَنصُرْكُمْ
«Агар Аллоҳга ёрдам берсангиз, У ҳам сизга нусрат-ёрдам беради» [Муҳаммад 7]
яъни Аллоҳга ёрдам бериш учун ҳаракат қилсангиз, У сизга нусрат беради дейилади. Аллоҳ фаолиятдан ўтириб қолган мўминга нусрат ваъда қилмаган, балки бундай деган:
وَعَدَ اللهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً
«Аллоҳ сизлардан имон келтирган ва яхши амаллар қилган зотларга худди илгари ўтган зотларни халифа қилганидек уларни ҳам ер юзида халифа қилишни ва улар учун Ўзи рози бўлган (Ислом) динини ғолиб-мустаҳкам қилишни ҳамда уларнинг (аҳволини) хавфу-хатарларидан сўнг тинчлик-хотиржамликка айлантиришни ваъда қилди» [Нур 55]
Росулуллоҳ ﷺ биз учун гўзал намунадирлар. Ўзларига нусрат ваъда қилинган бўла туриб, ул зот фаолиятдан бир лаҳза ҳам тўхтамадилар ва ниҳоят Ислом давлатини барпо этдилар. Давлатни барпо этгандан сўнг ҳам тўхтамадилар ва Маккани, сўнг Араб ярим оролини фатҳ этдилар. Кейин яна тўхтамадилар, балки қўшин тайёрлаб, уни энг буюк давлат бўлмиш Румни йиқитишга жўнатдилар. Кейинги келган Халифалар ҳам ул зотга қаричма-қариш эргашдилар. Улар юришни давом эттириб, буюк мамлакатларни фатҳ этдилар, золимларни ва йирик раҳбарларни ағдардилар.
Қайсики фаолият натижага эришиш учун қилинадиган фаолият бўлса, демак у сабаб ва мусаббаботларни олиши лозим бўлади. Чунки бу – шаръан вожиб нарса. Аллоҳгагина таваккал қилиш фаолиятдан олдин ҳам, фаолият пайтида ҳам, ундан кейин ҳам фарздир. Фаолиятсиз таваккал эса, ўзибўларчилик ва ҳиммати заифликдир.
Ҳозир энг қулай фурсат. Чунки кофир кучлар бир-бири билан курашиб, режимлари ҳалокат ёқасида, сиёсатлари чириган, халқлари пуч-ғовак ҳолда турибди. Демак, бу кучларнинг йиқилиши муқаррар. Уларнинг илигига қурт тушган бўлиб, бора-бора кемирмоқда… Яқинда ерга гурсиллаб йиқилишади. Шунинг учун етакчига узр йўқ, эътиборсизга ҳужжат йўқ. Бугун равшанликни истаган ва Аллоҳга аниқ ҳужжат-ишонч асосида даъват қилаётган инсонларга йўл очиқ-равшан бўлди. Онгли жамоа Набий ﷺ ва саҳобаи киромларнинг йўлидан кетмоқда… Бас, карвонга етиб олинг. У етмиш йилдан буён рошид Халифаликка чақирган ҳолда йўлидан тўхтамай келяпти. Чунки уни қўриқлайдиган ҳам, унга нусрат берадиган ҳам Парвардигоридир. Халифалик карвонига етиб олган, саъй-ҳаракатини унга қўшган инсонларга Аллоҳ ёр бўлсин, ажрини Ўзи берсин.
Роя газетасининг 2023 йил 8 феврал чоршанба кунги 429-сонидан
