Келажакда мусулмонлар Римни фатҳ қилишади
(Константинопол фатҳ қилиниб Ислом бўлга айланган кун муносабати билан)
Истанбул шаҳрини ҳамма билади. У дунёдаги энг йирик шаҳарлардан бири. Шарқ билан Ғарбни боғловчи стратегик нуқтада жойлашган. Бироқ, Истамбулнинг Ислом билан боғлиқ тарихи кўпчиликка маълум эмас. Ҳатто, ўзини мусулмон ҳисоблаганларнинг кўпчилиги буни билишмайди. Чунки, улар ўз тарихларидан атайин узоқлаштирилишган. Масалан, Ўрта Осиё мусулмонлар Истанбулдан кўра Москванинг тарихини яхши билишади. Покистондаги мусулмонлар бўлса Лондон тарихини яхши билишади ва ҳ.к. Аслида мусулмонлар Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг уммати сифатида Ислом тарихини яхши билишлари керак эди. Ислом тарихи нурли кунлар ва ибратли воқеаларга тўла бўлиб, улар тарих зарварақларига олтин харфлар билан битиб қўйилган.
Мана шундай нурли кунлардан бири, мана шундай шарафли воқеалардан бири бугунги Жумадул- аввал ойининг 23-куни бўлиб ўтган. Фақат у ҳижрий ҳисоб бўйича бундан 584 йил аввал бўлган. Мана шу куни Шарқий Рим империяси (Византия)нинг пойтахти бўлган Константинопол шаҳри мусулмонлар тарафидан фаҳ қилиниб Ислом бўл шаҳрига айланган. (Шундан буён кофирлар унга Константинопол номини яна қайтариш учун жиддий ҳаракат қилиб келишади. 18-аср охиридан бошлаб улар ўзаро халқаро муносабатларида Костантинопол топонимини қўллай бошлашди. Бадбахт Мустафо Камол Туркия Республикасини эълон қилиб, унинг пойтахтини Анқарага кўчирганида халифа турган Ислом бўл шаҳрининг расмий номланиши Истанбул бўлиб қолди. Бу шаҳар номи Россияда Стамбул деб аталди, биз унга тақлид қилдик).
Византия пойтахти бўлган Константинопол қандай қилиб Ислом бўл бўлиб қолди?.. Сўзни бошидан бошлаймиз.
Пайғамбар ﷺ Мадинада давлатни барпо қилганларидан бошлаб Исломни даъваn ва жиҳод билан тарқата бошладилар. Аммо у зотнинг ҳаётлиги вақтида Ислом дини араб жазирасидан ташқарига ёйилишга улгурмади. Бироқ, ўша вақтдаёқ Расул Акрам ﷺ Ислом дунёнинг тўрт тарафига ёйилиши ҳақида башорат бергандилар. Мана шу башоратлардан бири – Қустантания (Константинопол)нинг фатҳ қилиниши эди.
“Абдуллоҳ ибн Осс (розияллоҳу анҳу) ривоят қилади: “Биз Расуллуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг атрофида ёзиб ўтирган эдик, у зотдан: “Қайси шаҳар биринчи фатҳ қилинади, Қустантаниями ёки Румми?” –деб сўралди. У зот:
مَدِينَةُ هِرَقْلَ تُفْتَحُ أَوَّلاً، يَعْنِي قُسْطَنْطِينِيَّةَ
“Хирақлнинг шаҳри биринчи фатҳ қилинади, яъни Қустантания”, – дедилар”
Яна бир ҳадиси шарифда “Абдуллоҳ ибн Бишр Ҳасъамий отасидан ривоят қилади, отаси Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг шундай деганларини эшитган экан:
لَتُفْتَحَنَّ الْقُسْطَنْطِينِيَّةُ فَلَنِعْمَ الْأَمِيرُ أَمِيرُهَا وَلَنِعْمَ الْجَيْشُ ذَلِكَ الْجَيْشُ
“Албатта Қустантания фатҳ этилажак, унинг амири қандай ҳам яхши амир ва уни эгаллайдиган қўшин қандай ҳам яхши қўшиндир”.
Ислом умматининг кўплаб етакчилари мана шу башоратдан илҳомланиб, Константинополни фатҳ қилиш ишқида қуйиб-ёнишган. Биринчи уриниш халифа Муовия ибн Абу Суфён даврида, ҳижрий 44-йили бўлди. Ундаги қўшин сафида бир улуғ саҳоба ҳам бор эди. Бу саҳоба Иккинчи Ақаба байъатида қатнашчиларидан бўлган; Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва саллам Мадинага ҳижрат қилганида унинг уйига келиб тушганлар; у Бадр, Уҳуд, Ҳандақ ва бошқа жиҳодлар қаҳрамони бўлган – бу саҳоба Абу Айюб ал-Ансорий розияллоҳу анҳу эди. Ўша вақтда унинг ёши 80га яқинлашиб қолганди. Жиҳод бошланган вақтда уни ўлим касаллиги чулғаб олди. Қўшин бошлиғи ундан нимани хоҳлашини сўради. Шунда улуҳ саҳоба қуйилаги машхур сўзларни айтди ва кўз юмди:
– Менинг номимдан мусулмон аскарларга салом айт ва шундай дегин: “Абу Айюб сизларга душман ҳудудига кириб бориб, уни (Абу Айюбни) Константинопол деворлари тагига, сизларнинг оёқларинг остига кўмишинглар учун ўзинглар билан бирга олиб кетишни васият қилади”. Унинг жасади мусулмонлар қадами етиб борга жойга кўмилди.
Шундан кейин ҳам Константинополни фаҳ қилишга ҳаракат қилган етакчилар кўп бўлди, уларнинг сони ўнга етди.
Мана шундай, мусулмонлар Исломни маҳкам ушлашганда Аллоҳ йўлида жиҳодларда бўлишган ва мамлакатларни фатҳ қилишган. Қачонки Исломга беэътибор бўлишгач, бунинг ёмон оқибатларини кўришди. Ислом тарихи бундай қора доғлардан ҳам ҳоли эмас. Шундай қора доғлардан бири мўғуллар босқини бўлди. Мўғиллар босқини Боғдодни қулатганидан сўнг Халифалик Миср султонлигига ўтди, бироқ, бошқа султонликлар (вилоятлар) ундан узилиб қолди. Мамлуклар таъсири остидаги халифа номигагина халифа бўлиб қоли. Мана шу даврда Кичик Осиёда қайтадан Исломни маҳкам ушлаган султонлар сулоласи етишиб чиқди. Улар Эртурғул ғозийнинг авлодлари, усмоний султонлар эди. Эртурғул ғозий бир томондан мўғиллар босқинига қарши курашса, бошқа томондан Византияга қарашли ҳудудларни фатҳ қилиб борар эди. Унинг авлодлари ҳам унинг шонли йўлини давом этиришди. Иш шундай давом этиб Усмоннинг еттинчи авлоди Муҳаммаднинг қаршисида Константинопол турар… Константинопол қаршисида уни фатҳ қилишга қасд қилган султон Муҳаммад турарди…
Муҳаммаднинг отаси султон Мурод бўлган. Султон ўғли Муҳаммадни ўзидан кейин тахт ворислигига тайёрлаб юрарди. Ундаги яхши жиҳатларни кузатиб, илмли бўлиши ва кучли шахсияга айланиши учун уни раҳбарларни тайёрловчи “амирлар” мадрасасига жойлаштирди. Кейин уни Магнесияга волий қилиб юборди. Раббоний олимлардан бири, улуғ олим Аҳмад Исмоил Кавронийни ҳам унга қўшиб жўнатди. Бу олим шундай салотабли бўлганки, султон унга йўлиққанда унинг қўлини ўпар эди. Кавроний фақиҳ олим бўлган. Уни бошқа олимлар ўз замонасини Абу Ҳанифаси деб аташган. Бу фазилатли олим Муҳаммадни тайёрлашни ўз зиммасига олди. Шундай қилиб, Муҳаммад иймонли, шариат ҳукмларига итоат қилувчи, буйруқ ва қайтарувлардан четга чиқмайдиган, Аллоҳнинг улуғ нарсаларни хурмат қилувчи, олимларни ҳам, Аллоҳ томонидан ўз зиммасига юклатилган жавобгарчиликни ҳам қадрловчи бўлиб етишди. Отаси вафот этганидан сўнг бошқарув жавобгарлигини ўз зиммасига олиб, бун яхши адо эди. Масалан, бошқарувни қайтадан тартиблаштирди. Молиявий ишларга, сарф-ҳаражатларни тартибга солишга ҳам эътибор қаратди. Дабдабавозлик, исроф, ўйин-кулгиларнинг барча кўринишларини тақиқлади. Асосий эътборни қўшинга қаратиб, уни қисмларга бўлиб чиқди. Аскарлар ва уларнинг таъминлаш учун махсус тартиб ишлаб чиқди, даажасини кўтарди, қўшинни ўз давридаги энг замонбоп қурол-яроқлар билан таъминлади. Можаристон (Венгрия)дан замбарак ясовчи Орбон исмли энг машхур устани олбириб келди. У замбарак ясаб берди. Шунингдек, султон аскарларни жиҳодга тарғиб қилиш ва уларнинг туйғуларини кучайтириш учун танланган олим ва фақиҳларни қўшинларга тарқатди. Вилоятларда бошқарувни юқори даражага кўтариш устида иш олиб борди: эътиборсизлик ва ҳатога йўл қўйган волийларни ишдан четлатди, атрофига бир қанча мутахассис, тақводор одамларни ўплади. Кўплаб мадрасалар очди. Уларни вақти-вақти билан ўзи назорат қилиб, талабалар ва муаллимлар билан бирга ўтириб масалаларни муҳокама қилди. Шифохоналар очиб, уларга энг яхши табибларни тайинлади. Шифохоналарнинг ҳар бирида жарроҳ, дори тайёрловчи ва бир қанча ходимлар бор эди. Табиб зиммасига беморни бир кунда камида икки марта бориб назорат қилиш юклатилди. Ошпазга эса беморга мос тоам тайёрлаб беришга эътибор қаратиш шарт қилинган. Қисқача айтганда, султон Муҳаммад тақво ва қобилиятни ўзида жам этган эди. Унинг яхши ишлари кўп бўлганлигидан у “яхшиликлар отаси” деган лақаб олганди. Фуқароларни яхши бошқариб, яхши етакчи бўлди. У ҳам Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам “қандай ҳам яхши амир” деб мақтаган амир бўлиш умидида юрди…
Муҳаммадни Константинополни фатҳ қилишга энг кўп илҳомлантирган олим – Муҳаммад ибн Ҳамза Дамашқий бўлган, унинг тахаллуси “Оқ Шамсиддин” эди. Бу олим Муҳаммад ҳокимият тепасига келишидан олдин ҳам, кейин ҳам Константинополни фатҳ қилишга ундаб, бунга қизиқтирар эди. Шу сабабли шайх Оқ Шамсиддин “Константинополнинг маънавий фотиҳи” деб аталади.
Султон фатҳга тайёргарлик кўриш давомида бир қатор ҳарбий-стратегик ишларни амалга оширди. Қўшинни тайёрлаш ва қуроллантириш учун ўта кўп куч сарфлади. Уларни ўз даврининг замонбоп қурол-яроқлари билан таъминлади. Уларни маънавий жиҳатдан тайёрлашга жиддий эътибор қаратди. Аскарлар билан кчрашиб, уларга Расулуллоҳ саллоллаҳу алайҳи ва салламнинг Константинополни фатҳ қиладиган қўшинни мақтаб айтган ҳадисларини эслатар эди. Шу йўл билан уларнинг туйғуларини аланглатди. Аскарлар бўлса унинг ҳужум қилиш бўйича буйруғини сабрсизлик билан кута бошлашди. Султон Муҳаммад денгиз флотига ҳам алоҳида эътибор қаратди.
Ҳижрий 857-йил, 26-ражаб куни Султон Муҳаммад бошчилигидаги усмонийлар қўшини Константинопол остонисига етиб келди. Ғазот бошланди. Исломий қўшин қаттиқ ҳужумга ўтган бўлса, византияликлар қаттиқ ҳимояга ўтишди. Уруш кечаю кундуз, қуруқликда ҳам, сувда ҳам давом этди. Султон Муҳаммад узоқни кўра билган, зийрак ва донишманд киши бўлган. Бирор муаммони кўрган заҳоти уни бартараф қилган. Унинг бундай сифатлари шу воқеадаги қуйидаги уч ишида аниқ кўринади.
Биринчи иш. Султон Муҳаммадга қўшин Константинопол деворлари олдида, очиқ ерда совуқда қолгани тўғрисида хабар келади. Мана шунда Муҳаммад Фотиҳ уларга зарур бўлган вақтда исинадиган қўрғон қурдириб беради. Чунки, агар вақт чўзилиб кетадиган бўлса аскарлар – Константинополга ғазо қилган аввалги мусулмонлар каби – қамални тўхтатиб, ортга қайтиб кетишларини хоҳламади. Аксинча, Аллоҳнинг изни билан Константинопол фатҳ қилинмагунча ортга қайтиш йўқ деган фикрда қатъий турди.
Иккинчи иш. Константинопол деворлари уч қатор бўлган, уларнинг ораси бир неча метрни ташкил этарди. Буни султон Муҳаммад аввалдан билган. Шунинг учун ҳам у венгриялик Орбанга снаряд ва замбарак ясатган. Аслида Орбан бу ғояни император Константинга таклиф қилганида у эътибор бермаган эди. Султон Муҳаммад бўлса Орбаннинг бу ғоясини қўллаб-қувватлаб, унга катта маблағ тўлаб, ғояни амалга ошириш учун ўарур бўлган барча керакли нарсаларни тайёрлаб берган. Мана энди шу замбараклар ўз ишини кўрсатди. Султоннинг улкан замбараклари Константинопол деворларини куну-тун ўққа тутди ва охир оқибат деворнинг бир қисми қулаб тушди. Султон имераторга шаҳарни топширишни талаб қилиб хат жўнатди. Император бўлса: “Мен жизя тўлашга тайёрман. Бироқ, шаҳарни ҳеч қачон топширмайман ёки унинг деворлари остида ўламан”, – деб жавоб қайтарди. Султон жавобни ўқиганидан сўнг мусулмонларга хос жасорат билан: “Эртага у ер менинг ёқароргохим, ёки қабрим бўлади”, – деди.
Учинчи иш. Шаҳарнинг заиф нуқталаридан бири – “Олтин муғуз” кўрфази эди. Чунки, бу томомдан хавф кам бўлгани сабабли деворлар мустахкам эмас ва яхши химояланган эмас эди. Султон буни яхши билган ва шу томонга ўтиш ҳаракатида бўлган. Бироқ, бўғоз суви қулфланган катта занжирлар билан тўсиб қўйилганлиги сабабли мусулмонлар кемалари у томонга ўта олишмаётганди. Шунингдек, Генуя ва Венеция каби христиан қиролликларидан константинополликларга ёрдам олиб келган кемалар шу ердан ўтиб, бу орқали қамалдагилар руҳиятини кўтариб турарди.
Бунга қари султон Муҳаммад кемаларни қуруқлидан судраб олиб ўтишга қарор қилди. У Константинополнинг бўғоз томонидаги деворлари олдидаги тепаликлар орқали олиб ўтиш ҳақида ўйлади… Босиб ўтиладиган масофа олти чақиримча бўлиб, ер текис эмас эди. Султон ерни тикислашни буйриди. Ёғоч-тахталарни олиб келиб тўшатди ва улар устида кемалар осон сирғалиши учун уларни ёғлашга буйруқ берди. Сўнг Исломий қўшин кемаларни Босфордан тортиб олиб келиб, “Олтин муғуз”нинг хавфсиз еридан туширишди. Буларнинг барчаси бир кечада амалга оширилди. Тонг отиши билан Султон байроқлари “Олтин муғуз”даги етмиш икки кема устида хилпираб, кема устидаги аскарлар Аллоҳнинг нусрати билан шодланиб такбир айтган ҳолда жўшиб турарди. Византияликлар қўрқиб кетишди. Усмонийлар флотига ҳужум қилишга уриниб кўришди, бироқ, яксон бўлган аҳволда чекинишди. Византиялик бир тарихчи бу ҳақида шундай деган: “Бунга қадар бунга ўхшаш нарсани кўрмаган ва эшитмаган эдик. Муҳаммад Фотиҳ ерни денгизга айлантирди ва унинг кемалари тўлқинлар ўрнига тоғлар орасидан сузиб ўтди. Бу амали билан у Буюк Искандардан ҳам ошиб тушди”.
Султон Муҳаммад сешанба туни қўмондонлар билан учрашиб уларга таъсирли хутба қилди. Уларга Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг Константинополни фатҳ қилиш тўғрисидаги ҳадисларини эслатиб, ўзи ва аскарлари шу шарафга эга бўлишларини тилаб Аллоҳга чин юракдан дуо қилди. Ҳутбасида шундай деди: “Буюк ғалаба Исломнинг қадри ва хурматини кўтаришини ҳар бир аскарларимизга етказинглар. Демак, ҳар бир аскар шарият кўрсатмаларини ёдда тутишлари керак. Уларнинг бирортаси ҳам шариятга тескари иш қилмасин. Канисо ва черковлардан тийилишсин. Ёш болаларни ҳам, қарияларни ҳам, аёлларни ҳамда ўз кулбасида турган роҳибни ҳам ўлдиришмасин. Агар Қайсарни қўлга олишса унга яхши муносабатда бўлишсин”.
Сешанба куни султон ва аскарлар бомдод намозини ўқиб, чин юракдан дуо қилишди. Намоз тугаши билан такбир садолар остида ҳужум бошланди. Ислом лашкарлари девор устига чиқиб, у ерга султон байроқларииўрнатилди. Император Константин ўлтирилди. Константинопол фатҳ бўлди. Зухр-пешинга қолмай Фотиҳ султон Византия марказининг қоқ ўртасида оқ оти устида айланиб юрди. Ғалабага эришган қўшин такбир ва таҳлил айтарди. Улар султонни табриклашди, султон эса уларни табриклаб: “Алҳамдулиллаҳ, Аллоҳ Таъоло шаҳидларни раҳматига олсин ва мужоҳидларга шон-шарафлар бўлсин, буюк Ислом умматига эса, шон-шавкат ва иззат ато қилсин”, – деди. Сўнг султон оқ отидан тушиб, Аллоҳ Таоло тарафидан ато этилган ғалаба учун саждага йиқилди.
Шундан сўнг султон Аё София черковининг хочларини олиб ташлаш ва суратларни устидан бўяб ташлашга буйриди. Кейин шу ерда жума намозини ўқиди. Шундан кейин бу ерни беш вақт намоз ўқиладиган масжидга айлантирди.
Фотиҳ султон Аллоҳ йўлида минглаб марта ғазот қилишни умид қилар эди. Шу сабабли бу буюк фатҳ билан чекланиб қолмай, яна бир бошқа қўшин тайёрлашга буйруқ берди. Қўшинга ўзи қўмондонлик қилиш учун йўл олди. У Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг:
اِسْتَعِينُوا عَلَى قَضَاءِ حَوَائِجِكُمْ بِالْكِتْمَانِ
“Хожатларинг адо бўлишини махфий сўранглар”, – деган ҳадислари сабабли ичидаги нарсани ҳам, режаларини ҳам ҳеч кимга айтмади. Қисқаси, унинг нияти ҳам бу қўшин билан йўл олмоқчи бўлган тарафни ҳам ҳеч ким билолмай қолди. Улуғ амир ажали яқинлашганини сезган вақтда ва Аллоҳнинг хузурига риҳлат қилиш арафасида ўз ўғлига шундай васият қилди:
“Эй, ўғлим! Умрим поёнига етди, бироқ ҳеч нарсадан афсусланмаяпман, чунки ўзимдан кейин сендек фарзандни қолдирмоқдаман. Адолатли, ҳаққоний ва раҳмдил бўл. Қўл остингдагиларга бир хилда ғамхўрлик қил. Ислом динини ёйишда собитқадам бўл, ҳақиқатдан ҳам бу Ер юзидаги ҳукмдорлар бунинг учун масъуллар. Ислом ишлари бошқа ишлардан устивор бўлиши керак ва бунда изчил бўлишинг лозим. Диндан йироқ одамларни ўзингга яқинлаштирма ва улардан фойдаланма. Бузуқлик олиб кирувчи бидъатлардан ўзингни эҳтиёт қил, мамлакатнинг жиҳод олиб боришига имконият бер, Байтул-Молни хонавайрон қилиб қўймасликлари учун уни қаттиқ назорат остида ушла. Мардумниг молига тажовуз қилсанг, ҳолинг вой бўлсин, илло Шариат ҳуқуқи бўлмаса. Муҳтожларга ёрдам қўлини чўз.
Давлатнинг куч-қудрати солиҳ олимлар. Уларга хурмат кўрсат. Бирор ўлкада бирор олим бор эканлигини эшитсанг, уни олдириб келиб хурмат кўрсат.
Эй, ўғлим, менинг бу васиятимни қулоғинга қуйиб ол. Мен бу дунёга келганимда, чумоли каби эдим, кейин Аллоҳ менга шунчалик кўп яхшиликларни берди. Менинг йўлимни тут ва мендан ибрат ол. Тиним билмай Ислом динини улуғлашга ва мусулмонларни шарафлашга ҳаракат қил. Мол-мулкингни зеб-зийнат ва ўйин-кулгига сарфламай, зарур миқдор билан қаноатлан. Исроф ва такаббурлик – ҳалокатнинг энг катта сабабларидир”.
Султон Фотиҳ ниятини ҳам, жиҳод қлмоқчи бўлган томонни ҳам ҳеч кимга айтмай туриб, ажал уни олиб кетди. Айрим тарихчилар “Пайғамбаримизнинг икки мақтовига эришиш учун Римга жиҳод қилиб, уни фатҳ қилишга йўл олмочқи бўлган бўлса керак, деб таҳмин қилишади. Чунки, Аё Софияни масжидга айлантиргани учун Рим папаси қуруқ таҳдидли хат жўнатганда Фотиҳ унга: “Дарҳақиқат Аё Софияни масжидга айлантириш шарафига эришдим. Агар Аллоҳ мени қодир қилса сен турган ерни отхонага айлантираман”, – деб жавоб қайтарган эди. Бироқ, бу улуғ шарафни Аллоҳ бошқа бир фотиҳ учун сақлаб қўйган экан… Аллоҳ Фотиҳ бобомизни раҳматига олиб, жаннатнинг энг юқори жойларидан насиб этсин ва у кишини набийлар, сиддиқлар, шаҳидлар билан бирга қилсин.
Муҳаммад фотиҳнинг авлодлари ҳам фотиҳлар бўлишди. Усмонийлардан тўққизинчи авлод султони халифаликка етишди. Бу султон Салим. Унинг ўғли халифа Сулаймон Қонуний Европа мамлакатларини фатҳ қилиб, Вена деворларини қоқди. Бироқ шу кунга қадар Рим фатҳ бўлгани йўқ…
19-асрда мусулмонлар Римни фатҳ қилиш бир ёқда турсин, ўз юртларини кофир державалар учун “фатҳ” қилдиришди. Кофир державалар араб ва турклардан иборат малайларидан фойдаланиб, Уммат ичида миллатчилик, ватанпарварлик уруғларини сепишди. Мусулмонларнинг бу малай ҳокимлари юртларимизни кофирларга колония қилиб беришди. Усмоний давлат биринчи жаҳон урушида мағлубиятга учраб, 1918-йили “иттифоқчилар” Исломбўлга киришган вақтда француз раҳбарларидан бири оқ от олиб келишни буйриди. Кейин унга миниб Истанбулга кириб: “Султон Муҳаммад Фотиҳ Константинополга оқ тулпор миниб фатҳ қилган ҳолда кирган эди”, – деди. Бу билан француз раҳбари Муҳаммад Фотиҳдан ўч олганини билдирди. Шундай қилиб, 1924-йили Халифалик тугатилди.
Кофир Ғарб мусулмонлар кучи рошид Халифаликда эканлигини билади, шу сабабли уни қайта тикланишини олдини олишга интилишади. Чунки, рошид Халифалик тикланса у қайтадан султон Муҳаммаддай амирларни тайинлаб, унинг қўшинидай қўшинларни тайёрлаб Римни фатҳ қилишга отлантиради. Кофирлар буни жуда яхши билишади. Шунинг учун ҳам рошид Халифаликни тиклаш учун ҳаракат қилаётган холис мусулмонларга қарши курашишади.
Шу сабабли кофирлар исломий ҳаракатларни яқиндан кузатиб келишмоқда. 1953-йили Ҳизб ут-Таҳрир ташкил этилганидан кейин, Ҳизбнинг ҳаракати ва тақдирий масаласи Халифаликни қайта борпо этиш эканлигини ва бу йўлда жиддий эканлигини Ғарб англаб етди. Шундан кейин ўзига малай ҳокимларга Ҳизбни тақиқлашни буйриди. Унинг буйруғи билан Ҳизб аъзолари қамоққа олиниб, қийноқларга солинадиган, ҳатто баъзи минтақаларда шаҳид қилинадиган, узоқ муддатга ёки умрбод озодликдан маҳрум этиладиган бўлди. Сўнг кофирлар ва уларнинг малайлари ҳеч уялмай бошқа услубларни ишга солишга, яъни ёлғон гаплар тарқатиш, ҳақиқатни бузиб кўрсатиш йўлига ўтишди. Улар шу даъволарини таъсири бўлади деб ўйлаб, бу ишни қилаётган кимсаларга мусулмонлар номини бериб, исломий тус беришди. Кейин уларнинг бу ёлғонларига аввал Ҳизб сафида бўлиб, кеиҳйинчалик ундан чиқиб кетган, жазо олган ва қасамини бузган қасамхўрлар ишониб, уларга эргашишди… Уларнинг барчаси фақат қуруқ даъво ва ёлғонлардан фойдаланишди, қорани оқ, оқни қора қилиб кўрсатишди. Кофирлар, мунофиқлар, миш-мишчилар, ҳизбдан чиқиб кетганлар, жазо олганлар, қасамхўрлар – барчаси Ҳизб ут-Таҳрирга тузоқ қўйиш ва у ҳақида ёлғон-яшиқ тарқатишга уринишди… Шундай заҳар сепилган йўлдан бришни ўзларига раво кўришди. Ёлғонлари фойда бермаса, бошқасини ўйлаб топишди… Улар шунча ёлҳонларни ишга солиш ва ҳақиқатларни бузиб кўрсатишларига қарамай мувафаққиятга эриша олишмади!
Шу сабабли, қадрли биродарлар, мунтазам ҳужумларга қарши сизлар ушлаган мустахкам ва кучли мавқе бизнинг ёдимизга саҳобалар розияллоҳу анҳумлар мавқейини солмоқда. Саҳобалар Расулуллоҳ ﷺнинг қийинчиликларни енгиб ўтишда ушлаган донишманд мавқеларига эргашишган. Сизларнинг мавқейинглар ҳам шундай… Сизлар қийинчиликларда сустлашмайдиган, фитналарда титирамайдиган, темирдай мустаҳкам мавқедасизлар. Шу сабабли сизларнинг азму-қароринглар янада кучайиб бормоқда, оғизларингдан ҳақ сўзлар отилиб чиқмоқда, бу дунёга бир, Охиратга минг маротаба назар солмоқдасизлар. Демак, сизларга шундай Ҳизб муборак бўлсин, Ҳизбга сизларнинг аъзолигингиз қутлуғ бўлсин.
Қадрли мусулмон биродарлар! Юқоридаги тарихий воқеага назар соладиган бўлсак, қачон мусулмонлар Исломига махкам ёпишган вақтда азиз бўлишагини кўрамиз. Улар тарихда Форс ва Византияни ҳаққа бош эгдиришди. Эндиликда Исломда мустахкам бўлган мусулмонлар Европани, Американи, Россияни, Хитойни, Япония ва бошқаларни ҳаққа бўйсундиришади.
Қадрли мумулмонлар, Пайғамбар ﷺ Форсни фатҳ бўлишини бошорат қилган эди, бу амалга ошди, Константинополни фатҳ қилинишини бошорат қилган эди, бу ҳам амалга ошди. Энди Римни фатҳ бўлиши ҳам амалга ошади. Чунки, буни Пайғамбар ﷺ башорат қилган. Шунингдек, Пайғамбар ﷺ жабр қилувчи ва зўровон подишохлардан кейин рошид Халифалик тикланишини ҳам башорат қилган. Халифалик тикланганидан кейин яҳудийлар билан урушиб уларни мағлуб қилишимизни ҳам башорат қилган. Бу башоратлар ҳам албатта амалга ошади. Фақат, биз буларни рўёбга чиқариш йўлида ҳаракат қилувчилардан бўлиб қолайлик. Аллоҳ буларни амалга оширишни фаришталарга буйриган эмас, мана бизга, бандаларига буйриган! Ажаб эмас, мана шунда Римни фатҳ қилувчи амирлардан ёки унинг қўшини сафидагилардан бўлиб қолсак…
Бу йўлда ҳаракат қилиш эса Пайғамбар ﷺ кўрсатиб кетган тариқат бўйича бўлади, яъни Исломий Давлат тикланади, унинг халифаси қўшинини тайёрлайди ва қўшин амирини тайинлайди. Фатҳлар мана шундай амалга ошади. Унга қадар Ислом Давлатини тиклаш ҳам Пайғамбар ﷺ кўрсатиб кетган тариқат билан бўлади. Бу тариқат фикрий-сиёсий кураш олиб бориш. Буни эса Ҳизб ут-Таҳрир кўрсатиб бермоқда.
Ҳизб ут-Таҳрир – Қирғизистон матбуот бўлими
