Аввалроқ, Марказий Африка Республикасида маҳаллий христианлар ва мусулмонлар ўртасида низо келиб чиққанини баҳона қилиб, христианлар томонидан мусулмонларни қирғин қилинишига йўл қўйиб берилган эди. Дунё ҳамжамияти, хусусан, мусулмон раҳбарлар сукути остида Марказий Африкада мусулмонлар аёвсиз ўлдирилди, тириклайин ёқилди, мусулмонлар гўштлари намойишкорона ейилди. Хоин мусулмон раҳбарларнинг бирортаси бу қирғинни тўхтатиб қолишга ҳаракат қилиш у ёқда турсин, ҳатто муносабат билдиришга ҳам ярашмади.
Мусулмонлар заифлиги ва улар устига мажбуран ўтказиб қўйилган хоин раҳбарлар мусулмонлар ҳимояси учун бирор амалий ишга қўл уришга қодир эмасликлари аниқлиги сабабли ҳам Роҳинга мусулмонлари бошига ҳам Марказий Африкадаги диндошлари қисмати тушди. Мьянма ҳукумати қўллаб-қувватлаши остида маҳаллий мушриклар мусулмонларни ҳеч нимадан тап тортмаган ҳолда қирғин қилишди, яшаш жойларидан қувиб чиқаришди. Ваҳший Мьянма режими эса Роҳинга мусулмонларини ҳар қандай ҳақ-ҳуқуқдан – фуқаролик, уйланиш ва кўпайиш… – маҳрум қилди. Табиийки, бу ишлар ҳам мусулмонлар устидаги раҳбарлар ва уларнинг казармаларда бекорчиликдан нима қилишларини билмай ётган ҳарбийлари эътиборидан четда қолди.
Мусулмонлар раҳбарлари ва мусулмонларни ҳимоя қилиши вожиб бўлган ҳарбийлари томонидан бу каби қирғинларга эътибор берилмаслиги бошқа давлатларда яшовчи нажас мушриклар ва ҳақир кимсаларга далда бўлмоқда.
Куни кеча Ҳиндистоннинг шимолида жойлашган Уттар-Прадеш штатида сигир гўшти истеъмол қилган мусулмонларга қарши навбатдаги жиноят амалга оширилди. Пўлат хивчин ва калтаклар билан қуролланган 500га яқин киши мусулмонларга тегишли дўконларга ҳужум қилиб, ўт қўйишган.
Бундан олдин ҳам, сентябр ойи охирида Уттар-Прадеш штатининг Дадари қишлоғида ҳиндуистлардан иборат гуруҳ қорамол (сигир) ўлимига сабабчи бўлган 50 ёшли мусулмон фуқарони ўлдирган эди.
Мусулмонлар ўзларини ҳимоя қилувчи қалқонлари Халифалик давлатидан маҳрум бўлишгач мана шундай заиф ҳолга тушиб қолишди. Мусулмонлар устидан ҳар қандай тубан кимсалар кўнгилларига келган ишни ҳеч нимадан тап тортмай амалга оширадиган бўлиб қолишди. Мусулмонларни ўлдириш, мол-мулкларини талон-тарож қилиш, дини ва қадриятларини таҳқирлаш… бугунги кунда одатий ишга айланиб қолди.
Мусулмонлар ўз Халифаларига эга бўлган вақтларида эса биргина аёлнинг “Эй, Мўътасим” деган нидосига жавобан халифа Мўътасим бутун бошли қўшин тўплаган эди. Бугунги кунда бир аёл эмас, минглаб мусулмонлар қирғин қилиниб, ўн минглаб ожизалар номуслари топталиб, миллионлаб мусулмонлар яшаш жойларини ташлаб кетишга мажбур бўлишаётган бўлсада, шу Уммат устида ҳоким бўлиб турган бирорта ҳам раҳбарнинг эти жимирлаб ҳам қўймайди.
Пайғамбаримиз Муҳаммад саллоллаҳу алайҳи ва саллам: “Яқин келажакда, ҳалқлар сизларга қарши худдийки йиртқичлар ўз ўлжаларига ташланганлари каби ташланишади!” Сўрашдики: “Бу бизнинг ўша кунда озлигимизданми?”. Пайғамбар саллоллаҳу алайҳи ва саллам дедилар: “Аксинча, кўп бўласизлар, лекин сизлар сел ичидаги кўпик каби бўласизлар ва Аллоҳ душманларингиз қалбидан қўрқувни даф қилади ва сизларнинг қалбларингизга жойлаштиради!” Сўрашдики: “Эй Аллоҳнинг расули, бу қандай қўрқув?”. Уларга: “Бу дунёга муҳаббат қўйишингиз ва ўлимни ёмон кўришингиздир”, деб жавоб берганларида нақадар ҳақ эдилар. (Абу Давуд ривояти)
Абдураҳмон.