Матбуот баёноти
«Исроил ташкил топганидан сўнг, биз бир бутун араб дунёсига дуч келдик ва уни аста-секин бўлиб ташладик»
Мана шундай сўзлар билан Нетаняху ўз қавмига ва бутун дунёга мурожаат қилмоқда ва гўё ўзи қилгандек мағрурланмоқда. У яҳудий қавмининг одатига кўра, бўҳтон қилиб, ўзига тегишли бўлмаган нарсани даъво қилмоқда! Ғазабга учраган (Исроил)нинг ташкил топганидан ва Халифалик давлати қулатилишидан аввал бирлашган «араб дунёси» деган нарса бўлмаган, балки ягона уммат бўлиб, уни битта давлат бирлаштириб турарди. Бу Умматни сен парчаламагансан, балки сени пайдо қилиб-тарбиялаган маккор ва ғаддор устозларинг парчалаган. Улар бу Умматга асрлар давомида қарши курашиб, сўнг унинг куч-қудрати аламларини тотиб кўришган ва ўз марказларининг бирин-кетин қулашини гувоҳи бўлишган. Кейин Константинопол фатҳ қилинган ва унга тенг даражадаги Рим ҳам қулашга яқин қолган эди. Аммо Аллоҳ таолонинг тақдири билан у келажакдаги янги фатҳ учун сақланиб қолди.
Сенинг ғарблик устозларинг бирлашган Ислом олами билан тўқнашишар ва унинг қудрати манбаини яхши билишлар эди. Кейин эса, Умматнинг ғафлатидан ва заифлигидан фойдаланиб, унинг фарзандлари ақлларига ва қалбларига суқилиб киришди. Шу орқали турли фитналарни қўзғаб, миллатчилик ва ватанпарварлик туйғуларини кучайтиришди: сен арабсан, сен турксан, сен курдсан, сен амазиғсан… дея бўлиб-парчалашди ва низо даъватларини Ислом ва исломий биродарликдан устун қўйишди. Шу тариқа Умматимиз бирлигини парчалашди, бир бутун танани жарроҳлик скальпелида кесиб, Сайкс-Пико келишуви билан юртларни бўлиб ташлашди. Шу келишув билан бирга, лаънати Бальфур декларацияси ҳам пайдо бўлди.
Ислом Умматининг бирлиги кофир устозларинг бизга сохта чегараларни ва бўлиниш рамзи бўлган байроқларни яратиб берган пайтда парчаланди. Улар бизга «ватанингизни ва орангиздаги сохта чегараларни муқаддас билинг», деб ўргатишди. Ана ўша пайтда ғарблик кофирлар сен яҳудийларнинг нопок уруғларингни ҳийла ва маккорлик бачадонига жойлаштиришди… Дунё бўйлаб тарқоқ юрган ҳолатингдан йиғиб тўплашди, ҳолбуки, ўзлари ҳам сенларни итдан паст ҳисоблашар эди. Сенлар шу тариқа туғилган пайтда Ғарб юртларимизда мустаҳкам ўрнашган эди ва ўз манфаатларини ҳимоя қилувчи посбонларни – хиёнат ва маломатда устаси фаранг ҳукмдорларни тепамизга ўрнатишган эди. Кейин сенларни юртларимизда ўзининг илғор базасига, танамизни парчалаш учун кўкрагимизга санчилган ханжарга айлантиришди. Сенлар Ғарб томонидан яратилган хоин режимлар бағрида, валади зино вужудларинга мос муҳитда дунёга келишдинг. Шу боис, юртларимизнинг бўлиниши ҳам, сенларнинг вужуд сифатида пайдо бўлишинглар ҳам ўзаро боғлиқ, битта жараёндир.
Шундан сўнг Ғарб юртларимиздаги хоин ҳукмдорлар ва Фаластиндаги хоин Озодлик Ташкилоти ёрдамида сенларни муборак Фаластин заминига вужуд сифатида мустаҳкамлашга муваффақ бўлди. Ҳукмдорлар ҳам хоинона тинчлик келишуви орқали бу вужудга қонунийлик беришга ҳаракат қилишмоқда.
Бироқ, то Уммат парчаланмагунча сенлар Фаластинни эгаллай олишмагансан. Ҳозирда Ғазо, Ливан, Сурия, Яман ва кейин Эрон каби юртларни бомбардимон қилишда ҳам сенлар Умматнинг мана шу тарқоқлигидан фойдаланишяпсан, ҳамият ва умиднинг йўқлиги сенларга куч бериб, урушингни кучайтиряпти. Буларнинг барчасини сенларни бу тупроқларга экканларнинг қўллаб-қувватлови, ҳимояси ва қуроллантириши билангина амалга оширяпсанлар. Дарҳақиқат, Уммат ичида бирлик нафаси эшитилмоқда, жиҳод маънолари эса машаққат чанглари остида яна жонлана бошлади. Бугун Ислом Уммати бирликка бўлган чанқоқликни ич-ичидан ҳис қилмоқда. У ўз заифлигининг сабабини англаб етди ва душманини таниб олди. Энди унга етишмаётган ягона нарса – уни бўлиб юборган хоин режимларни ағдариш учун саъй-ҳаракатларини бирлаштириш, холос. Сен яҳудийлар кеча бу ерларни Умматнинг заифлиги ва тарқоқлигидан фойдаланиб қўлга киритган бўлсаларинг, бугун-эрта Уммат сенларни ва хўжайинларингни бу заминдан ўзининг кучи ва бирлиги ёрдамида чиқариб ташлайди. Сенлар эса фақат келаётган Уммат шамоли учириб кетадиган вақтинчалик чанг-тўзонсанлар.
﴿قُلۡ هَلۡ تَرَبَّصُونَ بِنَآ إِلَّآ إِحۡدَى ٱلۡحُسۡنَيَيۡنِۖ وَنَحۡنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمۡ أَن يُصِيبَكُمُ ٱللَّهُ بِعَذَابٖ مِّنۡ عِندِهِۦٓ أَوۡ بِأَيۡدِينَاۖ فَتَرَبَّصُوٓاْ إِنَّا مَعَكُم مُّتَرَبِّصُونَ﴾
«Айтинг: «Сенлар биз учун фақат икки яхшилик (шаҳид бўлишимиз ёки нусрат қозонишимиз)дан бирини кутяпсанлар, биз эса сенлар учун Аллоҳ бошларингга Ўз даргоҳидан ёки бизнинг қўлимиз билан бир азоб ёғдиришини кутмоқдамиз. Бас, кутларинг, биз ҳам сенлар билан бирга кутяпмиз»
[Тавба 52]
﴿إِنَّ ٱللَّهَ بَٰلِغُ أَمۡرِهِۦۚ قَدۡ جَعَلَ ٱللَّهُ لِكُلِّ شَيۡءٖ قَدۡرٗا﴾
«Албатта Аллоҳ Ўзи (хоҳлаган) ишига етгувчидир. Дарҳақиқат Аллоҳ барча нарса учун миқдор-ўлчов қилиб қўйгандир» [Талоқ 3]
Ҳизб ут-Таҳрирнинг
муборак Фаластин
заминидаги матбуот бўлими