Ҳизб ут-Таҳрир амири ва буюк олим Ато ибн Халил Абу Роштанинг ҳижрий 1438 йил зул-ҳижжа ойи кириши муносабати билан

488
0

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيم

Ҳизб ут-Таҳрир амири ва буюк олим Ато ибн Халил Абу Роштанинг ҳижрий 1438 йил зул-ҳижжа ойи кириши муносабати билан

 «Тонгга қасам. (Зул-ҳижжа ойидаги аввалги) ўн кечага қасам» сарлавҳа остида сўзлаган нутқи

Пок тақволи – Аллоҳга ҳеч кимни гуноҳдан пок, деб даъво қилмаймиз – даъват етказувчи, энг гўзал сўзларни айтувчи зотларга,

Ҳақ ва ростгўйлик ила саҳифамизни зиёрат қилаётган, ундаги яхшиликка интилаётган биродарларга,

Барча-барчаларингизга Ислом саломини йўллайман, ассаламу алайкум ва роҳматуллоҳи ва барокатуҳ

Сизларга маълумки, биз ҳайит кунининг тонгида сизларга баракот тилашга одатланганмиз. Ҳойна-ҳой имом ҳам бомдод намозига

 «Тонгга қасам. (Зул-ҳижжа ойидаги аввалги) ўн кечага қасам» [Фажр 1-2]

сурасини ўқиган бўлса керак. Мен Аллоҳ у билан қасам ичган ҳамда Росулуллоҳ A у кунларда қилинган солиҳ амал Аллоҳ учун бошқасида қилинган амалдан суюклироқ экани ҳақида хабар берган ушбу муборак ўн куннинг аввалида сизлар билан суҳбатдош бўлишни ўзим учун афзал деб билдим. Имом Аҳмад ўзининг Муснадида Саид ибн Жубайрдан, у эса Ибн Аббосдан чиқарган ҳадисда Росулуллоҳ A шундай дейди:

«مَا مِنْ أَيَّامٍ الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِيهَا أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ مِنْ هَذِهِ الْأَيَّامِ يَعْنِي أَيَّامَ الْعَشْرِ قَالَ قَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ وَلَا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ إِلَّا رَجُلًا خَرَجَ بِنَفْسِهِ وَمَالِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْجِعْ مِنْ ذَلِكَ بِشَيْء»

«Аллоҳ учун ушбу ўн кунликда қилинадиган солиҳ амаллардан кўра севимлироқ амал йўқдир, дедилар. Шунда: Эй Росулуллоҳ, Аллоҳ йўлида жиҳод қилиш ҳам-ми? деб сўралди. У зот айтдиларки: ҳа, Аллоҳ йўлида жиҳод қилиш ҳам. Фақат бир киши ўз жони ва моли билан чиқиб, ундан бирон нарсасиз қайтиб келса, бундан мустасно». Бу улуғ кунлар зул-ҳижжа ойининг биринчи кунидан бошланиб, қурбон ҳайити куни ниҳоясига етади. Аллоҳдан бу кунларни Ислом ва мусулмонларга яхшилик ва баракотли қилишини, Аллоҳ Таоло барча итоат билан қилинган амалларни қабул қилишини сўраймиз. Шунингдек ушбу муборак кунларда солиҳ амалларни қилган ва бу кунлар ҳаққини адо этган кишиларга яхшилик эшикларини очишини сўраймиз. Чунки бу кунлар ихлос ва ҳаққонийлик кунлари ҳамда солиҳ амал билан Аллоҳга яқинлашадиган ва дуолар ижобат бўладиган кунлардир.

Азиз биродарлар:

Айрим йигитлар бизга қарши халқаро, минтақавий ва маҳаллий босимлар кучайиб кетди дейишмоқда… Ҳа, бу тўғри, лекин у умидни сўндириб, қайғуни оширадиган иш эмас, балки хотиржамликни оширадиган ишдир. Чунки инқироз кучайиши унинг тугаётганидан дарак… Зулмат қоронғилигининг ортиши тонг отишидан даракдир… Пайғамбаримиз сийрати ҳақида тадаббур қилган киши буни ҳис қилади.

Қурайш кофирлари Росулуллоҳ A даъватига қарши курашишди ва у зотга турли йўллар билан қаршилик қилишди ҳамда шу қаршилик асносида босим ҳам кескинлашди. Улар Росулуллоҳ A ва саҳобаларни дараларда йўлини тўсиб, азоблашди ва Росулуллоҳнинг оёқлари остини қонатишди… У зотни сеҳргар, мажнун ва ёлғончи деб аташди:

 «Уларнинг оғизларидан чиққан сўз оғир сўздир. Улар фақат ёлғон сўзлайдилар» [Каҳф 5]

Сўнг инқироз янада кучайиб, улар Росулуллоҳ Aни ўлдиришга келишишди ва у зотни савр ғоригача қувиб боришди. Росулуллоҳ A дўсти Абу Бакр Сиддиқ билан ғор ичида яшириниб турган пайт улар билан Қурайш кофирлари орасида бир қадам масофа қолган эди… Мана шу воқеадан бир ёки икки кун ўтиб, Росулуллоҳ A Мадинаи Мунавварада давлатни барпо қилди, биносини тиклади ва ҳақни адо этди.

 «Албатта бунда ақл эгалари учун эслатма-ибрат бордир»  [Зумар 21]

Росулуллоҳ Aдан ўрнак олиб қилаётган бизнинг даъватимиз ҳам худди шу аҳволда. Ҳизб ут-Таҳрир, унинг аъзолари ва қиёдати қаттиқ босимлар ва қийноқларга дучор бўлишдики, бунда улар маккорлар ҳийласи, золимлар таъқиби ва Исломни кўра олмайдиганлар нафратидан шаҳид бўлиш даражасигача етиб боришди:

Аммо Ҳизб турли партияларга рухсат берган Индонезия каби давлатларда ман қилинди. Турли партияларга қонуний тарзда рухсат берган Тунис каби давлатларда ҳам ман қилинди… Нима учун? Жавоб битта, яъни Ҳизб ҳақни очиқ кўтариб чиқаётгани учун тақиқланди.

Ҳизб аъзолари ҳақида айтадиган бўлсак, уларнинг аҳволини билмоқчи бўлсангиз тоғутлар қамоқхоналаридан сўранг. Улар босим кучайтирилган қамоқхоналарда қаттиқ азоб чекаётган бўлса, босими камроқ қамоқхоналарда таъқиб қилинмоқда. Барчамиз Аллоҳникимиз ва яна ўша Зотга қайтажакмиз.

Аммо Ҳизб етакчилиги ҳақида айтадиган бўлсак, жосус ва динни кўра олмайдиган душманлар унинг биринчи амири ҳақида турли бўҳтонлар тўқишди ва хоҳлаган гапларини айтишди… Иккинчи амири ҳақида ҳам турли бўҳтонлар тўқиб, у кишини фикрат ва тариқатга қарши деб даъво қилишди… Учинчи амирига ҳам бўҳтон қилишди ва ҳатто уни вафот этди деб гап тарқатишди. Улар шу билан нафратларини ўчирамиз деб ўйлашди. Улар шу ишлари туфайли ахмоқнинг ўзгинасидир. Чунки улар ҳеч нарсани тушунмайдилар, агар тушунганларида амирнинг вафоти Ҳизбнинг вафоти эмаслигини, балки Атонинг ўрнига ундан ҳам қаттиқроқ ва кучлироқ Ато келишини билишган бўлар эди.

 «Узлари холи қолишганда эса сизларни қаттиқ ёмон кўрганлари сабабли бармоқларини тишлайдилар. (Эй Муҳаммад, уларга): «Шу адоватларинг билан ўлиб кетинглар!» — деб айтинг! Албатта Аллоҳ дилларни эгаллаган сирларни билгувчидир» [Оли Имрон 119]

Бу даъват Аллоҳ учундир, унга на маккорлар ҳийласи, на золимлар жосуслари, на кўра олмайдиганлар ғарази ва на бўҳтончилар бўҳтони зарар етказа олмайди. Балки у бир чўққидан иккинчисига кўтарилади ва унинг нури Аллоҳнинг изни ила самога етади. Натижада уч босқичда Аллоҳнинг ваъдаси Росулининг хушхабари рўёбга чиқади:

Чунки зўравон подшоҳлар ер қарига кириб, Пайғамбарлик минҳожи асосидаги Халифалик бўлади. Росулуллоҳ A айтади:

«ثُمَّ تَكُونُ مُلْكًا جَبْرِيَّةً، فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللهُ أَنْ تَكُونَ، ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا، ثُمَّ تَكُونُ خِلاَفَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةٍ ثُمَّ سَكَتَ»

«Сўнг золимўравон подшоҳлик бўлади ва у Аллоҳ хоҳлаганча давом этади. Сўнг Аллоҳ Ўзи хоҳлаганда уни кўтаради. Сўнг пайғамбарлик минҳожи асосидаги Халифалик бўлади. Кейин Пайғамбар A сукутга чўмдилар». Имом Аҳмад Ҳузайфа ибн Ямондан ривоят қилган… Шунда дунё нурга тўлиб, Аллоҳ ҳақни рўёбга чиқаради ва кофирларнинг илдизини қуритади…

Сўнг биз яҳуд вужудига барҳам берамиз. Имом Муслим Абу Ҳурайрадан чиқарган ҳадисда Росулуллоҳ A шундай дейди:

«لَا تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى يُقَاتِلَ الْمُسْلِمُونَ الْيَهُودَ، فَيَقْتُلُهُمُ الْمُسْلِمُونَ…»

«Мусулмонлар яҳудларга қарши жанг қилиб, уларни ўлдирмагунларича қиёмат қоим бўлмайди…», бошқа ривоятда:

«تُقَاتِلُكُمُ يَهُودُ، فَتُسَلِّطُونَ عَلَيْهِمْ»

«Яҳудлар сизлар билан жанг қилади ва сизлар уларнинг устидан ғолиб бўласиз», дейилган. Шунда биз муборак Фаластин ерини озод қилган ҳолда кирамиз ва Фаластин озод бўлганидан кейин Масжидул Ақсода биринчи бўлиб азон айтишни Аллоҳдан илтижо қилиб сўраб мактуб ёзган Ироқлик биродаримиз азони остида Масжидул Ақсода намоз ўқиймиз.

Шунингдек Аллоҳнинг изни билан Римни фатҳ қиламиз. Абу Қабил айтади: Абдуллоҳ ибн Амр ибн Ос ҳузурида эдик, у кишидан қайси шаҳар биринчи бўлиб фатҳ қилинади? Константинополми? Ёки Румми? деб сўрадик. Абдуллоҳ айтдики: Биз Росулуллоҳ A атрофида ёзиб ўтирган эдик ва у зотдан: Қайси шаҳар биринчи бўлиб фатҳ қилинади? Константинополми? Румми, деб сўрадик. Шунда у зот

«مَدِينَةُ هِرَقْلَ تُفْتَحُ أَوَّلًا، يَعْنِي قُسْطَنْطِينِيَّةَ»

«Ираклининг шаҳри яъни Константинополь биринчи бўлиб фатҳ қилинади, деб жавоб берди». Бу ҳадисни Имом Аҳмад муснадида ривоят қилган, Ҳоким саҳиҳ деган ва имом Заҳабий маъқуллаган. Константинополь фатҳ қилинган ва Рим Аллоҳнинг изни ила яқинда фатҳ қилинади. Шунда Тамим Дорийнинг сийратидан насиб қилиши ва Рим шаҳридан бир парча ери бўлишини Аллоҳдан илтижо қилиб мактуб ёзган Фаластинлик биродаримиз орзуси ушалади…

Шунда ҳеч бир ўтроқ ва кўчманчининг уйи қолмай, Ислом унга азизнинг азизлиги ва хорнинг хорлиги билан кириб боради. Азизликки у билан Ислом ва унинг аҳли азиз бўлади ва хорликки у билан куфр ва унинг аҳли хор бўлади. Имом Аҳмад ўз муснадида чиқарган ҳадисда Тамим Дорий айтади: Росулуллоҳ Aнинг шундай деб айтаётганини эшитганман:

«لَيَبْلُغَنَّ هَذَا الْأَمْرُ مَا بَلَغَ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَلَا يَتْرُكُ اللهُ بَيْتَ مَدَرٍ وَلَا وَبَرٍ إِلاَّ أَدْخَلَهُ اللهُ هَذَا الدِّينَ بِعِزِّ عَزِيزٍ أَوْ بِذُلِّ ذَلِيلٍ عِزًّا يُعِزُّ اللهُ بِهِ الْإِسْلَامَ وَذُلًّا يُذِلُّ اللَّهُ بِهِ الْكُفْرَ…»

«Бу иш кеча ва кундуз етиб борган жойгача етиб боради. Аллоҳ бирор ўтроқ ва кўчманчининг уйини қолдирмай, бу динни азизнинг азизлиги ва хорнинг хорлиги билан киритади. Азизликки, Аллоҳ у билан Ислом ва унинг аҳлини азиз қилади. Хорликки, Аллоҳ у билан куфр ва унинг аҳлини хор қилади…». Байҳақий шунга ўхшаш ҳадисни Сунан китобида ва Ҳоким Мустадрак номли китобида чиқарган.

Баъзида қалбида касаллик ва фасод бўлган, миш-миш тарқатувчи ва Исломни кўра олмайдиган кимсалар туш кўряпсизларми дейишади. Бундай масҳаратомуз сўзларни Росулуллоҳ A ва саҳобаларига ҳам айтишган. Мушриклар: бу мусулмонларни динлари йўлдан урибди, улар Кисро ва Қайсарнинг бойликларидан умид қилишяптими?! дейишган эди. Лекин Аллоҳ Таоло ўз ваъдасини рўёбга чиқарди ва уларнинг танобини тортиб қўйди. Кисро ва Қайсар қулади, Ислом давлати тикланди ва байроғи ҳилпиради. Аллоҳ хоҳласа бу ишлар яна яқин кунларда қайталанади. Шунда Исломни кўра олмайдиганлар ўз нафратлари туфайли ўлиб кетишади. Уларнинг ортидан золимлар жосуслари, маккорлар ва ботилга чақираётганлар ҳам ўлиб кетади.

«Золим кимсалар эса яқинда қандай оқибатга қараб кетаётганларини билиб олурлар» [Шуаро 227]

Азиз биродарлар:

Биз ҳаёлпараст эмасмиз, балки биз Аллоҳнинг нусрат борасидаги ваъдасига хотиржаммиз. Чунки бу ваъда нафақат Пайғамбарларга ва охират кунига берилган ваъда, балки у мўминларга дунё ва охират борасида берилган ваъдадир…

 «Албатта Биз пайғамбарларимизга ва имон келтирган зотларга ҳаёти дунёда ҳам, гувоҳлар (ҳозир бўлиб) турадиган Кунда (қиёматда) ҳам ёрдам берурмиз» [Ғофир 51]

Азиз биродарлар, мен сизга таъкидлаб айтаманки, Ҳизб пайдо бўлгандан бугунги кунга қадар бир неча марта ўз ғоясига етишига оз қолди. Лекин

 «Ҳар бир вақт учун (муносиб) китоб-ҳукм бордир» [Роъд 38]

Аллоҳ етук ҳикмат эгасидир… Агар куч ва қувват эгаси бир ишга ҳукм қилса, унинг сабабларини ҳам осон қилиб қўяди, шундан сўнг ҳеч ким у Зотнинг ваъдасини ортга сура олмайди:

 «Ҳар бир вақт учун (муносиб) китоб-ҳукм бордир» [Талоқ 3]

Сўзимнинг охирида яна такрор айтаманки, мен Аллоҳ у билан қасам ичган ва Росулуллоҳ A:

«مَا مِنْ أَيَّامٍ الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِيهَا أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ مِنْ هَذِهِ الْأَيَّامِ يَعْنِي أَيَّامَ الْعَشْرِ…»

«Аллоҳ учун ушбу ўн кунликда қилинадиган солиҳ амаллардан кўра севимлироқ амал йўқдир…», деб хабар берган ушбу муборак ўн куннинг аввалида сизлар билан суҳбатдош бўлишни ўзим учун афзал деб билдим… Бу кунлар зул-ҳижжанинг биринчи кунидан бошланиб, Қурбон ҳайит куни ниҳоясига етади. Аллоҳдан Ислом ва барча мусулмонларга яхшилик ва баракот беришини, итоат билан қилинган амалларни қабул қилишини сўрайман. Шунингдек ушбу кунда солиҳ амалларни қилган ва бу кунларнинг ҳаққини адо этган кишиларга яхшилик эшикларини очишини сўрайман. Чунки бу кунлар ихлос ва ҳаққонийлик ҳамда солиҳ амаллар Аллоҳга яқинлашадиган ва дуолар ижобат бўладиган кунлардир. Яна Аллоҳдан уқоб байроғи остида турганимизда шундай кунлар келишини сўрайман. Бундан ташқари биз шундай пок заминда туриб, қўлимизда яхшиликни кўтариб турар эканмиз ҳамда тилларимиз билан яхшиликка чақириб, қалблар у билан хотиржам бўлар экан, ўша кунлар келишини сўрайман.

«Ўша кунда мўминлар Аллоҳнинг нусрати сабабли шодланурлар. (Аллоҳ) Ўзи хоҳлаган кишига нусрат берур. У қудрат ва раҳм-шафқат эгасидир» [Рум 4-5]

Яна шуни такрорлайманки, бу даъват Аллоҳ учундир. Унга маккорлар ҳийласи, золимлар жосуслари, Исломни кўра олмайдиганлар ғарази, бўҳтончилар бўҳтони зарар етказа олмайди. Балки яқин кунларда Аллоҳнинг даъвати олий бўлади, унинг нури уни интизорлик билан кутаётганларни хурсанд қилади ҳамда унинг нури Исломни кўра олмайдиган ва унга қарши бўҳтон тўқийдиганлар қалбини сўндиради.

«Албатта сизлар унинг хабарини (озгина) вақтдан сўнг билиб олурсизлар»» [Сод 88]

Вассаламу алайкум ва роҳматуллоҳи ва барокатуҳ.

 

Биродарингиз Ато ибн Халил Абу Рошта

 

Шаҳрул ҳаром – зул-ҳижжа ойининг биринчи куни – 1438 ҳижрий йил

Милодий 23 август 2017 йил

 

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here