Ҳожи Сабрий Орурий Аллоҳнинг ҳузурига реҳлат қилдилар
مِنْ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلاً
«Мўминлар орасида Аллоҳга берган ўз аҳду паймонларига содиқ турган кишилар бор, улардан айримлари ўз аҳдига вафо қилди, (яъни шаҳид бўлди), айримлари эса интизордир, (улар аҳду паймонларини) ўзгартирганлари йўқ» [Аҳзоб 23]
Ҳизб ут-Таҳрир-Иордания вилояти Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таолонинг қазосига имон келтириб, таслим бўлган ҳолда, бутун мусулмонларга, хусусан, Иордан аҳлига шуни чуқур қайғу ила хабар қиладики, Ҳизбнинг илк сара зотларидан бири бўлган ҳамда Аллоҳ Субҳанаҳу ва Росули с.а.в. рози бўладиган кучли позицияни эгаллаб келган холис сабрли аъзоларидан бири Сабрий Муҳаммадабдуллоҳ Рифоий (Абу Муҳаммад Орурий) вафот этдилар.
Орурий роҳимаҳуллоҳ Ҳақ Таборак ва Таоло ҳузурига 2017 йил 3 феврал жума куни 95 ёшларида риҳлат қилдилар. Бутун умрларини Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таолога итоат қилиб ўтказдилар, Ҳизб ут-Таҳрир 1953 йил ташкил топгандан бери унинг сафида ҳақ ва эзгулик даъватини етказиб яшадилар. Пайғамбарлик минҳожига асосланган рошид Халифалик барпо этиш орқали исломий ҳаётни қайта бошлаш учун тинимсиз фаолият қилдилар ва бу йўлда, йўлиққан таъқиблар, ҳибсу қамоқлар ва қаттиқ қийноқларга сабр қилдилар. Ҳатто Иордания ва Суриядаги жинояткор хавфсизлик хизмати қўллаган қийноқлар пайтида баъзида шаҳид бўлишларига ҳам бир баҳя қолди. Роҳимаҳуллоҳ Ҳизб сафида 16 марта қамоққа тушдилар ва буларнинг барчасида фақат Аллоҳ Субҳануҳу ва Таолонинг Ўзидан ажр кутдилар, нусратига чуқур ишониб, ҳақ устида собит турдилар, чарчоқ нималигини билмай, аҳдларидан асло қайтмай очиқ ҳужумкор тарзда ҳақни етказдилар. Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таолонинг Ўз Умматига нусрат ва ғолиблик ҳақидаги ваъдасига бағоят чуқур ишондилар ва бу хушхабарни одамларга худди ўз кўзлари билан кўриб тургандек етказдилар.
Роҳимаҳуллоҳнинг ҳолатлари худди ушбу Ояти Карима каби эди:
قُلْ إِنَّ صَلاَتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَاي وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
«Айтинг: албатта, намозим, ибодатларим, ҳаёту мамотим бутун олам Робби бўлмиш Аллоҳ учундир» [Анъом 162]
Аллоҳдан сўраймизки, йўқотган шайхимизни, бутун Умматнинг йўқотган шайхини Ўз раҳматига буркаб, ҳузурига гузал ҳолатда қабул қилсин, жаннатнинг Фирдавси Аълосидан жой бериб, анбиёлар, сиддиқлар, шаҳидлар ва солиҳларга ҳамроҳ қилсин, уларга ҳамроҳ бўлиш қандай ҳам бахтдир. Шунингдек, бизга, шайхимиз оиласига Аллоҳ Субҳанаҳу ва Таолодан сабри жамил, гўзал тасалли беришини ҳам сўраб қоламиз.
