بســـــم الله الرحمن الرحيم
ОЛИМЛАРНИНГ ЖИМ ТУРИШИ КУФРНИ РОЗИ ҚИЛМАЙДИ (2)
Шу кунларга келиб Уммат ўз Исломига, йўқотиб қўйган нарсасини топиб олгандек қаттиқ қизиқиш билан қайтмоқда, ҳатто ғойридинлар ҳам бирин кетин Исломни қабул қилмоқдалар. Бу куфрни талвасага солиб қўйди. Уларнинг малайларига онгли, мағрур мусулмонлар қулоқ солмай, ҳақни излашда жиддий интилмоқдалар. Шунинг учун ўзларининг демократик асосларига тўғри келмаса ҳам юзсизларча, мусулмонларни чалғитиш мақсадида имом-домлаларимиздан фойдаланишни режалаштириб, уларни шунга мажбурламоқдалар. Чунки халқимиз уларга ишонади, “ҳақни баён қилмоқдалар, ҳудбин, мансабпараст раҳбарлардек ўз манфаатларига эришиш мақсадида бизни алдамайди”, деб билишади.
Аввалда “дин сиёсатга аралашмайди” ёки “дин бошқа, сиёсат бошқа” деган шиорлар билан диндорларни оғизларини ёпишди ва таъсирларини масжидлардан ташқарига чиқмаслик асосида иш олиб боришган. Бунга қарши бўлганларни “халқ душмани”га айлантиришди, қамоқларга ташлади, оммага уларни хатарли инсонлар сифатида кўрсатишга, жамиятдан қувғин қилишга уринишди. Тинчлигимизни муҳофаза қилувчи орган ҳодимлари орқали, ҳамда ҳақиқатни ўз халқига етказиб берувчи оммавий ахборот воситалари, халқнинг кўз-кулоғи саналмиш “сиёсий таҳлилчилар” билан ўз мақсадларига эриша олмаётган куфр, омма халқни Исломдан тўсиш мақсадида имом-домлаларимиздан фойдаланишларини ўз малайларидан талаб қила бошлади, режалар тузиб, ҳатто бошқа давлатлар билан шу мақсадда ҳамкорлик қилишга ундади. Буни тўғри тасаввур қилиб олишимиз учун оламни кузатиб туриш имконига эга бўлган спутникни мисол қиламан: ундан “Ислом дурбин”и билан мусулмонлар оламига назар ташлайлик: ҳокимлари куфрга малайлик қилиб, ўз халқига қарши иш олиб бориши, омма халқ нотўғри кўрсатмаларга ишониб бир бирлари билан душманлик қилиши, бири иккинчисини ҳақдан юз ўгирган деб, унга қарши ўз яқинларини ундаётган, бир миллат иккинчи миллатга қарши жонбозлик кўрсатаётган; араб-турк, ўзбек, тожик, қирғиз ёки қозоқ каби бўлинишлар, шия-сунний деб ёв қарашлар ва ҳоказо. Бундай аҳволга келиб қолишимизда куфр демократиядан фойдаланди. Уларнинг ҳақиқий бошараси ҳаммага маълум бўлиб қолган сари ва юртларимизни ўзаро талашишда, бизга ҳукумронлик қилишда, бойликларимизни талон-тарож қилиш мақсадида ҳар қандай разилликларни тап тортмай қилишлари, миллий, диний ва ватандошлик асосидаги бўлинишлардан фойдаланаётганини англаб етган онгли мусулмонлар сафи кундан кунга кенгайиб бормоқда.
Тўғри, нурафшон йўлимизни ёритиб берувчи, икки дунё саодатига; Аллоҳ Таолонинг ризолигига ва бу дунёдаги аввалги мақомимизга, етакчилик мақомига олиб борувчи йўлдан оғиб кетмаслигимиз учун табиий ҳушёрлигимиз маркази бўлган Қуръон ва ҳадисларга онгли, эътиқодли мусулмонлар мурожат қилганлигидан куфрнинг боши котган, чунки Ислом келиши уларнинг ҳалокати, яъни юртларимизга, бойликларимизга эга бўлишолмайди. Талон-тарож қилишлар тўҳтайди, зулм, ваҳшийликлар барҳам топади. Аллоҳ Таоло айтади:
وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا
Яна айтинг: «Ҳақиқат (яъни, Ислом) келди ва ботил (яъни, куфр) ўчиб-йўқолди. Чунки ботил йўқолгувчи нарсадир». [17:81]
Куфр мусулмонларни бир бирларига қарши бўлишлари учун ҳамма воситаларни ишга солмоқда, ўзларига малайлик қиладиган “раҳбар”ларни бирин кетин алмаштирмоқдалар, лекин онгли мусулмонларга “фойда” бермаяпти. Улар Пайғамбаримиз Муҳаммад(с.а.в)нинг амакиси Абу Толибга айтган: “Аллоҳга қасамки, амакижон, улар агар шу ишни ташлашим эвазига қуёшни ўнг елкамга, ойни чап елкамга қўйиб беришса ҳам ҳаргиз ташламайман. Ҳатто Аллоҳ шу ишни юзага чиқаради ёки мен шу иш йўлида ҳалок бўламан”, гапларидан ўрнак олишиб, Исломдан ва унинг ҳукмларини ер юзида тадбиқ қилувчи халифалик низомидан бошқасига рози бўлишмаяптилар. Аслида бу иш Пайғамбаримиз Муҳаммад(с.а.в)дан кейин ўзини мўминман деб билган ҳар бир мусулмонга мерос бўлиб қолган.
Хулоса шуки, онгли мусулмон келажак фақат Исломда эканини ишонганлигига амал қилиши, ҳаққа қайтишлари ва Қуръону-ҳадисни маҳкам ушлашликлари талаб қилинади, шунда биз адашмаймиз. Масалан: биз ҳар куни ҳар хил инсонларга рўбарў келамиз. Уларнинг кўпчилиги Аллоҳ Таолога ишонган ва Китобини, Росули(с.а.в)ни тан олган инсонлардир. Улар бунга тўла риоя қилишга хали қайтмаган бўлсалар ҳам, лекин энг камида “никоҳ” билан ҳаёт бошлайди ва “жаноза намози” билан ўлик кўмади. Шундай экан у мусулмон, қолган ҳукмларга риоя қилмаслиги билганларнинг зиммасига тушади. Демак, улар бизнинг акамиз ёки укамиз, куфр бизнинг ҳаётимизга асос сифатида тиқиштираётган балолар асосида улар қарашлигимиз ҳаром, ҳатто икки мўмин ўша асослардан таъсирланиб, ўзаро жанжалашаётган бўлсалар уларни иймон асосида ислоҳ қилишимиз керак. Чунки Аллоҳ Таоло:
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
“Мўминлар ҳеч шак-шубҳасиз оға-инилардир. Бас, сизлар икки оға-инингизнинг ўртасини ўнглаб қўйинглар! Аллоҳдан қўрқинглар — шояд У зот томонидан бўладиган раҳматга эришсангизлар” [49:10]– демоқда.
Энди улардан баъзилари куфр балосидан таъсирланиб “касал”га учраган бўлсалар, уларни кечиб ташлаш ёки ўзимизга душман деб билишимиз фақат кофирларни хурсанд қилади, уларнинг мақсадлари амалга ошади. Чунки инсон, “алкаш” бўлиб кетганидан ёки ёлғончи, фирибгар, ўғри, зинокор бўлиб кетганидан, ҳатто душманларга малайлик қилаётгани учун ўз акасидан ёки укасидан кечиб юбормайди. Тўғри, унга рози бўлиш ҳаром, лекин уни бу жирканч ишдан қутқариш йўлларини излайди. Демак, Аллоҳ Таолонинг ғазабини келтириб юрадиган, ношаръий ишлар билан машғул бўлган инсонни амру-маъруф ва наҳий-мункар қилиш аввало унинг яқинларига тушади, қолганлар бу ишдаги уларнинг масъулиятини эслатиш, унга ундаш билан бўлади, айниқса у бирор раҳбар бўлса, уни ҳамма ҳам амру-маъруф ва наҳий-мункар қилиш имконига эга эмас. Биродарлар ўртасида ноҳақлик қилувчи золим кимса бўлар экан, демак, Анас(р.а)дан қилинган ҳадисда унинг дўстларига муҳим бир вазифа юкланмоқда: “биродарингга золим бўлса ҳам, мазлум бўлса ҳам ёрдам бер, шунда; ё Росулуллоҳ, мазлум бўлганда ёрдам берамиз, золим бўлганда қандай ёрдам берамиз?- дедик. Уни зулмидан тийиб қўясизлар, бас манашу унга ёрдаминг бўлади”– дедилар Росулуллоҳ(с.а.в). (Имом Термизий ривояти). Акс ҳолда ҳаммамиз бирдек гуноҳкор бўламиз, чунки Росулуллоҳ(с.а.в) шундай деганлар: «Йўқ, асло, Аллоҳга қасамки, сизлар албатта яхшиликка буюрасизлар ва ёмонликдан қайтарасизлар. Сизлар албатта золимнинг қўлидан ушлайсизлар ва уни ҳаққа бурилишга мажбур қиласизлар ва албатта уни ҳаққа маҳкам боғлаб қўясизлар. Ёки албатта Аллоҳ баъзиларингизни баъзиларингиз қалби билан уради, сўнгра уларни лаънатлаганидек, сизларни ҳам лаънатлайди». Аллоҳ сақласин.
Албатта, золимнинг бу касалидан ҳамма мўминлар кийналади ва бу қийналиши уни кечиб қўйишга ёки душман деб билишга йўл қўймаслик керак, балки иймонимиз уларни кесиб ташлашни эмас, балки даволаш йўлларини излашимизни талаб қилади. Имом Муслим келтирган ҳадисдаги Росулуллоҳ(с.а.в)нинг: «Мўминларнинг бир-бирларига муҳаббат қилиб, раҳмдил бўлишларининг ва меҳрибон бўлишларининг мисоли бир жасадга ўхшайди. Агар ундан бир аъзо касалланса жасаднинг бошқа аъзолари бир-бирларини бедорлик ва истмалаш билан ёрдамга чақирадилар» (Саҳиҳ Муслим) деган сўзларини ва «Мўмин, мўмин учун баъзи қисми баъзи қисмини маҳкам ушлаб турган бинога ўхшайди» деган сўзлари айтаётган гапларимизга далил бўлади.
Айтингчи, ақлингиз ёки нафсингиз тўғри қарор қиладими ёки Аллоҳ Таоло ва унинг Росули(с.а.в)нинг ҳукмлари тўғрими?! Субҳаналлоҳ. (давоми бор).
Ғариб.
